10.9.2014 | 01:33
υπέρβαση
και μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο κλάμμα, στεναχώρια και θλίψη που αποφάσισες έτσι εύκολα και χωρίς ουσιαστικό λόγο να χωρίσουμε, τώρα νιώθω ένα απροσδιόριστο συναίσθημα. Όχι δεν κλαίω πια γιατί χωρίσαμε. Έκλαψα αρκετά. Κάθε μέρα έκλαιγα για τον χωρισμό μας. Μου έλειπες πολύ. Σε αγάπησα πολύ. Αυτή τη στιγμή νιώθω κάτι απροσδιόριστο. Νιώθω μια θλίψη όχι για τον χωρισμό μας αλλά γιατί έδωσα τόσα σε έναν άνθρωπο που τελικά αποδείχθηκε πως δεν τα άξιζε ολα αυτά. Έκανα για σένα υπερβάσεις, ξεπέρασα τον εαυτό μου. Έκανα πράγματα που για άλλον και σε καμια περίπτωση δεν θα έκανα. Έκανα πράγματα που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έκανα. Μετανιώνω. Μετανιώνω που ήσουν εσύ αυτός για τον οποίο έκανα την υπέρβαση. Ακόμα μου λείπεις. Ακόμα σε αγαπώ. Δεν τολμώ να το πω, αλλά ακόμα σε αγαπώ. Αγαπώ τον άνθρωπο που ήσουν κάποτε, όχι αυτόν που έγινες τώρα. Μα πρέπει να σε ξεχάσω. Καλύτερα που χωρίσαμε. Δεν μου έκανες τελικά. Τώρα βλέπω καθαρά. Μα κλαίω ακόμα. Όχι γιατί χωρίσαμε. Αλλά για όλα αυτά που έκανα για σένα, μα εσύ δεν τα είδες...