ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκει εξω, υπαρχουν φοβεροι ανθρωποι... Σαν και τον ανθρωπο που βγαινω τελευταια.Που νοιαζονται και οχι μονο για την παρτη τουςΠου θελουν να περνανε χρονο μαζι σου, να κανετε ουσιωδη πραγματα μαζι και οχι μονο να δειχνεστε, να επιδεικνυεστε ανευ λογου.Που θελουν να σε βλεπουν να γελας και να περνας καλα.Που θελουν να μοιραστουν στιγμες, να φτιαξουν αναμνησεις, Που ειναι απλοι, αλλα και περιπλοκοι.Που σε κανουν να νιωθεις οτι καλα εκανες, και δεν προτιμησες τα ευτελη, τα φθηνα σ´αγαπω που λενε οι πολλοι.Εναν τετοιο ανθρωπο βρηκα και εγω. Ξερω, τιποτα δεν διαρκει για παντα.Και φοβαμαι, φοβαμαι, μην τον χασω, μην τον στεναχωρησω, μην τον πληγωσω.Μην πω τις λαθος λεξεις, μην βιαστω, μην χασω απο λαθος εναν σωστο ανθρωπο.Και εκεινος το βλεπει, και δεν με πιστευει, αλλα εγω του λεω οτι φοβαμαι, και θελω να στεκομαι τελεια διπλα του. Να ειμαι τελεια, να του συμπεριφερομαι οπως του αξιζει, να του δωσω οσα πιο πολλα μπορω γιατι μου εδωσε πολλα χωρις να περιμενει τιποτα.Και ειναι τοσο παραξενο ολο αυτο... Διοτι αυτον τον ανθρωπο δεν τον ερωτευτηκα παραφορα, σαν τους αλλους.Ουτε επαιξε με την καρδια, το μυαλο, τα αισθηματα μου, σαν τους αλλους.Και δεν ξερω, αν θα κρατησει.Και δεν ξερω, αν ειναι αυτο που ψαχνω, αυτο που θα επρεπε να ψαχνω.Αλλα δεν εχω υπαρξει τοσο ηρεμη στην ζωη μου, τοσο γαληνια.Αλλα θα προσπαθησω να το ζησω οσο το δυνατον καλυτερα.Αυτα.