(Προσθέστε κι άλλα, ελεύθερα)
«Πείτε μου ποιος έκανε τη ζημιά, και δε θα τον μαλώσω καθόλου. Το υπόσχομαι!»
Μέχρι να βρουν τον ένοχο φυσικά...
«Γιατί γελάτε εκεί στο πίσω θρανίο; Πείτε μου κι εμένα να γελάσω!»
Ο δάσκαλος ζητούσε να μάθει ώστε τάχα να εκτιμήσει κι αυτός το αστείο, μόνο που τελικά ποτέ δε γελούσε...
«Δεν έχω ιδέα που είναι το μπλοκ ζωγραφικής σου.»
Κατά 99% έχει πεταχτεί στα σκουπίδια, είτε καταλάθος, είτε επειδή είχε τελειώσει εδώ και καιρό και δεν ήταν σε άριστη κατάσταση. Φυσικά δεν μπορεί να παραδεχτεί πως έκανε κάτι τέτοιο και αφήνει το μικρό της να ψάχνει ξανά και ξανά. Το αστείο είναι όχι μόνο έχει πει ψέματα αλλά βρίσκει και γόνιμο το έδαφος για κήρυγμα. «Είδες τι παθαίνεις αν δεν μαζεύεις τα πράγματα σου;». #
«Δεν θα πονέσει καθόλου αυτό»
Οπωσδήποτε.
«Δοκίμασε, είναι πολύ νόστιμο!»
Για κάποιο τρόφιμο ή φαγητό που δε μας άρεσε καθόλου. Συνοδευόταν με «Δοκίμασε, κι αν δε σ' αρέσει μη το φας!» Το τρελό είναι πως τώρα που μεγάλωσα τα βρίσκω όντως πολύ νόστιμα όλα εκείνα που μισούσα ως παιδί.
«Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις»
Κι όμως...
«Είναι απαραίτητο να μάθεις το Πυθαγόρειο Θεώρημα. Θα το χρειαστείς πολλές φορές στη ζωή σου»
Όπως και το υπόλοιπο 90% των σχολικών μαθημάτων.
«Δυστυχώς έχει χαλάσει η τηλεόραση / το κομπιούτερ και δεν μπορείς να δεις / παίξεις»
Επίσης κατά σατανική σύμπτωση «έχει κλείσει τώρα η παιδική χαρά» και «δεν πουλάνε πια παγωτά».
«Τώρα θα 'ρθει ο αστυνόμος να σε μαζέψει / Εκείνη η κυρία μαλώνει»
Η προσπάθεια δημιουργίας φόβου και ενοχών μέσω τρίτων, πάντα έπιανε.
«Δεν είναι για παιδιά αυτό»
(Για οτιδήποτε συναρπαστικό, αλλά ξεβολευτικό για τους ίδιους)
«Μια χαρά είναι η γατούλα / το σκυλάκι μας!»
(Αυτό λεγόταν όταν το ζώο είχε πεθάνει, χαθεί ή το είχε πατήσει κατά λάθος ο γονιός με το αυτοκίνητο. Συνοδευόταν απ' τη φράση: «Απλά πήγε σε μια μεγάλη φάρμα να ζήσει με τα υπόλοιπα ζωάκια!»)
«Ο Άγιος Βασίλης θα σου φέρει δώρο μόνο αν είσαι καλό παιδί»
(Δύο ψέματα μαζί!)
+
+
+
