ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι Σάββατο, στη βόρεια Ευρώπη. Έχει ήλιο και ζέστη, είδα κόσμο να λιάζεται, να καπνίζει, να φιλιέται, να βολτάρει...Τους έβλεπα και μου φαινόταν ότι όλοι ήταν ένα κι εγώ κάτι ξεχωριστό, μόνο του, που τους κοιτάει και δεν μπορεί να μπει σε αυτό που ζουν. Είμαι ξένο σώμα.Η φίλη μου στην Ελλάδα είναι στη θάλασσα με τον δικό της, με παρέα και τα σχετικά, η φίλη που έχω εδώ βολτάρει στο Βερολίνο με άλλη παρέα όλο το σκ, ο αδερφός μου την αράζει στην Ελλάδα. Ζηλεύω τη δροσιά τους, θα ήθελα να τους κλέψω λίγη..πολύ λίγη..Και είχα χαρεί για λίγες μέρες, ξεκίνησε κάτι με κάποιον και πήρα μια ανάσα, ξέφυγα από το πήγαινε έλα στη δουλειά και τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού. Αλλά κράτησε τόσο λίγο... Ξυπνάω το πρωί και είμαι μέσα στη λαχτάρα γιατί είχαμε κανονίσει να βρεθούμε αύριο το πρωί. Σε λίγη ώρα σκάει μηνυμα, ψυχρό και μονοκόμματο "δεν μπορώ αύριο, σόρρυ". Και λίγες μέρες πριν, μου έλεγε πότε θα σε δω και μου εκλεινε ραντεβού μην τυχόν και χαθούμε.Ντάξει, τα ξέρω, πήρε ό,τι ήθελε και καληνύχτα σας. Ξεκινήσαμε "χαλαρά", τα κλασσικά, δεν έχω σχέση μαζί του. Δεν ξέρω αν αξίζει τη στεναχώρια μου κάτι που ούτε καν έζησα καλά-καλά.Αλλά αυτός ο ήλιος που βγήκε σήμερα και τα χαμόγελα των ανθρώπων, το αίσθημα ότι όλοι κάπου είναι και κάτι κάνουν, το αίσθημα ότι κι αυτός κάπου είναι και κάτι κάνει και δεν τον ένοιαζε καν να μου πει γιατί δεν μπορεί να με δει αύριο ... Σαν παρατημένο νιώθω. Κάθομαι στο μπαλκονάκι μου και καπνίζω, βλέπω τον ουρανό να παίρνει ένα μωβ χρωματάκι άπαιχτο ομολογουμένως!,, και με πιάνει μια νοσταλγία για κάτι που δεν έχω ζήσει καν. Για την ιστορία..του απάντησα δυο ώρες μετά ότι προτιμώ να το διακόψουμε γενικότερα και συμφώνησε. Τουλάχιστον δεν μένω με την απορία :) Μπαμ και κάτω, άντε γεια, θα την παλέψω και μόνη άμα λάχει!!