ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.6.2015 | 21:27

Ξέρετε τι ζηλεύω πιο πολύ; Τα πουλιά!

Γιατί μπορούν ανά πάσα στιγμή να ταξιδέψουν από το ένα μέρος στο άλλο. Πάντα ονειρευόμουν να γίνω ένας επιτυχημένος διαφημιστής, όπου οι εικόνες και τα κείμενά μου θα επηρρέαζαν χιλιάδες ανθρώπους. Οι μεγάλες διαφημιστικές εταιρίες θα ανταγωνίζονταν για το ποια θα με κερδίσει κι εγώ θα ζούσα στο πέρα δώθε, μέσα σε ένα αεροπλάνο, αφού θα είχα τόσα πολλά επαγγελματικά ταξίδια να κάνω.Ξαφνικά όμως χθες το απόγευμα όλα αυτά άλλαξαν. Ξέρετε, η πιο αγαπημένη μου συνήθεια είναι να ταξιδεύω με το λεωφορείο και να κοιτάζω έξω από το παράθυρο ακούγοντας μουσική. Χθες όμως ήταν διαφορετικά. Μόλις βγήκε το λεωφορείο από ένα τούνελ όλα συγχρονίστηκαν! Το τραγούδι που άκουγα μπήκε στο αγαπημένο μου σημείο και ο ήλιος βρισκόταν στην κατάλληλη θέση, στην δύση του, κατακόκκινος να φωτίζει μια απέραντη πεδιάδα. Χαμογέλασα και δάκρυσα. Για το υπόλοιπο ταξίδι δεν μπορούσα να συμμαζέψω αυτό το χαμόγελο από το πρόσωπό μου. Ακόμα δεν μπορώ.Είμαι ένας 25χρονος που μέχρι χθες τα σχέδια μου ήταν να γίνω ο καλύτερος διαφημιστής και σίγουρα πριν τα 35 να έχω ανοίξει την δική μου διαφημιστική εταιρία. Βιάζομουν κιόλας βλέπετε.Βιαζόμουν γιατί αυτά τα όνειρα δεν εξυπηρετούσαν εμένα. Βιαζόμουν να βγάλω την οικογένεια μου απο την οικονομική κατρακύλα, όχι για να έχει χρήματα επιτέλους, αλλά για να παραμείνει ενωμένη. Βλέπετε κατά την διάρκεια της κρίσης οι δεσμοί μας έσπασαν βάζοντάς με σε ένα ψεύτικο κυνήγι επανεύρεσης της ευτυχίας μέσα από την οικονομική ανάπτυξη.Σήμερα τα σχέδια μου για πρωτη φορά αλλαξαν. Απομακρύνομαι από τον κόσμο των επιχειρήσεων που υποτίθεται πως εξελίσσει την ανθρωπότητα. Μία ανθρωπότητα που πραγματικά έχει χαθεί και καθημερινά καταστρέφει τον ίδιο της τον εαυτό. Η μετανάστευση λοιπόν είναι το επόμενο σχέδιό μου για το μέλλον. Όχι όμως για να βρω δουλειά, δουλεύω ήδη στην Ελλάδα στον κλάδο που με ενδιέφερε μέχρι χθες, αλλα για να ζήσω μια ζωή γεμάτη κατακόκκινους ήλιους που θα φωτίζουν όπως χθες κάθε μου στιγμή και τίποτα δεν θα καταφέρνει τελικά να μου πάρει αυτό το χαμόγελο από το πρόσωπο.Μία ζωή που η οικονομική μου κατάσταση, τα πολιτικά παιχνίδια, οι επιχειρησιακές σκοπιμότητες και οι θρησκευτικές μεθοδεύσεις δεν θα έχουν καμία θέση. Θα μου πεις, παραδίνεσαι και η αδιαφορία σου δεν βοηθάει να αλλάξουμε την κατάσταση.Μπορεί. Κάποιο χωριό πάντως στη Χαβάη ή την Κούβα με περιμένει κι εγώ ξεκίνησα από χθες να το ψάχνω!
 
 
 
 
Scroll to top icon