Η τελευταία εβδομάδα οριστικοποίησε το τέλος του καλοκαιριού και υποδεχτήκαμε άθελα μας και μη τις πρώτες βροχές του Φθινοπώρου. Η καταιγίδα δυσκόλεψε την πορεία των πραγμάτων στον καθένα μας ξεχωριστά μα τουλάχιστον είχαμε ένα κατάλυμα να μείνουμε. Ωστόσο δεν ίσχυε το ίδιο και για τους πρόσφυγες , που όντας εκατοντάδες δεν είχαν κάποιο μέρος να προστατευτούν από την βροχή. Οι δήμοι ευτυχώς πήραν πρωτοβουλίες και τους μετέφεραν αρχικά στο σταθμό της Βικτωρίας και μετέπειτα στο κλειστό γήπεδο του Taekwondo του Παλαιού Φαλήρου – το οποίο πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε για κάτι ανθρώπινο πέρα από τα συνηθισμένα-. Είμαστε ωστόσο τυχεροί που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που επισπεύδουν τις διαδικασίες ώστε να βοηθήσουν και εκείνοι με τον κάθε δυνατό τρόπο. Με την κατάσταση να γίνεται αποπνικτική στα Δωδεκάνησα, οι εκλογές απέδειξαν δυστυχώς πως ένα κόμμα σαν την Χρυσή Αυγή ολοένα και ανεβαίνει, εδραιώνοντας έτσι και τις «πολιτικές» του δράσεις και ιδέες. Όσο μπορούν να χαρακτηριστούν πολιτικές και όχι βάναυσες.
Κυρίως λοιπόν θα εστιάσω σε αυτό. Στο αποτέλεσμα των εκλογών. Όντας γεννημένη στο Παλαιό Φάληρο και γνωρίζοντας για την στέγαση των προσφύγων στο Taekwondo , άκουσα σχόλια του τύπου « Και γιατί τους φέρνουν άδω ; Να πάνε αλλού» Βεβαίως γιατί όταν αναγκάζεσαι να φύγεις από την χώρα σου λόγω πολέμου έχεις πολλές επιλογές. Φυσικά και θα προτιμήσεις το επτάστερο ξενοδοχείο. Και η ειρωνεία ως τρόπος απάντησης ανάβει τα λαμπάκια σε κάτι τέτοιους.
Πάμε λοιπόν από την αρχή. Ξανά να προσπαθήσουμε να σκεφτούμε ως άνθρωποι. Γυρνώντας πίσω στον χρόνο , σταματάω στην πιο πρόσφατη κίνηση των Ελλήνων λόγω πολέμου. Την μικρασιατική καταστροφή. Οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας εκδιώχτηκαν από τα σπίτια τους , έχασαν τις περιουσίες τους αλλά το βασικότερο είναι πως χάθηκαν εκατοντάδες ζωές. Σχεδόν 100 χρόνια μετά την έλευση τους πολλοί από τους απογόνους ξεχνούν την λύπη της γιαγιάς όταν θυμάται το πανέμορφο σπίτι στην Πόλη και τις διακοπές της στην Χάλκη . Χαίρομαι λίγο που η γιαγιά μου αν και επιφυλάχτηκε με τους ανθρώπους δεν ξέχνα και παραμένει άνθρωπος. Στενοχωριέμαι όμως για την νέα γένια που απαντά ναι στον φασισμό και όχι στην ανθρωπιά. Οι προσφυγιά ανεξαρτήτου λαού και χρονικής περιόδου είναι ίδια για όλους. Είτε ήσουν Τούρκος είτε Έλληνας έχασες το σπίτι σου και τον τόπο που γεννήθηκες. Αυτό που θα ήθελα με τόλμη να αναφέρω, είναι το καταφύγιο που βρήκαν οι Έλληνες εκείνη την εποχή στην Συρία. Όπως αναφέρει ο Onur Yildirim, στο «Diplomacy and Displacement: Reconsidering the Turco-Greek Exchange of Populations, 1922-1934 γύρω στους 17.000 έλληνες βρήκαν καταφύγιο σε διάφορες συριακές πόλεις.
Σύμφωνα με την έκθεση του OHE, οι μετακινήσεις των Σύριων δεν δείχνουν προς το παρόν να σταματούν. Και οι ίδιοι όμως αν τους ρωτήσεις δεν επιθυμούν να μείνουν έδω. Στην πλειονότητα τους βλέπεις ήταν ευκατάστατοι στην χώρα τους. Κοίτα να δεις , πάλι βρίσκω κοινά σημεία με την μικρασιάτικη καταστροφή.
Έτσι λοιπόν ανιστόρητοι που είμαστε ξεχνάμε και άλλες μεταναστεύσεις των ελληνικών φύλων. Όλοι οι άνθρωποι φεύγουν από τον τόπο κατοικίας τους διότι επιθυμούν να επιβιώσουν αναζητώντας είτε ασφαλή και ερανικά εδάφη που να διασφαλίζει παιδεία και υγεία στα παιδία τους . Δεν μιλάμε προφανώς για την χώρα μας που η ανοργανωσιά χτυπάει κόκκινο. Είτε γιατί αναζητούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Οι πρόγονοι μας ξεκίνησαν να μετακινούνται ήδη από τον 8ο αιώνα π.χ. Και φυσικά ελληνικοί πληθυσμοί μετακινήθηκαν προς άλλες περιοχές πριν την άλωση της πόλης από τους Οθωμανούς το 1453.
Είναι λοιπόν αμέτρητες και οι μετακινήσεις των ελληνικών πληθυσμών. Θα έπρεπε να κατανοούμε και να συμμεριζόμαστε τον πόνο αυτών των ανθρώπων. Ίσως όμως είμαστε αρκετά μισαλλόδοξοι καθώς θα αποδεχόμασταν πιο εύκολα Ευρωπαίους πρόσφυγες. Είναι βλέπετε πιο κοντά στον πολιτισμό μας. Αλλά ο πολιτισμός διακρίνεται και σε καθημερινές συμπεριφορές αλληλεγγύης και ανοχής, όχι μόνο σε ιστορικές ανακαλύψεις. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δούμε το θέμα ως άνθρωποι που παλεύουν να συμβιώσουν ειρηνικά με τους γύρω τους ακόμη και οι γύρω τους αποτελούν μειονότητα με διαφορετική κουλτούρα και θρήσκευμα.
