Ένας φόνος 5 αστέρων, η επιστροφή στην εφηβεία, μια Γέφυρα, ένας σκυλάκος και η απόλυτη ευτυχία
1) Φόνος 5 Αστέρων
Είναι ένδειξη ωριμότητας πως ενώ όταν ήμουν παιδί διάβαζα τα χιουμοριστικά βιβλία της Ακρίτα, ενώ τώρα που δεν είμαι παιδί διαβάζω το αστυνομικό της μυθιστόρημα; Δεν νομίζω, αλλά η απόλαυση είναι η ίδια.
Δεν θέλω να πω πολλά για την υπόθεση, γιατί φοβάμαι πως θα δώσω spoilers. Να πω απλώς ότι ένιωθα σα να ήμουν σε ένα τρενάκι του λούνα παρκ που άλλοτε περνούσε ανάμεσα στα σύννεφα, και όλα από ψηλά έμοιαζαν ξεκάθαρα, και άλλοτε ορμούσε στα έγκατα της γης, και, καθώς το έδαφος χανόταν κάτω απ' τα πόδια μου, τίποτα πια δεν ήταν ξεκάθαρο.
Η αφήγηση (που δε γίνεται μόνο από ένα πρόσωπο, πόσω μάλλον απ' την ίδια την Ακρίτα) είναι αριστοτεχνική και μπλέκει το παρελθόν με το παρόν με όλους τους τρόπους που κανείς θα αποζητούσε σε ένα σκεπτόμενο αστυνομικό μυθιστόρημα. Ενδιαφέρον όμως έχει πως, σε αντίθεση με τα παλιάς κοπής αστυνομικά -είτε του Μαρή ή της Αγκάθα Κρίστι- η χαρτογράφηση της κοινωνίας και των κοινωνικών ζητημάτων είναι βαθιά ουσιαστική, χωρίς ψεύτικους εντυπωσιασμούς ή επιφανειακότητα.
Και έτσι το βιβλίο πετυχαίνει σε δύο επίπεδα: Χτίζει μια κοψοχολιαστική πλοκή (απ' αυτές που σε κάνουν να μη θες να το αφήσεις) και ταυτόχρονα φτιάχνει το προφίλ της Ελλάδας του σήμερα, με τα πάνω και -κυρίως- τα κάτω της.
Θυμάμαι τη σειρά μυστηρίου "Με θέα στο πέλαγο" που είχε γράψει πριν πολλά χρόνια, και δεν μπορώ να μη σκεφτώ ότι και ο Φόνος 5 Αστέρων θα μπορούσε ωραιότατα να μεταφερθεί στην οθόνη - μικρή και μεγάλη...
2) "Fifteen Again"
Λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του νέου του album, "Futile Games In Space And Time", o Evripidis and his Tragedies παρουσιάζει το video για το κομμάτι "Fifteen Again".
To video που σκηνοθέτησε ο Jordi Estrada, είναι μια ωδή στη νιότη και μυρίζει άνοιξη και teen spirit.
3) Αυτό το GIF
Σαββάτο.
Posted by Ευθύμιος Σαββάκης on Saturday, 26 March 2016
4) Bron / Broen
Η σειρά απ' τη Δανία και τη Σουηδία που διασκευάστηκε και σε άλλες τηλεοπτικές αγορές, με άλλες γέφυρες που δρουν ως σύνορα μεταξύ χωρών τα αλλάζει όλα στην τρίτη της σεζόν, που παίχτηκε πριν μήνες (αλλά εγώ τελείωσα τώρα).
Για κάποιο λόγο όλες οι υπέροχες Σκανδιναβικές νουάρ σειρές πάντα στο τέλος έχουν δυσάρεστες εξελίξεις για τους πρωταγωνιστές τους. Η υπόθεση πάντα λύνεται, ΟΚ, αλλά όταν τέλειωσε το Killing η πρωταγωνίστρια έπρεπε να φυγαδευτεί κι ο κόσμος της διαλύθηκε. Στην περασμένη σεζόν του Bridge, αφού πάλι έλυσαν το μυστήριο, αντί να γίνουν ήρωες η πρωταγωνίστρια κατήγγειλε τον συμπρωταγωνιστή της για παρατυπίες, με αποτέλεσμα να μπει φυλακή και να μην τον ξαναδούμε ποτέ.
SPOILER: Στην τρίτη σεζόν πάλι στο τέλος έχουμε, φαινομενικά, τα ίδια, ΟΜΩΣ για πρώτη φορά υπάρχει ελπίδα, και μάλιστα μεγάλη. Ό,τι κοντινότερο σε χάπι εντ έχω δει σε σκανδιναβικό νουάρ. ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ SPOILER.
Κάθε σεζόν της Γέφυρας που βλέπω μου φαίνεται καλύτερη απ' την προηγούμενη και έτσι κι εδώ. Όταν την τελείωσα έβαλα να δω τη νέα σεζόν του American Horror Story (το HOTEL) και μου φαίνεται η πιο βαρετή βλακεία του κόσμου...
5) Happiness - Pet Shop Boys
Καθώς μας χωρίζουν λίγες μέρες απ' την Πρωταπριλιάτικη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των Pet Shop Boys με τίτλο SUPER, κυκλοφόρησαν ένα (σχεδόν instrumental!) τραγούδι απ' αυτό.
Τις λίγες φορές που τραγουδά ο Neil Tennant στο Happiness θυμίζει πιασάρικο country σουξέ, όπως αυτό θα ακουγόταν σε ένα μελωδικό κλαμπ της δεκαετίας του '90...
