ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...θελει το στομα να πει πολλα και το μυαλο δεν το αφηνει...γινεσαι δεσμιος του μυαλου σου και κρατας κρυμμενα τα συναισθηματα και τις σκεψεις σου γιατι φοβασαι μην στα κλεψουν και μεινεις αδεια κενη απογοητευμενη πληγωμενη γιατι φοβασαι μηπως η συμπεριφορα που περιμενεις δν ερθει.... και οταν δεν ερθει νιωθεις μονη γιατι κανεις δν σε καταλαβαινει και δεν μπορει να μπει στην θεση σου (ωστοσο υπαρχει και το ενδεχομενο να εκανες και συ λαθος στον τροπο που το εθεσες και εκφρασες γιατι οτι δινεις παιρνεις ) και ετσι προσπαθεις να δωσεις απαντησεις μονος σου και απαντηση δν βρισκεις και ψαχνεις ρωτας αλλους ωσπου στο τελος κουραζεσαι και λες αξιζουν ολα αυτα ?γιατι τα κανω τοσο περιπλοκα ?γιατι δν αγαπαω απλα χωρις να περιμενω παντα κατι ?γιατι δν κανω πραγματα που ευχαριστουν μονο εμενα χωρις να με νοιαζουν οι γνωμες τους ?γιατι τοσος φοβος για τα παντα και τους παντες ??γιατι ισως καποιος καπου καποτε σε εκανε να νιωσεις ανικανη κατωτερη και αυτη η ιδεα σου εντυπωθηκε και πιστεψες οτι ετσι εισαι και μεγαλωνες με αυτη την πεποιθηση χωρις να εχεις συνειδηση στο ποια εισαι πραγματικα ...μεχρι που μπορεις να φτασεις και γεματη ανασφαλεις φοβιες κατεληξες στο σημερα να αναρωτιεσαι και ετσι τωρα ανικανη πλεον να προσπαθεις να μαζεψεις τα αμαζευτα και να προσπαθεις απο την αρχη να χτισεις ενα θεμελιο πιο δυνατο για να μπορεις να ανταποκριθεις στις απαιτησεις της καθημερινοτητας οντας ενηλικας πλεον με ενα σωρο κομπλεξ απο πισω να σε ακολουθουν...και αυτα τα κομπλεξ να τα περνας και στους αλλους που δν σου φταινε σε τιποτα..βεβαια κανεις δν ειναι υποχρεωμενος να σε ανεχτει...κι ετσι καταληγεις να ξανα νιωθεις μονος.. χανοντας ετσι πολυτιμο χρονο απο την ζωη που ειναι τοσο μικρη ..τελος τα λογια οι θεωριες οι φιλοσοφιες περι υπαρξιακων οι φοβιες περι αποτυχιας...η ζωη ειναι εδω και σε περιμενεις να την παρεις απο τα χερια και να πατε μπροστα...το τωρα εχει σημασια και τιποτα πριν και μετα απο αυτο...