ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
26.6.2016 | 20:27

Ζωή είναι...

...εκει που νομίζεις πως όλα τα έχεις υπο έλεγχο, πως ξέρεις τι κάνεις, πως ωραίο πραγμα να καταφέρνεις να μπαλανσάρεις λογική και συναισθημα, πως δεν πρόκειται να ενεργήσεις μόνο συναισθηματικά, μην βρεθεις σε κανένα αδιέξοδο και τρέχεις, ερωτευεσαι.Ερωτευεσαι και σε ερωτευονται πίσω. Διερωτείσαι πως έχεις ερωτευτει ξανα αλλα το λες και πιο δυνατό. Είσαι στα προθυρα να κάνεις ότι δεν έκανες ποτε για καμία άλλη. Πόσα επιπεδα έρωτα υπάρχουν και ποσα απο αυτα μπορει να βιωσει ένας άνθρωπος στη ζωή του; Λες δε θα αντεξεις τη ζωή σου χωρίς εμένα. Θες εστω με όποιο τρόπο γίνεται να είμαι μερος της. Σου υπόσχομαι πως όσο το θέλουμε θα συμβαίνει, τα άλλα δε μπορω να τα υποσχεθώ. Ουτε εγώ , ούτε εσυ. Ξερουμε πως αν τελειώσει θα μας τσακίσει. Το μόνο που μας μένει είναι να το ζούμε.Οι φίλοι σου χωρίς να έχουν ιδέα, σου λένε πως οτι ζεις αυτη τη στιγμή, να το συνεχίσεις, γιατι σε κάνει ευτυχισμένη. Μου τα λες και λιώνω σε κάθε σου λέξη. Το ταξίδι δεν έχει επιστροφή. Κανείς δεν έμαθε γιαυτο το ταξίδι μας.Το ζήσαμε και αυτό, μαζί και όσα άσχημα συναισθήματα ακολούθησαν. Δεν έχει σημασία γιατί και πως. Η ζωή συνεχίζεται. Χωριστά, αλλά συνεχίζεται. Δεν θέλω να αλλάξω ουτε μια στιγμή απο αυτά που ζήσαμε.Συμφωνήσαμε πως ότι ζήσαμε ήταν αληθινό μέχρι και την τελευταία στιγμή. Δυο εικόνες κράτησα. Εσενα με τα μάτια σου υγρα και μια άλλη που με αγαπάς.Έκανα ότι μου ζήτησες, μετά εξαφανίστηκα.Η ζωή γελά κάθε φορά που νομίζω πως έχω μάθει τα μυστικά της. Πως ξέρω τι να περιμένω απο αυτη και πως να της φερθω. Κάθε φορά μου επιβεβαιώνει πως τιποτα δε ξέρω επειδή τελικά αυτο ειναι η ζωή. Απρόβλεπτη.
3
 
 
 
 
σχόλια
Κλαίω... Ζω αυτό ακριβώς που περιγράφεις. Είμαι στο στάδιο λίγο πριν το τέλος... Το βλέπω το τέλος. Έρχεται...Γιατί η λογική να είναι πιο δυνατή από το συναίσθημα;Γιατί η λογική να υπερισχύει τελικά;Γιατί η λογική να μην κάνει στην άκρη κάποιες φορές;Δε θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι αν κάναμε αυτό που προστάζει η καρδιά μας;
Scroll to top icon