ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα συνειδητοποιησα ποσο καιρο ηλπιζα σε κατι ανεφικτο...ποση αρνηση και πονο ζησαμε και οι δυο. Γιατι...? Για την εθνικοτητα και την αποσταση...Ή γιατι τελικα δεν με ειχε ερωτευτει ποτε...αυτο ειχε πει στο τελευταιο μηνυμα της και δεν ξαναρπικοινωνησαμε. Βρηκε και βρηκα τον ερωτα αλλου...Ομως εγω τι ημουν? απλα κατι χαριτωμενο, ενα παιχνιδι, κατι να περναει τις ωρες τις οταν ενοιωθε μοναξια...? Θελω να κλεισει αυτο μεσα μου.Τοσα σημαδια και δεν τα ειδα. Αγνοησα τα παντα και πιστεψα στα σκορπια λογια αγαπης...Λενε οτι τα ματια δεν λενε ποτε ψεματα, κι ομως ειναι και αυτο ενα ψεμα.Δεν ξερω αν να νιωσω οργη, αν θελω να την μισησω...αλλα πιστευω οτι θελω να μην νιωθω τιποτα. Το απολυτο κενο, σαν να συνεβει ποτε, σαν να μην με προδωσα