ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα ήθελα να εξομολογηθώ.Να γδυθώ και να κατακριθώ μπροστά σας.Θα σάς πω ό,τι έμαθα τα τελευταία χρόνια. Ένα πράγμα που έμαθα σχετικά με τη φιλία είναι ότι αποτελεί το σημαντικότερο rapport μεταξύ ανθρώπων.Σημαντικότερο από τον γάμο,τα παιδιά,τους γονείς και τα μέλη αυτών.Ο φίλος είναι αυτός που θα κάνει τη χειρότερη μαύρη μέρα πιο ανεκτή για σένα.Στη ζωή μου,οι φίλες μου,οι αγαπημένες μου 4 φίλες,κάθε φορά μ'έκαναν να ευγνωμονώ που τις έχω στο πλευρό μου,έστω κι αν ζουν στο εξωτερικό.Πήγα δύο φορές για να τις δω και φέτος,μάλιστα,θα παώ και τρίτη και ναι,σκοπεύω να μετακομίσω μόνιμα στη χώρα τους (για λόγους βέβαια που δεν αφορούν την εξομολόγηση αυτή σήμερα).Η οικογένεια και το σόι κ.α. για μένα αποδείχτηκαν ανεπαρκείς μονάδες έκφρασης και συναισθηματικής κατανόησης/προστασίας.Μη χάσετε τους φίλους σας και μην τους μπερδεύετε με τους “γνωστούς”.Είναι οι μόνοι που βρίσκονται δίπλα σας επειδή το θέλουν και το κάνουν αφιλοκερδώς.Είμαι μόνος όλη μου τη ζωή.Όχι,δεν είχα ποτέ κοπέλα.Υπήρξε μία πλατωνική αγάπη,που με ανέβασε σε ανυπολόγιστα ύψη,αλλά,διαλύθηκε κι έκτοτε αναρρώνω αργά και με δυσκολία-5 χρόνια έχουν περάσει.Θα ήθελα να σάς πω τί λάθη έκανα και τί έμαθα μέσα σ'αυτά τα χρόνια. Πρώτον,ήμουν απόμακρος.Πίστευα ότι τίποτα δε θα ξανάφτανε εκείνο,που είχα νιώσει με την πρώτη εκείνη αγάπη.Παρανόησα.Αρρώστησα.Νοσοκομεία για το ποτό και ψυχιατρεία για τον πόνο.Φάρμακα κ.λ.π.Δεν ήταν όλη μου η ζωή εκείνη η αρρώστια βέβαια,αλλά,την έκανε όμως κουρέλια.-οριακή διαταραχή,για όσους ξέρουν.Τώρα βέβαια είμαι άλλος άνθρωπος.Αυτό,λοιπόν,που ήθελα να σάς πω,είναι να μην αποκόπτεστε απ΄τον κοινωνικό ιστό.Μην κλείνεστε σε συρματόσχοινα και παγωμένα γυαλιά.Μην πεθαίνετε.Γιατί υπάρχουν ευκαιρίες. Ναι,υπάρχουν.Όσο εγώ καθόμουν στα έδρανα σιωπηλός,θυμωμένος και κρύος,οι γύρω μου ζούσαν.Πώς το έκαναν αυτό,θέλετε να μάθετε; Μιλούσαν.Έβλεπαν γύρω τους.Χρησιμοποιούσαν το σώμα τους.Απλά πράγματα.Αναρωτιόμουν πώς τα φτιάχνουν μεταξύ τους κι η απάντηση είναι,ότι,τελικά,πάντα υπάρχει κάποιος να σε γουστάρει-έτσι,απλά.Εκεί που εγώ καθόμουν,χαμένος στον κόσμο μου,είμαι σίγουρος ότι θα υπήρχε ΚΑΠΟΙΑ που θα τής άρεσα,αλλά,την τρομοκρατούσε το ύφος μου κι η συμπεριφορά μου.Ο κυνισμός μου,η αδιαφορία,η αβυσσαλέα θλίψη,η έλλειψη εμπιστοσύνης...όλα αυτά,που τα έφτυνα στα μούτρα όλων τών γύρω μου αδιακρίτως,χωρίς να φταίνε κι έτσι ενέτεινα το φαύλο κύκλο τής απογοήτευσής μου.Ένιωθα τους γύρω μου απρόσιτους και προκειμένου να προστατευτώ,έγινα κι εγώ απρόσιτος-ξέρεις τί είναι να ταυτίζεσαι με ένα φάντασμα; Το λεώ κι είμαι πεπεισμένος γι'αυτό:κάποιος εκεί έξω σέ γουστάρει.Τρελά.Είτε είσαι κοπέλα είτε αγόρι,υπάρχει.Πίστεψέ το,χώνεψέ το-είναι για το καλό σου.Θέλω επίσης να σάς πω,τί έμαθα για τα “κακά παιδιά” και τις “χαζοβιόλες” που τα φτιάχνουν μαζί τους.Μάλλον έχω υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη και γι'αυτό το βρίσκω εύκολο να ταυστιστώ με τον/την οποιοδήποτε/οποιαδήποτε.Το λεώ αυτό γιατί καταλαβάινω τον πόνο και τών δύο.Μερικές φορές,που λέτε,κάνω παρέα με “κάφρους”.Τυχαίνει να βρίσκονται σε μια παρέα,στην οποία βρίσκομαι κι εγώ και τούς μιλαώ,τούς ακούω και (κυρίως) τούς παρατηρώ.Ξέρετε κάτι; Αυτοί πάντα θα βρίσκουν κοπέλα πιο γρήγορα από μένα.Ξέρετε γιατί;Γιατί εμείς οι υπόλοιποι είμαστε βαρετοί,χλιαροί κι ανάλατοι.Γεμάτοι “υψηλές” αναζητήσεις,νευρωτισμούς,παράνοιες,πολιτικό “σωτηριασμό”.Αν δε σάς αρέσει ο πληθυντικός,θα περιοριστώ σε μένα,αλλά,αν κάποιος ταυτίζεται σιωπηλά,ας με λάβει υπ'όψιν του. Κατά κοινή συναινέσει,το ίντερνετ μοιάζει να είναι φτιαγμένο μόνο για άντρες.Όταν κάτι είναι εμφανώς γυναικείο,το βαφτίζουμε αμέσως “γκέι”.Ελάτε στη θέση τής γυναίκας.Έχει απέναντί της εμένα.Εγώ είμαι σχεδόν μονίμως σε “αναζητήσεις”.Καλλιτέχνης,με όλα τα κακά που συνεπάγεται αυτό.Κυκλοθυμία,καταθλιπτική σοβαρότητα,χωρίς διαλλείματα για ανάσα.Τί να με κάνει εμένα;Ο “κάφρος”,το “κακό παιδί” δεν είναι τίποτα άλλο από έναν άνδρα χωρίς φρου-φρου κι αρώματα.Δε θέλει πολλά-πολλά για να συνενοηθείς μαζί του.Η γυναίκα (πολλές φορές απ'ό,τι έχω αντιληφθεί) υποφέρει στην επικοινωνία με τις άλλες γυναίκες.Το τελευταίο,που θα ήθελε,είναι να έχει έναν άντρα να σκέφτεται και να συμπεριφέρεται σα γυναίκα-για παράδειγμα,εμένα.Για φανταστείτε το:έχεις τα χάλια σου και το αγόρι σού πετάει μια απλοική καφρίλα ή ένα χαμόγελο ή ένα φιλί απ'το πουθενά κι εσύ τα ξεχνάς όλα.Είναι σα να μεγαλώνεις ένα ενήλικο παιδί-το ξεσκατίζεις,ναι,αλλά,σε κάνει να ΓΕΛΑΣ.Πότε έκανα εγώ γυναίκα να γελάσει με την καρδιά της;Να νιώσει χαλαρή και να πει “α,ρε φίλε,αυτός εδώ με κάνει να χαλαρώνω...δεν έχω να φοβάμαι μυστικά,κλίκες και μαχαιριές στην πλάτη”; Ποτέ-και ποτέ δε θα το πει,αν δεν ξετινάξω από πάνω μου όλες τις βλακείες που μού χώνουν στον εγκέφαλο οι υπόλοιποι “σοβαροί” άνδρες. Κι απ'τη μεριά τού άνδρα,τη δική μου δηλαδή,παρόμοια είναι τα πράγματα.Όντας το μυαλό μου σε χίλιες μεριές,ξέρεις πόσο λυσσάει η ψυχή μου ν'ακούσει “αγόρασέ μου σερβιέτες”;Κραγιόν και κολώνιες στον καθρέφτη;Μοσχοβολάνε τα γυναικεία μπάνια-ενώ εγώ τί έχω...ένα καημένο σαμπουάν,σαπούνι κι αφρό ξυρίσματος.Ν'ακούω το τελευταίο καρα-ψαγμένο νορβηγικό neoprog συγκρότημα (πονοκέφαλος) και να μού λέει “Παράτα το αυτό κι έλα να δούμε μαζί τη Eurovision”.Δε μ'αρέσει η Eurovision,αλλά,είμαι σίγουρος ότι θα τη λάτρευα,αν την έβλεπα αγκαλιά με την κοπέλα μου-και νομίζω ότι καταλαβαίνετε γιατί.* * * Δεν είμαι σκατόγερος.Είμαι μικρός.Κουβαλάω πληγές-όπως όλοι.Άλλοι έχουν μικρές ουλές,άλλοι κοτζάμ τρύπες που αιμορραγούν.Πάντα,όμως,εξαρτάται από το πώς τις φροντίζουμε.Πάντα ήθελα να αφήσω κάτι σα διαθήκη στον κόσμο.Να τού πω πράγματα που θα μείνουν στο μυαλό του και θα τού αλλάξει την οπτική κι ίσως-ίσως την ίδια τη ζωή.Ε,λοιπόν,έχω να σάς ζητήσω ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΑΝΟΙΧΤΟΙ και να είστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.Δώστε στον απέναντί σας την ευκαιρία,που τόσο πολύ λαχταράτε να σάς έδινε εκείνος-τα ίδια πράγματα θέλετε συνήθως.Μην “ψάχνετε”-βρείτε.Χαμογελάστε-είναι δωρεάν,δε θα σάς το κλέψει κάποιος.ΓΕΛΑΣΤΕ!Όταν κυκλοφορείτε έξω στην πόλη,μην τσακίζεστε στο τρέξιμο και τα μάτια καρφωμένα στο πεζοδρόμιο-κοιτάξτε γύρω σας,συμβαίνουν σημεία και τέρατα,σάς διαβεβαιώ.Κάποιος σάς κοιτάζει κι εσείς τον κόβετε.Μην μαζεύεστε σε πηγαδάκια τής παρέας σας-υπάρχει κάποιος που ιδρώνει απ'την αγωνία του πότε θα τον κοιτάξετε,για να σάς χαιρετήσει ή να σάς πιάσει με τρομερή δυσκολία κουβέντα—μην κλείνεστε στο καβούκι τών ίδιων ανθρώπων.Αν κάποιος σε δείρει/κακομεταχειριστεί/εξαπατήσει κ.α. διάγραψέ τον-η ζωή είναι πολύ μικρή για να συγχωρείς τα πάντα. Εν ολίγοις,μην πληγώνετε,μην πληγώνεστε.Βήμα-βήμα τη φορά ή βουρ στο ψαχνό,ο καθένας θα διαλέξει όποιον δρόμο τού ταιριάζει.No remorse.Δημήτρης http://www.youtube.com/watch?v=Qj52JB_Wtng&feature=relmfu