Είμαι το στραβόξυλο που πάτησε το 1ο (μοναδικό; θα δείξει) "Δεν Ταυτίζομαι".Κατανοώ απόλυτα την εσωτερική χαρά και την ψυχική ανάταση που προσφέρει ένα αγαπημένο βιβλίο, μια σπάνια έκδοσή του, η τέχνη και το πώς ευφραίνει, την ευτυχία του να συλλέγεις αυτές τις χαρές.Αλλά όχι ότι "αξίζει να ζήσω τελικά" μόνο και μόνο για αυτό.
19.7.2018 | 20:49
ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΒΛΙΟ
Τρίτη απόγευμα σε παλαιοβιβλιοπωλείο στο Μοναστηράκι βρήκα το αριστουργηματικό μυθιστόρημα ''ο υπνοβάτης'' της πολυαγαπημένης μου Μαργαρίτας Καραπάνου στην έκδοση του 1988 με ζωγραφιά του Αλέκου Φασιανού στο εξώφυλλο και υπέροχη φωτογραφία της λατρεμένης συγγραφέως στο οπισθόφυλλο.Εννοείται ότι το (ξανα) αγόρασα αμέσως γιατί πάντα το ήθελα έτσι σε αυτή την παλιά έκδοση.Τι ωραία!Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που σε κάνουν να εκτιμάς και να αγαπάς πολύ τη ζωή.Σκέφτεσαι ''αξίζει να ζήσω τελικά''.
1
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [04.10.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-10-04/__LiFO_10%2B1_0410_3%281%29.jpg?h=dc04b51c&itok=rk5QxTc_)
