ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
30.8.2016 | 19:55

You have to risk it to try the biscuit.

Λοιπον, θα μπω αμεσως στο ψητό.Ειμαι 25 χρονων.Ζω σε επαρχεία, απο μια οικογενεια που δε μου στερησε ποτε τιποτα.Οι δικοι μου έχουν μια καλοστεκούμενη επιχείρηση που μας βοηθάει να ζουμε παραπάνω απο άνετα. Πηγα φοιτήτρια και επεστρεψα με σκοπο να στηρίξω την επιχειρηση και να ασχοληθώ μ αυτην που μπορει να μου προσφερει πολλα λεφτα και μια ανετη ζωη. Με δικο μου σπιτι, δικο μου αυτοκινητο έτοιμη δουλεια και ολα ιδανικά στρωμένα.Και όλα αυτα απεκτησα χωρις κοπο. Το μόνο που μένει να βρω τον πολυποθητο γαμπρο να παντρευτω.Ετσι οι γονεις μου θα ειναι περηφανοι. Καλα όλα αυτα.Το θεμα ειναι πως τα εχω κανει ολα κωλο στη ζωη μου. Δεν ειμαι καθολου περηφανη για πολλες επιλογες μου και τρέμω στην ιδέα ποσο ευκολο ειναι να φτασουν στα αφτια των γονιων μου πως δεν ειμαι το κοριτσάκι τους που μεγάλωσαν με αγαπη και αρχές.Ντρπέπομαι που ερωτευτηκα εναν αντρα παντρεμένο με παιδια.. Ντρεπομαι που ειχα κανει 2 ομοφυλικες σχέσεις πριν απο αυτο χωρις να ειμαι λεσβια.. . Δεν ειμαι η κορη που θα ήθελαν. Δεν μου αξιζουν αυτα που μου έχουν προσφέρει και φροντίζουν να μου το υπενθυμιζουν καθε φορα πως όλα έχουν ερθει έτοιμα και δεν τα εκτιμάω όπως πρεπει. Νιωθω πως δεν έχω κάνει τιποτα απο μόνη μου. Τους αγαπαω και δεν θελω να τους στεναχωρήσω. Αλλα δεν με χωράει αυτη η πολη άλλο. Δεν ειμαι η τελεια κόρη με τις αρχες που την μεγαλωσαν. Νιωθω πως τους κάνω κακό και ας επιμένουν πως είναι καλυτερα να μείνω εδω μαζι τους.Η κολλητη μου λεει να φυγουμε απο αυτη τη σαπιλα. Καινουρια πολη νεο σπιτι νεα δουλεια. Ολα απο το μηδεν. Το μελλον αβέβαιο. και εννοειται καμια στηριξη απο την οικογενεια εφοσον επιλέξω να φυγω και η θεση μου στην επιχειρηση θα καλυφθει..Ξερω ποση ανεργια υπαρχει και ποσο δυσκολα θα ειναι στην αρχη.Και πως κλωτσαω την τυχη μου. Το εχω τοσο αναγκη. Αλλα δεν μπορω να γυρισω με την ουρα στα σκελια. Φοβαμαι πολυ. Και δειλιαζω.Λεω πως ειμαι καλα εδω και πως εχω την ασφαλεια μου. και πως ολα θα πανε μια χαρα. Η μηπως οχι; Χρειαζομαι συμβουλες παιδια.
2
 
 
 
 
σχόλια
Φοβάσαι και είναι λογικό...εμένα προσωπικά,η ζωή μου έχει αποδείξει ότι αυτά που φοβόμουν,άξιζαν και περισσότερο...ΥΓ.Το κρεβάτι μας αφορά μόνο εμάς και αυτόν που το μοιραζόμαστε...ενοχές μόνο για την γυναίκα του τύπου που έμπλεξες...μοιραζόταν κι εκείνη ένα κρεβάτι μαζί του...
Scroll to top icon