Πέρσι ο παραπάνω πίνακας του Γκωγκέν πουλήθηκε για 300 εκατομμύρια δολάρια - τον αγόρασε πιθανότατα η βασιλική οικογένεια του Κατάρ. Λέγεται "Πότε θα παντρευτείς;"
Κι έτσι ξεκίνησα μια μίνι ονειροπόληση: Αν ήμουν τρισεκατομμυριούχος και μπορούσα να έχω όποιον πίνακα ήθελα, όσο ακριβός και να ήταν και άσχετα με το αν θα ήθελαν οι ιδιοκτήτες του να μου τον πουλήσουν, ποιον/ποιους θα αγόραζα;
Βρήκα τη λίστα με τους 60 ακριβότερους πίνακες αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, και έκανα τις επιλογές μου...
Γκουσταβ Κλιμτ, "Πορτρέτο της Adele Bloch-Bauer I"
Από την υπέροχη χρυσή περίοδο του.
Η Αντέλ Μπλοχ-Μπάουερ ήταν μια φιλότεχνη κυρία γνωστή για το περίφημο καλλιτεχνικό σαλόνι της στη Βιέννη όπου μαζεύονταν καλλιτέχνες τους οποίους βοηθούσε χρηματικά.
Οι Ναζί έκλεψαν τον πίνακα και μετά την πτώση του Χίτλερ οι κληρονόμοι του νόμιμου ιδιοκτήτη του χρειάστηκε να πολεμήσουν δικαστικά το Αυστριακό κράτος για να πάρουν τον πίνακα πίσω. Τα κατάφεραν χάρη σε απόφαση Αυστριακού δικαστηρίου.
Τιτσιάνο, "Ακταίων και Άρτεμις"
Αυτόν τον πίνακα θα τον αγόραζα ώστε να τον χαρίσω κατευθείαν στον Στάθη, που είχε γράψει σε ένα εντιτόριαλ πριν χρόνια: "Ο αγαπημένος μου ζωγράφος. Ένας μόνο; Ο Τιτσιάνο."
Παμπλο Πικασο, "Γυναίκα με σταυρωμένα χέρια"
Πιστεύεται ότι είναι μία τρόφιμος του νοσοκομείου Saint -Lazare των φυλακών του Παρισιού.
Καζιμίρ Μαλέβιτς, "Σουπρεματιστική σύνθεση"
Το πιο ακριβό έργο τέχνης της Ρωσίας όλων των εποχών.
Φράνσις Μπέικον, "Τρεις σπουδές για ένα πορτρέτο του Τζον Εντουαρντς"
Αγαπούσε τις ταυρομαχίες, το μποξ και το βίαιο σεξ. Ήπιε ποταμούς κρασιού και σαμπάνιας και η φιλοδοξία του ήταν να ζωγραφίσει έναν πίνακα όπου η εικόνα της ματωμένης σάρκας θα ήταν τόσο ελκυστική όσο ένα ηλιοβασίλεμα του Μονέ.
Αυτή ήταν η ζωή του Φράνσις Μπέικον.
Μαρκ Ρόθκο, "Λευκό Κέντρο"
Πάνω απο δύο μέτρα ύψος και ενάμιση μέτρο πλάτος με τα χρώματα του Ρόθκο - σχεδόν παράδεισος.
Άντι Ουόρχολ, "Green Car Crash"
Βασικά αν μπορούσα και οι 11 πίνακες που θα επέλεγα θα ήταν του Warhol, αλλά έθεσα στον εαυτό μου όρια: έναν από κάθε ζωγράφο.
Αυτός εδώ -απ' τη σειρά Death and Disasters- βασίστηκε σε φωτογραφίες που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Newsweek. Η αστυνομία του Σιατλ καταδίωξε αυτό το αμάξι, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο του τιμονιού και τρέχοντας με 100 χιλιόμετρα έπεσε πάνω με μια κολώνα...
Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ, "Χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ"
Θα ήθελα να μπω σ' αυτόν τον πίνακα, και να βρεθώ εκείνο το ηλιόλουστο Κυριακάτικο απόγευμα στην Μονμάρτρη του Παρισιού. Όταν έμπαινα μέσα όμως, όλα θα'ταν όπως τα ζωγράφιζε ο Ρενουάρ και όχι απολύτως ρεαλιστικά. Η όψη των πάντων γύρω μου θα είχε την μοναδική, πανέμορφη τεχνοτροπία του...
Βινσεντ Βαν Γκογκ, "Πορτρέτο του Ζοζέφ Ρουλέν"
Υπάρχουν κι άλλοι πίνακες του Van Gogh στην λίστα, πολύ πιο γνωστοί και ακριβοί, αλλά εμένα αυτός μου άρεσε, που δεν τον είχα ξαναδεί ποτέ:
Ο Ζοζέφ Ρουλέν δούλευε στο ταχυδρομείο της Αρλ. Δεν μοίραζε ο ίδιος γράμματα, αλλά τα ξεχώριζε και τα ταξινομούσε. Ζούσε στον ίδιο δρόμο με τον Βαν Γκογκ κι οι δυο τους έγιναν φίλοι.
Αυτό είναι ένα απ' τα πολλά πορτρέτα που του έκανε ο ζωγράφος και μάλιστα για το συγκεκριμένο ο Βαν Γκογκ είπε ότι το τελείωσε πολύ γρήγορα, σε ένα απόγευμα, την ημέρα που ο Ρουλέν έμαθε ότι πήρε μια καλύτερα αμοιβόμενη δουλειά σε άλλη πόλη, πράγμα που σήμαινε ότι η φιλία τους θα τελείωνε.
Έντβαρτ Μουνκ, "Η Κραυγή"
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται εξήγηση.
Τζάκσον Πόλλοκ, "No. 5"
Δυόμιση μέτρα είναι αυτός ο πίνακας, και ακόμα προσπαθώ να σκεφτώ που χωράει στο σπίτι για να τον βάλω ;)
(Εσείς;)
