22.1.2017 | 23:21
Το ξερω πως δεν ειναι σωστο αλλα..
Τι και αν οντως ειμαι τρελη και κανεις δεν θελει να μεινει μαζι μου εξαιτιας αυτου;... Δεν μπορω να μεινω με κανεναν ανθρωπο χωρις να κανω υποχωρησεις και να ριχνω τον εαυτο μου στα ματια τους στο ενδιαμεσο, επειδη θεωρω οτι πολυ απλα δεν αξιζω. Θεωρω οτι τιποτα απο αυτα που κανω και ζω δεν ειναι αρκετα. Ειμαι ενα υποδιεστερο ον. Το μοναδικο πραγμα στο οποιο ειμαι καλη ειναι στο να παιζω τους αντρες. Εκει ειμαι πολυ καλη. Αλλα ακομα και εγω μου αναγνωριζω το ποσο κακο ειναι αυτο, αναγνωριζω αυτη την μερια του εαυτου μου, αλλα δεν την δεχομαι. Οχι, δεν μπορει να ειμαι εγω αυτη, δεν ειναι δυνατον.Κιομως, αυτα τα ματια και αυτο το χαμογελο ανηκουν σε εμενα.Αυτη η φωνη ειναι δικη μου και αυτα τα τα μακρια δαχτυλα που ακουμπουν το χερι του ειναι δικα μου. Δεν ξερω τι μου συμβαινει, γινομαι ενα τερας που δεν θελω να ξερω. Και το πιο αστειο ειναι, οτι μισω τον εαυτο μου μετα γιαυτο.