ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καθομαι και κοιτάω φωτογραφίες από κοπέλες.. Όλες τόσο όμορφες,τόσο λαμπερές. Και μετά εγώ.. Η πιο ασχημη, η πιο χαζή, αυτή που δεν αξίζει να την αγαπούν γι αυτο κλελινεται στον εαυτό της και δε ζει. Τις ζηλεύω. Τις ζηλευω τοσο πολυ.. Ωρες ωρες ομως σκέφτομαι πόσο αχάριστη ειμαι που μένω τόσο στην επιφάνεια και που δε χαιρόμαι που απλά ειμαι υγιης.. Και νιώθω ακόμα πιο άσχημα.. Ξέρετε τι είναι πάντα να σε τρώει κατι μέσα σου; Να μη σ αφήνει να χαρείς ούτε ένα απλό κοπλμέντο; Να ακούς όμορφα λόγια και να προσπαθείς να δεις τι συμφέρον εχει αυτός που στα λέει; Δεν ξέρω τι πήγε στραβα με εμενα.. Ουτε γιατι η αυτοπεποίθηση μου με εχει εγκαταλειψει χρονια. Ουτε γιατι καθομαι και κλαίω επειδή δεν είμαι η πιο όμορφη ή η πιο κοινωνική ή η πιο εξυπνη κλπ.. Ελπίζω κανείς ν μην ταυτίζεται.. Γιατι είναι ενα τρομερα ασχημο συναισθημα αυτη η μόνιμη ανικανοποίητη θλιψη μου..