ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θα μακρηγορήσω πολύ. Είμαι 28. Ζω σε ένα επαρχιακό νησί, με καλή δουλειά, δουλεύω τυπικές ώρες τις περισσότερες φόρες 9-7. Τις εργάσιμες καθημερινές προσπαθω πάντα τα απογεύματα να κάνω κάτι ευχάριστο μετα τη δουλειά. Είτε καφεδάκι θα είναι αυτό, είτε π.χ θα πάμε για Tichu. Έχω καλό κοινωνικό κύκλο και ζω με την οικογένεια μου χωρίς να αντιμετωπίζουμε οικονομικά προβλήματα επιβίωσης. Όλα ωραία μέχρι εδώ και όλα καλά. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Είμαι μόνος μου καθότι οι περισσότεροι στο κύκλο μου είναι ζευγάρια και όσοι δεν είναι, είναι άντρες σαν και εμένα. Ενώ έχω ζήσει 2 χρόνια εξωτερικό, 5 χρόνια σε άλλη πόλη λόγω σπουδών δεν μπορώ να προσαρμοστώ εύκολα στις συνθήκες της μικρής επαρχίας. Δεν θέλω να ακουστεί ότι κλαίγομαι. Άλλα πως να το πω.. τα βράδια όταν γυρνάω σπίτι αισθάνομαι μόνος μου και μου λείπει αρκετά το γυναικείο χάδι. Δεν εχω δυσκολία επικοινωνίας με το γυναικείο φύλο. Απλώς δεν με συγκινεί καμία και με όσες μου άρεσαν από τότε που γύρισα επαρχία ή θα έχουν κάποια σχεση ή θα είναι κολλημένες με κάποιον άλλο οπότε δεν τις προσεγγίζω συνειδητά γιατί έχω προηγούμενη εμπειρία που δεν μου βγήκε σε καλό. Δεν ξέρω τι να κάνω. Ωρες ωρες με πιάνει απελπισία. Να σημειώσω ότι όσο πλησιάζει καλοκαίρι που είναι καλά στο νησί τόσο θα αυξάνονται οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με ότι αυτό συνεπάγεται(έλλειψη χρόνου για την μου ζωη). Υ.Γ. Ευτυχώς έρχεται Πάσχα και θα δουμε και μερικές άγνωστες φάτσες εδω στο νησι. :)