15.1.2018 | 01:11
Υπάρχουν έρωτες που μας καθηλώνουν.
Με κατηγόρησες για απάθεια ναι είμαι απαθής, είμαι απαθής σε ό,τι με πόνεσε και με πονάει.Εγώ όταν ήθελα να σου εξηγήσω δεν φέρθηκα κατινίστικα, σου είπα ευθέως είμαι η τάδε και θέλω να σου μιλήσω.Μπορεί να ήρθα μπορεί να σου εξήγησα μπορεί να έδειξες ότι κατάλαβες αλλά δεν μπορείς να συγχωρήσεις με την ψυχή σου, εντάξει σεβαστό και δεκτό.Εγώ πόσες φορές να διαλυθώ πόσες φορές να πονέσω?Κάτι θα μου πεις κάτι θα σου πω κι η συζήτηση εδώ θα συνεχίζεται αιώνια.Δεν έχει νόημα,εγώ πόσο καιρό προσπαθούσα να μείνουμε φίλοι κι εσύ έλεγες δεν μπορούμε να μείνουμε φίλοι μετά από όλα αυτά.Ήταν πολλά αυτά που βίωσα, για έναν άνθρωπο μόνο και δεν αντέχει άλλο βάρος η ψυχή μου ειλικρινά.Τράβα το δρόμο σου θα τραβήξω τον δικό μου και στο έχω πει πολλές φορές μην μπερδεύεσαι ,όταν θα σου μιλάω θα σου μιλάω ξεκάθαρα, παρατήρησε τις λεπτομέρειες και αναλογίσου μια στιγμή εγώ που τόσα χρόνια έστω και ανώνυμα σου μιλάω με τόση αγάπη αν θα έγραφα αυτές τις βλακείες για εσένα.Μπορεί καμιά φορά όταν αναγνωρίζω το παράπονο σου να σου θυμώνω γιατί έχω κι εγώ παράπονα αλλά να θυμάσαι ένα πράγμα, αυτό που θα σε καθηλώσει μπορεί να μην είναι ό,τι το κάλλιστο μπορεί και να είναι ,αυτό δεν θα το μάθεις αν δεν προσπαθήσεις να μιλήσεις με ανοιχτά χαρτιά.Από τότε που μιλήσαμε λέω μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω μα πίσω δεν γυρίζω κι απ την άλλη λέω αφού τόσα χρόνια δεν μπορείς να πας μπροστά τι ψάχνεις?Εσύ έκλεισες τις πόρτες αν τις ανοίξεις φρόντισε να είναι με ειλικρινή κλειδιά.Παρακαλώ πολύ να αναρτηθεί.