ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εργαζομαι στο γραφειο της μαμας μου. Εκει ερχεται καθε λογης ανθρωπος που μπορειτε να σκεφτειτε. Σημερα λοιπον ηταν ενας κυριος αστεγος και ηλικιωμενος, απο οτι εμαθα μενει σε ενα παλιο εργοταξιο. Προ κρισης εβγαζε πολλα λεφτα αλλα επειτα εμεινε κυριολεκτικα χωρις τιποτα ,τα εχασε ολα. Ηταν τετοιο το ειδος της δουλειας του που με τον ερχομο της κρισης ξοφλησε ( κατασκευαστικες, μηχανηματα κλπ). Η μανα μου προσπαθει οτι επιδοματα δικαιουται να του τα βρισκει και του κανει ολες τις φορολογικες και οτι αλλο ειδος λογιστικων δωρεαν . Εβγαλε σημερα αυτος ο ανθρωπος καποια χρηματα που οπως ειπε ειναι απο το επιδομα του για να την πληρωσει δεν τα δεχτηκαμε και πιεζε τοτε ειπε πως θα σας κερασω κατι. Μας εφερε καφεδες και αναψυκτικα και μας ευχαριστουσε με ενα τεραστιο χαμογελο. Αυτος ο ανθρωπος λοιπον παρα ολες τις κακουχιες και τις ατυχιες του δεν τον ακουσα ουτε στιγμη να γκρινιαζει, να ειναι αγενης και αχαριστος. Αντιθετως αλλοι ειναι περιεργως απαιτητικοι, αγενεις και καλη κουβεντα σπανια ακους. Απορω λοιπον πως γινεται ενας ανθρωπος ,που η ζωη του ειναι πολυ πιο δυσκολη απο την πλεοψηφια ( οχι οτι υπολοιποι καλοπερνανε αλλα ενα κεραμιδι το εχουν πανω απο το κεφαλι τους) να εχει τοση μεγαλη καρδια , να γελαει και ας του εχουν μεινει δυο δοντια και ας ειναι μονος ; Τελικα εχει να κανει με τον ανθρωπο...