ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 25 ετών και έχω δύο μικρότερα αδέλφια εφηβα, ο πατέρας μας μας εγκατέλειψε και η μητέρα μου παλεύει να τα βγάλει πέρα.Κανω μεταπτυχιακό και δυστυχώς δεν έχω βρει κάποια δουλειά, οπότε βοηθάω στο σπίτι όσο μπορώ.Αυτο το καλοκαίρι έμεινε μαζί μας και η θεία μου επειδή η δουλειά που βρήκε ήταν κοντά στο σπίτι μας.Οι υποχρεώσεις του σπιτιού έχουν πέσει πανω μου, καθάρισμα, μαγείρεμα και όλα τα συναφή.Η θεία και τα αδέλφια μου με αντιμετωπίζουν σαν υπηρέτρια.Δεν κάνουν καμία δουλειά και δεν βοηθάνε σε τίποτα.Μου λένε να τους βάζω ακόμη και το φαγητό στο πιάτο, αν και δεν είναι παιδιά.Η θεία από την άλλη θεωρεί δεδομένο ότι θα τα κανω όλα εγώ και προτρέπει τα αδέλφια μου να ζητάνε από μένα να τους κάνω τα πάντα. Μου λένε να θυμάμαι τα πάντα, θυμήσου αυτό θυμήσου το άλλο. Προχτές ο ένας αδελφός μου έχυσε λίγο γάλα στο πάτωμα και δεν έκανε καμία κίνηση να το μαζέψει. Εαν φωνάξω ή παραπονεθω, η θεία νευριάζει και κατεβάζει κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα. Και μετά ότι είμαι γκρινιάρα, ότι είμαι τεμπελα και ότι κακώς ήρθε σε αυτό το σπίτι.Η μητέρα μου με υποστηρίζει και βοηθάει οσο μπορεί και προσπαθεί να τους πει καμια κουβέντα.Αλλα εκείνοι το χαβα τους.Απο τη μια δε θέλω να χαλάσω τη σχέση μου με τα μέλη της οικογένειάς μου, αλλά από την άλλη δεν αντέχω αυτή τη ζωή. Όλες τις δουλειές στο σπίτι και το μεταπτυχιακό μου δεν μπορώ να το χωρέσω μαζί.