ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λιωνω σε εναν καναπε, το τηλεφωνο εχει να χτυπησει βδομαδες. Με εχουν ξεχασει ολοι. Αχ. Θελω να ρθεις να με βγαλεις απο αυτη τη συναισθηματικη αβυσσο. Αλλα και εσυ απων εισαι. Και δεν ενδιαφερεσαι καν. Δεν χαραμιζεις ουτε δυο σταλες σαλιο. Ουτε ενα ηλιθιο "γεια τι κανεις;". Τιποτα. Ξεχασμενη απο ολους και απ'ολα. Και εχω και τους γονεις που με πριζουν, και ξεκολλα αγαπη μου, ολα μεσ'στο μυαλο σου ειναι, αγαπα τον εαυτο σου, σηκω απ τον καναπε. Δεν μπορωωωωωωωωωωωωω να σηκωθω. Νιωθω τοσο μονη. Χρειαζομαι αγαπη και φροντιδα. Καποιον να νοιαζεται για μενα. Αλλα αντ'αυτου, δεν εχω τιποτα. Λενε πως οταν δεν προσδωκουμε τιποτα, εχουμε τα παντα. Εγω προσδωκω πολλα. Και δεν κανω τιποτα για να τα αποκτησω. Μιζεριαζω και σαπιζω. Πως θα φυγω απο δω; Θελω να παω καπου μακρια, να ξεκινησω απ την αρχη. Να μην με ξερει κανεις. Και να μην νιωσω ποτε ξανα μονη.