19.1.2014 | 01:42
Υλικός κόσμος(η ζωή που ζούμε καθημερινά)
Πιστεύω πως ο υλικός κόσμος είναι του πονηρού.Σε αυτή την ζωή όλοι μας πονάμε.Όλοι χωρίς εξαιρέσεις.Κάποιοι λιγότερο και κάποιοι περισσότερο.Κανείς όμως δεν μένει χωρίς πόνο.Επείσης έβγαλα και κάποιο συμπέρασμα.Σε αυτή την ζωή τελικά ποτέ δεν σου δίνετε αυτό που σε ικανοποιεί ποιο πολύ.Θα σας δώσω ένα απλό καθημερινό μου παράδειγμα.Εγώ επειδή κατάφερα παρόλο την κρίση να βρω μια καλή θέση εργασίας πήγα και αγόρασα ένα πολυτελέστατο αμάξι.Πότε μου δεν είχα λόξα.Όμως αφού πληρώνομαι καλά και τα έβγαζα πέρα είπα να κυκλοφορώ με καλό αμάξι.Το πήρα λοιπόν και δεν το υπολογίζω.Δηλαδή μπαίνω μέσα και δεν βλέπω καμιά μεγάλη διαφορά σε σχέση με το σαράβαλο που είχα.Δεν το υπολογίσω.Ε λοιπόν ένας φίλος μου μόλις το είδα έπαθε την πλάκα του.Του τρέχαν τα σάλια.Τρελός με τα αυτοκίνητα και με την δουλειά που έχει δεν του φτάνουν ούτε να αγοράσει μηχανάκι.Ο φίλος μου όμως έχει για γυναικάρα για κοπέλα που κάθε φορά που την αντικρίζω μου πέφτουν εμένα τα σάλια.Ο φίλος μου δεν την πολύ υπολογίζει.Την βλέπει σαν κάτι δεδομένο όπως βλέπω εγώ το αμάξι.Ίσως γιατί απλά δεν τρελαινόταν ποτέ για γυναίκες.Εγώ από μικρό παιδί έκανα σαν τρελός για τις γυναίκες.Στην ζωή μου από μικρό παιδί πάνω από όλα έβαζα τις γυναίκες και μετά τα υπόλοιπα.Το αποτέλεσμα λοιπόν είναι να με τρώνε οι αγαμίες.Ακριβώς και ο φίλος μου από μικρός έκανε σαν τρελός για τα αμάξια.Το αποτέλεσμα είναι να μην μπορεί να πάρει τίποτα.Δηλαδή η λογική μου είναι πως ότι θες πάρα πολύ τότε η ζωή σου το κάνει δύσκολο χωρίς όμως να το κάνει και ακατόρθωτο.Γενικά η ζωή είναι πουτάνα.Βλέπεις ανθρώπους με λεφτά πάμπλουτους που έχουν όσα υλικά αγαθά θέλουν και πάσχουν από έρωτες.Βλέπεις ανθρώπους φτωχούς που είναι ευτυχισμένη με μια πλήρης ερωτική ζωή γεμάτο χαρές και αγάπες.Βλέπεις άλλους που έχουν και το χρήμα και τους έρωτες και ξαφνικά παθαίνουν ένα πρόβλημα υγείας ή ένα ατύχημα και πάνε στον ουρανό.Γενικά αν σκεφτείτε καλά τα όσα λέω θα δείτε ότι έχω δίκιο.Είναι άδικη η ζωή αλλά παράλληλα ωραία.Πιστεύω προσωπικά λόγω κάποιων γνώσεων που έχω διαβάζοντας θρησκευτικά βιβλία αλλά και μεταφυσικά βιβλία πως ο υλικός κόσμος είναι όντως του πονηρού και πως μας έστειλε ο θεός για να περάσουμε μια δοκιμασία και πως ύστερα από εδώ υπάρχει μια ανώτερη διάσταση ζωής(αυτό που λέμε παράδεισος ας πούμε)που καταφέρνουν να φτάσουν μόνο όσοι έχουν καλή ψυχή.Σε αυτόν τον άτιμο κόσμο για να γίνει κάποιος ευτυχισμένος τις ποιο πολλές φορές πρέπει να κάνει δυστυχισμένο κάποιον άλλο.(Πχ.Υπάρχει ένα ζευγάρι και η κοπέλα του τα φοράει για κάποιο λόγο.Η κοπέλα λοιπόν και ο εραστής περνάνε καλά αλλά πληγώνουν το αγόρι,Είσαι σε μια δουλεία σε μια κατώτερη θέση από τον συνάδελφο σου.Θα σαμποτάρεις τον συνάδελφο ώστε να φανεί άχρηστος να πάρεις εσύ την θέση άρα και την αύξηση.Πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι μειώνουν τους άλλους για να φανούν αυτοί.Ας μην σχολιάσω τα βαριά κακουργήματα όπως οι δολοφονίες,βιασμοί,ξύλο).Σκεφτείτε τα αυτά!Απλά...Για να γίνεις ευτυχισμένος πολλές φορές αναγκάζεσαι κάνεις κακό.Κρίμα αλλά έτσι είναι!Το συμπέρασμα αυτό το έβγαλα προχθές και είπα να μπω τώρα να το γράψω.Μου ήρθε σαν έμπνευση όταν μετά από έναν υπέροχο ύπνο ξύπνησα γαλήνιος και σκέφτηκα για μια στιγμή.Αυτά από εμένα.Είμαι αγόρι νεαρής ηλικίας.Ναι λοιπόν στον ελεύθερό μου χρόνο να ξεχνιέμαι κιόλας ψάχνομαι λίγο με το μεταφυσικό.Έχω σχεδόν τα πάντα.Σπίτι,αμάξι,λεφτά και είμαι ερωτικά άδειος.Προτιμούσα να μην έχω υλικά αγαθά και να έχω κοπέλα.Εμφανισιακά είμαι ωραίος.Αλλά για κάποιο λόγο είμαι μόνος.Ίσως και να είναι αυτό που είπα στην αρχή!