Πριν 3 χρόνια γνώρισα μια κοπέλα σε μια σχολή του ΟΑΕΔ και γίναμε σχεδόν κολλητοί… Ξέρω ότι και οι δυο δεν ήμασταν και στην καλύτερη οικονομική θέση γι αυτό και ήμασταν εκεί. Κάναμε αρκετή παρέα το καλοκαίρι όταν τελειώσαμε, συνέχεια βόλτες με το αμάξι της, ποτάρες κοκ, μέχρι που αποφάσισε να πάει σε ιδιωτικό κολλέγιο σε άλλη πόλη και σχεδόν κόψαμε τελείως. Τώρα τη βλέπω στο ινσταγκραμ να έχει άλλο αγόρι από εκείνο που ήξερα, να μένει σε μεγάλο σπίτι, να βγάζει σελφις με το πιο ακριβό κινητό και γενικά να είναι μια άλλη από αυτή που ήξερα και πραγματικά ζηλεύω και στεναχωριέμαι που εγώ εκτός ότι δεν έχω καταφέρει τίποτα από εκείνο το καλοκαίρι είμαι ακόμα στην επαρχία ενώ όλοι γύρω μου προχωράνε! Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω πως ένα άτομο που πραγματικά δεν είχε λεφτά, μιας που γνωρίζω και τους γονείς της έχει καταφέρει να ανταπεξέλθει σε όλα αυτά