Οι δημιουργοί της σελίδας στο Facebook υποστηρίζουν ότι ο μισογυνισμός έχει πολλά πρόσωπα, και έχουν απόλυτο δίκιο. Τα στερεότυπα κυριαρχούν στα ΜΜΕ και το ίντερνετ, εκεί όπου οι γυναίκες είναι πάντα αυτές που προκαλούν, φταίνε, ψεύδονται ή είναι υποχρεωμένες να βοηθούν τον άντρα. Το ενδιαφέρον είναι πως δεν είναι μόνο οι άντρες που υποτιμούν τις γυναίκες, αλλά και πολλές γυναίκες, που έχουν αποδεχτεί το ρόλο του θύματος με μακαριότητα.
Το Ναι, Είσαι Μισογύνης (το οποίο είχα παρουσιάσει και τον περασμένο Μάιο) εντόπιζε παραδείγματα απλού, καθημερινού μισογυνισμού, και τα σχολίαζε.
Όχι πια. Η σελίδα στο Facebook έχει κατέβει και οι ίδιοι που την έριξαν έφτιαξαν μια πλαστή αντιγραφή για να μπερδέψουν τον κόσμο. Το μόνο σίγουρο λινκ είναι αυτό του σάιτ Ναι Είσαι Μισογύνης, που υπάρχει απ' το 2014.
Δημοσιεύω το κείμενο που μου έστειλαν, με την ευχή να συνεχίσουν να αφυπνίζουν παρά τις δυσκολίες και να προσφέρουν το απαραίτητο, κατά τη γνώμη μου, έργο τους μέσα στην πολύβουη ψηφιακή εποχή.
Πόλεμος κατά του Φεμινισμού και ο ρόλος του Facebook
“Η αποστολή μας είναι να δώσουμε στους ανθρώπους τη δύναμη να μοιραστούν (πράγματα) και να καταστήσουν τον κόσμο πιο ανοικτό και συνδεδεμένο”[1] αναφέρει το facebook στο καταστατικό της μανιφέστο περιγράφοντας το πως θα ήθελε η κοινότητα να λειτουργεί, ενώ παράλληλα προειδοποιεί ή απλώς ενημερώνει ότι “αφαιρεί περιεχόμενο, απενεργοποιεί λογαριασμούς, και συνεργάζεται με τους φορείς επιβολής της τάξης όταν πιστεύει ότι υπάρχει ενδεχόμενο να τεθεί σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα ή η δημόσια ασφάλεια”[2]. Πώς αυτές οι καταστατικές θέσεις οδηγούν αυτό το μέσο κοινωνικής δικτύωσης στο να απενεργοποιεί κατ' επανάληψη σελίδα που στόχο έχει την ανάδειξη και ανάλυση σεξιστικών συμπεριφορών και καταστάσεων;
Ο λόγος για την σελίδα “Ναι, Είσαι Μισογύνης” που στις 26.11.2015 είχε συγκεντρώσει 16.134 likes, χρήστες/τριες δηλαδή του facebook που παρακολουθούσαν τη σελίδα είτε ως παρατηρητές/τριες, είτε ως ενεργοί/ες αναλυτές/τριες, ενώ μέσα στο 2015 έδωσε την αφορμή για τη συγγραφή τουλάχιστον για ένα άρθρο σχετικά με τις προθέσεις (@ lifo.gr) και αναδημοσιεύθηκε από το left.gr και άλλα sites).
Η σελίδα δημιουργείται το Σεπτέμβριο του 2014 και δηλώνει τα εξής: “Ο μισογυνισμός έχει πολλά πρόσωπα. Εδώ μοιραζόμαστε σχόλια, αναρτήσεις, άρθρα με σεξιστικό περιεχόμενο με σκοπό να αναδείξουμε και να μάθουμε να αναγνωρίζουμε τις διαφορετικές μορφές που παίρνει ο σεξισμός αλλά και να αποδείξουμε ότι ο ακραίος μισογυνισμός δεν περιορίζεται σε μεμονωμένα περιστατικά αλλά είναι διάχυτος παντού."[3]Αυτό υλοποιεί η ομάδα διαχείρισης της σελίδας σε καθημερινή βάση, συνεισφέροντας με τον δικό της τρόπο στην εμβάθυνση και κατανόηση της θέσης της γυναίκας μέσα στη κοινωνία, του ρόλου που της έχει επιβληθεί ή που έχει αναλάβει (έννοιες συχνά ταυτόσημες) αλλά και τη θέση του άνδρα σε αυτό το πλαίσιο μέσα και από την αποδόμηση της πατριαρχικής κοινωνίας.
Η σελίδα δέχεται από την αρχή υβριστικά, επιθετικά ακόμα και απειλητικά σχόλια από αναγνώστες/τριες που δε μπορούν να έρθουν σε διάλογο, να αντικρούσουν με επιχειρήματα και να ακολουθήσουν μια διαλεκτική και λογική διαδικασία αντιπαράθεσης. Αυτές όμως είναι συμπεριφορές που ούτως ή άλλως βιώνει στη καθημερινότητα της μια γυναίκα που υπερασπίζεται το δικαίωμα της στην ισότητα των φύλων και εν γένει την ισότητα των ανθρώπων πέραν του φύλου, σεξουαλικότητας, εθνικότητας, σωματικής ιδιαιτερότητας, διεκδικόντας εν γένει το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και στην αποδοχή και σεβασμό αυτής.
Ως εκ τούτου, δεδομένου ότι το facebook αποτελεί μια μικρογραφία της κοινωνίας, είναι λογικό και αναμενόμενο, η ηλεκτρονική σελίδα να τεθεί στο στόχαστρο όσων επιθυμούν τη διατήρηση και διαιώνιση των ρόλων εξουσίας, του δίπολου εξουσιαζόμενου – εξουσιαστή και της άνισης μεταχείρισης της γυναίκας.
Το πολύ ενδιαφέρον όμως είναι ότι η σελίδα μπαίνει στο στόχαστρο αριστερών και αναρχικών χώρων, που ενώ στις καταστατικές τους ιδέες ανήκουν σαφέστατα η κατάργιση των σχέσεων εκμετάλλευσης, η ίση κατανομή πλούτου, ο δίκαιος καταμερισμός εργασιών – υποχρεώσεων - δικαιωμάτων, δεν δέχονται την αναγωγή αυτών και στο φεμινιστικό θέμα. Έτσι, για παράδειγμα ο χρήσης Δημήτρης Δ. που αυτοχαρακτηρίζεται ως αναρχικός, αφήνει με χαρά στη σελίδα μηνύματα όπως «Σου ρίξαμε τη πρώτη σελίδα, ψήνεσαι να σου ρίξουμε και την επόμενη;» η οποία όντως «πέφτει» μετά από 2 μέρες. Λίγες βδομάδες πριν ο Δημήτρης είχε στείλει μήνυμα «Φεμιναζί έρχονται κρεμάλες», καταφέρνοντας να στρέψει ένα αντιφασιστικό σύνθημα ενάντια σε ένα κίνημα υπέρ της ισότητας.
Ο Χρόνης Μίσσιος, ένας άνθρωπος που βίωσε πάνω στο σώμα και στη ψυχή του την επιβολή της εξουσίας, περιγράφει ένα ταξίδι που κάνει με τη Νεολαία του ΚΚΕ (όταν ακόμα ανήκε σε αυτή) σε χώρες που ανήκουν στο Σοβιετικό Μπλογκ, με σκοπό την συλλογή εμπειριών και την ανταλλαγή απόψεων. Βρίσκεται λοιπόν με έναν Έλληνα σύντροφο κομουνιστή στη Γεωργία όπου τους παρατίθεται ένα λιτό τραπέζι στην εξοχή. Όταν το φαγητό σερβίρεται στο τραπέζι οι σύντροφοι κάθονται και αρχίζουν να τρώνε ενώ οι γυναίκες όρθιες βρίσκονται πίσω από κάθε καθήμενο άνδρα και περιμένουν. Ο Μίσσιος έκπληκτος ρωτά έναν σύντροφο γιατί οι συντρόφισσες δε κάθονται να φάνε μαζί τους για να λάβει την απάντηση ότι έχουν τις παραδόσεις τους τις οποίες σκοπεύουν να διατηρήσουν στο νέο καθεστώς. Απογοητευμένος, όπως περιγράφει στο βιβλίο[4] του, επιστρέφοντας καταρχήν δε καταγγέλλει το περιστατικό ενώ πιστεύει ότι στην Ελλάδα θα θεμελιωθεί άλλου τύπου κομουνισμός. Το καθεστώς στη Γεωργία τότε λοιπόν αποφάσισε ότι ο κομουνισμός δε σημαίνει την ανατροπή της πατριαρχίας και την απονομή ίσων δικαιωμάτων σε όλους τους πολίτες, ανεξάρτητου φύλλου, αλλά και σεξουαλικής προτίμησης, θρησκευτικών πεποιθήσεων κλπ.
Και αυτή η μικρή ιστορία, που μέσα από το βιβλίο μας μεταφέρεται ζωντανή και αυτούσια, φέρει ακόμα επίκαιρα μηνύματα στο σήμερα για τη δική μας Ελληνική κοινωνία. Η οποία έχει σίγουρα κάνει αρκετά βήματα προς τα εμπρός αλλά με βεβαιότητα έχει ακόμα μεγάλη απόσταση να διανύσει, ώστε να φτάσει στο σημείο όπου οι βασική συνταγματική αρχή περί ίσων δικαιωμάτων όλων των πολιτών θα γίνει πράξη, νοοτροπία και βίωμα.
Η αναγνώστρια Χρύσα Ζ. έγραψε «Και μόνο ότι προφανώς (η σελίδα) ενόχλησε κόσμο για να δεχτεί αναφορές σημαίνει ότι πέτυχε τον σκοπό της. Κάποιοι σπάνε τους καθρέφτες γιατί τους ενοχλεί η ασχήμια που βλέπουν.»
Hürrfem Sultan
Blanca Collectiva
ΥΓ1: Η ομάδα που συνεισέφερε στο κατέβασμα της σελίδας δημιούργησε το βράδυ της 3/12/2015 μια σελίδα με το ίδιο όνομα και λογότυπο και προσκαλεί ήδη τους παλιούς αναγνώστες, λογικά με στόχο να αποσπάσει προσωπικά τους στοιχεία και να συνεχίσει την όντως πολεμική τακτική της.
ΥΓ2: Το Facebook δε στέκεται μόνο του σε αυτό, αλλά κάνει παρέα με άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το twitter, YouTube, etc.
[1] “Our mission is to give people the power to share and make the world more open and connected.”
[2] ”We remove content, disable accounts, and work with law enforcement when we believe there is a genuine risk of physical harm or direct threats to public safety. Learn more about how Facebook handles abusive content.”
[3]Όπως αναφέρεται στο blog της σελίδας https://naieisaimisogynis.wordpress.com/
[4] «Χαμογέλα, ρε... τι σου ζητάνε;» Χ.Μισσιος, Εκδόσεις Γράμματ, 1988
