ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τότε που ξεκίνησε η κρίση ζω! Όχι δεν ζω άνετα αλλά εάν είχα 100 ευρώ παραπάνω θα ήμουν μια χαρά, τώρα σφίγγω το ζωνάρι αλλά ζω καλά. Ζω καλά μεν, αλλά σφίγγω το ζωνάρι δε.Και όχι προσωπικά δεν μου έχει κάνει κακό η κρίση, το αντίθετο μάλιστα. Όλα αυτά τα χρόνια έχω κάνει ένα υπέροχο ταξίδι αυτογνωσίας και έχω αλλάξει άποψη για τα θέλω μου, τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Ναι η αλήθεια είναι ότι έχω το δάνειο σε καθυστέρηση, ναι η αλήθεια είναι ότι αυτήν την εποχή είμαι άνεργος, ναι η αλήθεια είναι ότι έχω κάποια αλλά μικροεισοδήματα από άλλους πόρους. Αλλά η αλήθεια είναι επίσης ότι επειδή έχω ελεύθερο χρόνο, καταφέρνω και διαβάζω υπέροχα πράγματα λογοτεχνικά κείμενα, ποιήματα, ακόμα και αναζητήσεις εδώ στο lifo.Που και που δε γράφω κιόλας.Και ναι δεν το θεωρό καθόλου χαμένο χρόνο.Χαμένος χρόνος είναι να δουλεύεις δύο δουλειές –όπως έκανα πέρυσι και να βλέπεις την ζωή σου να περνάει από μπροστά σου νιώθοντας αμήχανα γι αυτό της το ταξίδι. Χαμένος χρόνος είναι να κάθεσαι σε μία καφετέρια πληρώνοντας 4 ευρώ τον καφέ, ενώ μπορείς κάλλιστα να πάς μια βόλτα στο πάρκο. Και εάν δεν θέλουν οι φίλοι σου δεν πειράζει, θα ανακαλύψεις εκεί καινούριους φίλους που ταυτίζονται περισσότερο με σένα και άρα ποιο ουσιαστικούς. Η πάλι μπορείς να βγεις βόλτα με ένα βιβλίο να σε συντροφεύει και αυτό διασκέδαση είναι.Λόγο της κρίσης έχω απομυθοποιήσει πολλά πρόσωπα, πιστεύω και καταστάσεις.Με πρώτους από όλους τους πολιτικούς - όλων των κόμματων.Με εξαίρεση ίσως τα πολύ μικρά – πιθανόν όχι γιατί είναι απαραίτητα καλύτερα, αλλά γιατί επειδή δεν τυχαίνουν μεγάλης προβολής να μην ξέρω ακόμα τι απατεώνες έχουν και αυτά στις τάξεις τους…Ήξερα βέβαια ότι κατά βάθος πίσω από το ωραίο κουστούμι τους οι πολιτικοί είναι κενοί και συμφεροντολόγοι, αλλά δεν περίμενα ποτέ να φτάσει η μέρα που θα φαίνεται αυτό τόσο απροκάλυπτα -και είναι ευτύχημα αυτό διότι εάν δεν υπήρχε η κρίση αυτοί ήταν που θα μας κυβερνούσαν ακόμα.Και ακολουθούν οι παντογνώστες δημοσιογράφοι, οι δημοφιλής διασκεδαστές που την είδαν ξαφνικά φιλόσοφοι και μόνο αυτοί ξέρουν ποια είναι η λύση, τι είναι το σωστό , και τόσοι άλλοι.Τους βλέπω καμιά φορά και γελάω – πραγματικά.Ένα άλλο καλό είναι ότι δεν βλέπω τηλεόραση –ναι δεν βλέπω καθόλου εδώ και χρόνια.Οτιδήποτε μου χαλάει την ψυχολογία μα πάνω από όλα την αισθητική μου το έχω αποκλείσει από την ζωή μου.Και αυτό το εννοώ και για τους ανθρώπους.Αν θέλεις να με κάνεις, αν αισθανθώ άσχημα μίλα μου για λύσεις. Αριστερές, δεξιές οι κεντρώες… εγώ θα σου πω απλά ότι κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν και η κουβέντα θα σταματήσει εκεί.Ναι λόγο τις κρίσης δεν ψωνίζω κάθε μήνα, ναι λόγο τις κρίσης φόρεσα φέτος πάλι τα αγαπημένα μου κάποτε τίμπερλαντ που φόραγα κάποτε με καμάτι πριν από 25 χρόνια (!) και όχι δεν τα είχα πετάξει, υπήρχαν κάπου στην αποθήκη και περίμεναν καρτερικά να έρθει πάλι η σειρά τους.Και ας είναι ζαρωμένα και ας είναι ταλαιπωρημένα και έχει η σόλα τους μια μικρή υποψία μπογιάς επάνω. Στα μάτια μου είναι πολύ in.Γιατί όταν τα φοράω νιώθω περήφανα και πάλι, γιατί μου θυμίζουν τα ταξίδια που έχω κάνει, τα κοσμοπολίτικα μέρη που είχα πάει όταν μικρός ανακάλυπτα τον κόσμο με λίγα λεφτά και πολύ διάθεση, τα χιονισμένα βουνά που είχα πατήσει προσπαθώντας κάποτε να μάθω σκι και το γλυκό κρύο που είχα νιώσει σε κείνα τα βουνά νιώθω να με διαπερνά πάλι. Το χωραφάκι της γιαγιάς που έχω πατήσει κάνοντας αγροτικές εργασίες, την αγωνία που ένιωσα όταν αναρωτιόμουν εάν πατάω σε μολυσμένο από ουράνιο έδαφος όταν ανόητος ακόμα ιδεαλιστής έπεσα στην παγίδα που λέγεται προπαγάνδα ΜΜΕ και σε μια άλλη παγίδα ποιο πονηρή, που λέγεται «ανθρωπιστικές οργανώσεις» και από μια ξαφνική παρόρμηση της στιγμής πήγα για να «προσφέρω» ανθρωπιστική βοήθεια σε μία βασανισμένη γειτονική χώρα όπου οι βόμβες απεμεμπλουτισμένου ουρανίου κάνανε πάρτι πέφτοντας κατά δεκάδες χιλιάδες αφήνοντας το στίγμα τους πάντα στο έδαφος και τόσα άλλα.Ναι στα μάτια μου αυτά τα παπούτσια είναι πολύ in και τα φοράω με υπερηφάνεια.Και ας βλέπω ένα βλέμμα απορίας σε κάποιες κοπέλες όταν το βλέμμα τους καρφώνεται στιγμιαία επάνω σε αυτά. Πού ξέρεις, μπορεί και κάποια να βρει το θάρρος και να ρωτήσει…Και ναι, δεν είμαι υπεράνω και ναι ,που λείπουν αυτά τα 100 ευρώ παραπάνω και ναι, τρέμω με την σκέψη ότι μπορεί να έρθει στιγμή να χάσω και τα άλλα 400. Για αυτό άλλωστε ψάχνω και δουλειά. Αλλά για αυτό ακριβώς έχω κάνει και τις οικονομίες μου, τα κουμάντα μου που λένε και έχω και έχω αφήσει ένα ποσό στην άκρη για το εισιτήριο μου στο εξωτερικό!Και ας μην ξέρω καλά ξένες γλώσσες και ας μην ξέρω καλά την νοοτροπία.Την δουλειά δεν την φοβάμαι, δεν την φοβόμουν ποτέ, αρκεί να γίνεται με αξιοπρέπεια και να πληρώνεσαι ανάλογα με αυτά που προσφέρεις – λαμβάνοντας βέβαια πάντα υπόψη που δουλεύεις και τι προσφέρεις.Εξάλλου και αν υποθέτουμε ότι τα ελληνικά τα μιλάω επαρκώς, μήπως και μπορώ εδώ συνεννοηθώ με κανένα; Μήπως και κάποιος ξέρει να ακούει; Όλοι εσωτερικούς μονολόγους κάνουμε.Όλοι έχουμε κάποια εύκολη λύση.D.