8.5.2013 | 13:08
Υπάρχουμε άρα ζούμε!
Τον τελευταίο καιρο με απασχολεί πολύ η ζωή μου. Σκέφτομαι αν είναι αυτή η ζωή που 8έλω να ζήσω ή κάποια άλλη. Η καθημερινότητα είναι διαμορφωμένη ετσι που σε αναγκάζει κάθε δευτερόλεπτο να γκρινιάζεις για τα πάντα...Να γκρινιάζεις επειδή δεν έχεις χρήματα, δεν έχεις δουλειά, επειδή αργει το λεωφορείο, κάνει ζεστη, επειδή ακυρώθηκε η βραδυνή έξοδος...! Ο καθένας από μας βρίσκει τους δικούς του λόγους για να γκρινιάζει και να μην είναι ποτέ ικανοποιημενος με αυτό που ζει και αυτά που έχει. Παρασυρόμαστε ολοι ετσι σε έναν κύκλο όπου αναπαράγουμε μιζέρια, πόνο, δυστυχία και ξεχνάμε να ζούμε. Ξεχνάμε να απολαμβάνουμε το θείο δώρο της ζωής. Υπάρχουν άλλα σημαντικά προβλήματα που αξίζουν να μας κανούν να πονέσουμε όπως η αρρώστια, ο θάνατος, εμείς γιατί να προσφέρουμε δυστυχία στους εαυτούς μας με μικροπράγματα; Αναρωτιέμαι ποιό το νόημα του να υπάρχεις για να κάνεις τη ζωή σου θλιβερή και μίζερη; Γιατί να προσπαθόυμε να κάνουμε απλά υποφερτή τη ζωή μας και όχι να την αλλάξουμε; Εμείς ορίζουμε τους κανόνες του παιχνιδιού. Αν δεν σου αρέσει η ζωή σου αλλάξέ την! Τέλος οι συμβιβασμοί με το ο,τιδήποτε....ακόμα και με την καθημερινότητα!Μας αξίζει μια όμορφη ζωή!