Ξένα Δόγματα: Σκέψεις προς τον Άρη Δημοκίδη
Αγαπητέ Άρη,
Πριν λίγες μέρες δημοσίευσες μερικές φωτογραφίες των ετεροδόξων κληρικών που παρακολούθησαν την ορκωμοσία της νέας βουλής. Αναρωτήθηκες τι δουλειά είχαν όλοι αυτοί εκεί και περιέγραψες την κατάσταση ως «ανώφελο εναγκαλισμό του κράτους με μια πολύχρωμη ποικιλία εκκλησιών». Άρη, μακάρι το κράτος μας να αγκάλιαζε την πολύχρωμη αυτή ποικιλία που λες.
Κατ’αρχήν να σημειώσω ότι συμφωνούμε απόλυτα στο θέμα του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος, και της κατάργησης των θρησκευτικών τελετών σε δημόσιες περιστάσεις. Όμως νομίζω ότι είναι άστοχο να μπλέκουμε στη συζήτηση αυτή τις θρησκευτικές μειονότητες, οι οποίες στη χώρα μας δεν αποτελούν τμήμα του εναγκαλισμού κράτους και Εκκλησίας, αλλά μάλλον θύμα του. Το κράτος μας βρίσκεται σε εναγκαλισμό με μία συγκεκριμένη εκκλησία και δυσκολεύται να προστατέψει, ως ωφείλει, την πολύχρωμη ποικιλία του πληθυσμού του.
Ας πάρουμε το πράγμα από την αρχή. Στην ελληνική βουλή ισχύει το έθιμο, όταν τελείται ορκωμοσία ή αγιασμός, να προσκαλούνται «εκπρόσωποι ξένων δογμάτων». Ο όρος μιλάει από μόνος του. Στη χώρα μας υπάρχει το εγχώριο δόγμα και τα ξένα. Το ελληνικό σύνταγμα προβλέπει ανεξιθρησκεία, αλλά και την ύπραξη επικρατούσας θρησκείας – με άλλα λόγια σχετικοποιεί την ισοπολιτεία και την ελευθερία της θρησκείας των Ελλήνων. Οι κληρικοί που είδαμε στη Βουλή την περασμένη βδομάδα εκπροσώπησαν διάφορες θρησκευτικές κοινότητες όπως την καθολική, την αρμενική και την ισραηλιτική (κρίνοντας από διάφορα σχόλια που διάβασα, πολλοί πέρασαν το ραββίνο για ιμάμη). Δεν έχει σημασία που αυτές εξυπηρετούν τη θρησκευτική ζωή χιλιάδων ελλήνων πολιτών, ούτε έχει σημασία το ότι κάποιες από αυτές υπάρχουν στον ελλαδικό χώρο από αιώνες και απότελούν ιδιαίτερο κομμάτι της ιστορίας και του πολιτισμού του. Για την Ελληνική Δημοκρατία είναι «ξένα δόγματα».
Έστω κι έτσι όμως η παρουσία αυτών των ιερέων σε τέτοιες περιστάσεις μπορεί να παίξει έναν ωραίο συμβολικό ρόλο. Σε μια χώρα που ισχυρίζεται πως έχει 98% ορθόδοξο πληθυσμό, έχει σημασία το κράτος να εκδηλώνει κάποια αναγνώριση στις θρησκευτικές μειονότητες και να τις καθιστά ορατές έστω και σε επίπεδο εθιμοτυπίας. Μια μειονότητα είναι από τη φύση της ευάλωτη και γίνεται ακόμη πιο ευάλωτη όταν περιθωριοποιείται και γίνεται αόρατη για την πλειονότητα. Έχω ζήσει κάποια χρόνια στην Τουρκία και έχω συναντήσει κόσμο εκεί που δεν ξέρει τι είναι οι Ρωμιοί της Κωνσταντινούπολης ή που αγνοεί την ύπαρξη του Πατριαρχείου. Γιατί; Μα γιατί είναι σε μεγάλο βαθμό μια αόρατη και περιθωριοποιημένη κοινότητα – ελάχιστοι ακούν ή μιλούν για αυτήν και δε διδάσκεται τίποτε για αυτή στα σχολεία. Πολλές θρησκευτικές μειονότητες στην Ελλάδα δυστυχώς διατρέχουν ακριβώς τον ίδιο κίνδυνο.
Θα μου πεις, σώζεται η κατάσταση με το φέρνουμε ποικιλίες ιερέων στην ορκομωσία της βουλής; Σίγουρα όχι, αλλά είναι ένας ωραίος συμβολισμός σε μια τελετή που υποτίθεται ότι καθρεφτίζει της αξίες της πολιτείας μας. Γι’ αυτό, νομίζω, αυτοί οι κύριοι καλό είναι να βρίσκονται στη βουλή από καμιά φορά, αλλά όχι ως εκπρόσωποι «ξένων δογμάτων», αλλά ως λειτουργοί των θρησκειών των Ελλήνων πολιτών. Ισότιμοι και καλοδεχούμενοι μαζί με τους εκπροσώπους της Ορθοδόξης πλειονότητας. Κι όσον αφορά την προχθεσινή ορκωμοσία, ας λέμε κι ένα ευχαριστώ που μέσα σε μια βουλή με τους φασίστες τρίτο κόμμα, και με τον Καμμένο κυβερνητικό εταίρο, ήταν παρών ένας ραββίνος. Έστω κι από σπόντα.
Άρη, είμαι από τους τακτικούς αναγνώστες των Μικροπραγμάτων και μου αρέσουν οι απόψεις και το χιούμορ σου. Το συγκεκριμένο όμως δε μου άρεσε. Ειδικά που είπες τον Αρμένιο αρχιμανδρίτη σατανιστή.
Με όλη μου την εκτίμηση,
Ευθύμης Ρίζος
===
Απάντηση Άρη Δημοκίδη:
Έχετε ένα δίκιο στα περισσότερα, πρέπει να το παραδεχτώ.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν είπα κανέναν σατανιστή - την ομοιότητα της φορεσιάς σχολίασα όσο δεν γνώριζα τι ήταν ο συγκεκριμένος (το λουκ με παρέπεμπε σε στερεοτυπικές απεικονίσεις σατανιστών). Δεν είναι ότι μόλις έμαθα ότι είναι Αρμένιος Αρχιμανδρίτης είπα "όχι, είναι σατανιστής" ή ότι υπονόησα κάτι τέτοιο για τον άνθρωπο!
σχόλια