ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορω να το ελεγξω πια. Με ζοριζει. Εσυ με ζοριζεις. Τοσο αστειο, τοσο καταθλιπτικο το οτι δεν εχεις ιδεα. Το οτι ισως να μη μαθεις ποτε, ισως απλα να τυραννιεμαι μεχρι να σκασω. Γεννιουνται αισθηματα απτο πουθενα, μονο απτην πλευρα μου λογικα. Γιατι εσυ εισαι αλλου. Εσυ εχεις τοσους διπλα σου. Τοσους τυφλα ερωτευμενους. Ειμαι μεσα σε αυτους. Ναι γαμωτο, ειμαι ερωτευμενη μαζι σου. Ναι γαμωτο βασανιζομαι που μπορω μονο να το γραψω σε ενα κακογραμμενο νοουτ που θα σβηστει συντομα. Δεν μπορω να σε κοιταω στα ματια, δεν μπορω που ειμαι αμηχανη διπλα σου. Εσυ να εισαι τοσο χαλαρη. Να περιμενω ολη τη γαμημενη μερα για τα πεντε λεπτα διπλα σου. Να βλεπω την πανπαλαια φωτογραφια μας στον τοιχο του δωματιο μου καθε φορα που ξυπναω καθε λεπτο πριν κλεισω τα ματια μου. Επιτηδες τοποθετημενη κοντα μου. Να μπορω να την αγγιζω. Τι σκατα παει λαθος με εμενα; Ξυπνα. Για αυτην δεν εισαι τιποτα. Θελω τοσο γαμημενα πολυ να σε φιλησω. Εστω για ενα δευτερολεπτο. Εστω να νιωσω ενα δευτερολεπτο αυτο που σκεφτομαι ολη την ημερα. Θελω τοσο να το βγαλω απο μεσα μου. Ειναι αδυνατο. Ισως πνιγω στις ατελειωτες αυτες σκεψεις που θα παραμεινουν σκεψεις, σκεψεις και μονο. Ισως και κανενα ονειρο αν ειμαι τυχερη.