31.10.2011 | 16:08
ΞΕΡΩ
Οτι το να σε διακατέχει αυτό το συναίσθημα μίσουςδεν ωφελεί πουθενά και πρώτη φορά το νιώθω,αλλάπραγματικά ευχήθηκα τον θάνατο σου.Είμαι στο ΚΑΤ 3 μήνες τώρα δίπλα στην αδερφή μου,κατάκοιτη τόσο καιρό,χωρίς οι γιατροί να δίνουν ελπίδες πια.Ενα πλάσμα χαρούμενο,γελαστό, άκακο σαν μικρο παιδάκι,άνοιξε την πόρτα,ανέβηκε στην ταράτσα και έπεσε απο τον 5ο όροφο.Την έφτασε κάποιος σε αυτό το σημείο.Τόσο πολύ που την απογοήτευσες,που ποτέ τόσα χρόνια δεν ανέλαβες τις ευθύνες σου απέναντί της,που την πλήγωνες τόσο χωρίς να σε νοιάζει,και αυτή δεν έφευγε γιατί σε αγαπούσε και επειδή τα χρόνια είχαν περάσει.Αν ήταν πιο μικρή σίγουρα θα έφευγε τώρα.Τόσο πολύ σε αγάπησε,για να σε ανεχτεί.Θα σε παντρευτώ της έλεγες,θα κάνουμε παιδάκι και την επόμενη έτρεχες πίσω απο την φούστα κάποιας άλλης.Αντρες λέει μετά...αν σε δω μπροστά μου...ναι θέλω να πεθάνεις,μάλλον θα πεθάνεις.Δεν θα έπρεπε να ζεις.Μονο κακό έχεις κάνει.Πολύ κακό.