ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αυτές τις μέρες σκέφτομαι συνέχεια πόσο περαστικοί είμαστε από εδώ. με πόσους θα συναντηθούμε αλήθεια εκεί έξω; με πόσους θα έρθουμε σε στενότερη επαφή; πόσους θα βάλουμε στην ζωή μας; και πόσοι έκαναν το ίδιο πριν από εμάς, και πιο πριν, και πιο πριν και πιο πριν. αιώνες. άνθρωποι. ερωτεύτηκαν. γέλασαν. έκλαψαν. ένιωσαν μοναξιά. καύλα. φόβο. αγωνία. ανασφάλεια. χαρά. κι ύστερα έσβησαν. όπως θα σβήσουμε κι εμείς. όπως θα σβήσουν κι αυτοί που τώρα γελάνε, κλαίνε, ερωτεύονται, φοβούνται. ότι κι αν συμβεί κάποια στιγμή θα περάσει. θα τελειώσει. είμαστε μόνο τα κύματα που αφήνουμε στις καρδιές και στα μυαλά των άλλων. κι ίσως μια δυο αναμνήσεις πιο στέρεες. μέχρι να σβήσουν κι εκείνοι που θα μας θυμούνται. γι' αυτό γαμώτο επιτέλους. ας ζήσουμε. ας φωνάξουμε δυνατά όσα φοβόμαστε (δεν είμαστε οι μόνοι εξάλλου) ας τολμήσουμε να παραδεχτούμε όσα νιώθουμε. ας γίνομαι κάτι που οι άλλοι θα θυμούνται. ας δούμε την μεγάλη εικόνα. κι ας χαρούμε με όσα έχουμε και ακόμα και με όσα μας λείπουν. γιατί ο πόθος είναι έτσι κι αλλιώς ότι πιο δυνατό θα νιώσουμε. σας φιλώ! :)