ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η κοπελα μου(εχουμε σχεση 3 χρονια) οταν ξεκινησαμε να ειμαστε μαζι, ζηλευε πολυ. Σε ενα βαθμο τη δικαιολογουσα, γιατι δεν ημασταν καιρο μαζι, οποτε ηταν λογικο να μην μου εχει τυφλη εμπιστοσυνη, επειδη δεν με ηξερε σαν ανθρωπο τοσο καλα. Αλλα σε καμια περιπτωση δεν την αφηνα να με κανει ο,τι θελει, δηλαδη δεν υπηρχε περιπτωση να μου πει ας πουμε οτι δεν θελει να βγω με την κολλητη μου κ εγω να της πω οκ. Γιατι ηξερα οτι αν αρχιζα να της λεω ναι σε ολα, τοτε αργα η γρηγορα θα με εβαζε στο βρακι της κ θα με εκανε ο,τι ηθελε. Οποτε εβγαινα με οποιον/α ηθελα κ εκεινη σιγα σιγα το συνηθισε. Τωρα που εχει περασει καιρος, την βλεπω πολυ πιο κουλ, δηλαδη βγαινω με παρεες που ειναι κ κοπελες κ δεν λεει τιποτα. Απλα ωρες ωρες αναρωτιεμαι, αραγε οντως δεν την πειραζει πλεον να βγαινω με αλλες, επειδη μου εχει εμπιστοσυνη? Η μηπως την πειραζει απλα προσπαθει να το καταπνιξει? Εγω γενικα νομιζα οτι απο καποια στιγμη κ μετα το χε ξεπερασει, αλλα ωρες ωρες μου πεταει κατι σποντιτσες, τις οποιες δεν ξερω αν τις πεταει για πλακα ή σοβαρα. Πχ μπορει να μου πει "καιρο εχεις να δεις την κολλητουλα σου, πως κ ετσι?" κ.λ.πΓενικα πιστευετε οτι ενας ανθρωπος που εχει στο αιμα του το να ζηλευει, υπαρχει περιπτωση να το ξεπερασει, αν βρει εναν συντροφο, στον οποιο να εχει "απολυτη" εμπιστοσυνη? Εγω γενικα δεν πιστευω οτι της δινω αφορμες να ζηλευει, δηλαδη κ οταν βγαινω με παρεες της λεω συνηθως να ερθει μαζι(απλα τις περισσοτερες φορες δεν θελει, επειδη δεν τους ξερει τοσο καλα κ δεν νιωθει ανετα) κ γενικα δεν κανω κατι που μπορει να την φερει σε δυσκολη θεση. Οποτε πιστευετε οτι οντως μπορει να το ξεπερασε, βλεποντας κ οτι εγω γενικα δεν της δινω λογους για να αμφιβαλλει?