Ο νέος δίσκος του Justin Timberlake μόλις κυκλοφόρησε.
Τον άκουσα και κράτησα σημειώσεις.
Pusher Love Girl
Ψιλή φωνούλα: ναι.
Ανατροπή: Ναι, μετά το πέμπτο λεπτό ενώ έχεις σκυλοβαρεθεί κάνει μια τελείως κουλ αλλαγή - το μπιτ αλλάζει, το ίδιο κι η παραγωγή. Και το τραγούδι γίνεται τέλειο. Είναι αυτό το κλασικό που εκανε κι ο Timbaland παλιά, προς το τέλος του τραγουδιού τσόνταρε και κάτι σαν ρεμίξ του.
ξεκινά όντως μετά τη διαφήμιση
Διάρκεια: 8:02
Suit & Tie:
Το πρώτο σινγκλ, τελείως κουλ αλλά πιο mid-tempo απ' ό,τι θα περίμενε κάποιος απ' τον Justin.
Ξεκίνημα με διαφορετικό μπιτ: Ναι, ώστε όταν ξεκινήσει το τραγούδι να γίνει η ανατροπή!
Ραπ για να ανέβει η αξιοπιστία του: φυσικά, από τον Jay-Z
Βαθμολογία: 9/10
Don't Hold the Wall
O Timbaland (που του αρέσει να λέει ατάκες, σα να ακούγεται από το τηλέφωνο) ξεκινάει το τραγούδι με λούπα.
Μπιτ: Μυστήριο κι αισθησιακό. Πάρα πολύ αργό.
Παραγωγή: Ανατολίτικη.
Samples: Από ταινίες, πράγμα που μου θύμισε τα τραγούδια του Wax Tailor
Διάρκεια: 7:10
Βαθμολογία: 8/10
Strawberry Bubblegum
Ξεκίνημα με φωνή Barry White; "Sexy lady, this is dedicated to you". Ξενερωτικό. Το χειρότερο είναι ότι επαναλαμβάνεται και σ' όλη τη διάρκεια του τραγουδιού σε τακτά διαστήματα.
εδώ σε καλύτερη, συντομευμένη, πιο γρήγορη εκδοχή
Μπιτ: Αρκετά αργό. Στο πέμπτο λεπτό μοιάζει ότι τελειώνει αλλά τελικά ξαναρχίζει, ακόμα πιο βαρετό από πριν.
Στυλ: Παλιομοδίτικη soul - με την κακή έννοια. Σαν από συγκρότημα βήτα κατηγορίας των '90s με πινελιές Chic στο πιο αργό.
Διάρκεια: 7:59 (Ναι, όλα τα τραγούδια είναι τεράστια - χωρίς εμφανή λόγο, πέρα απ' την προσπάθεια credibility - ξέρεις για να δείξουν ότι δεν ακούς έναν τυπικό ποπ δίσκο με τα τρίλεπτα σουξέ, αλλά κάτι πολύ ψαγμένο...)
Βαθμολογία: 3/10
Tunnel Vision
Τέλειο Ξεκίνημα: Με μια γυναικεία ηλεκτρονική φωνή που λέει κάτι σαν "I know you like it".
Συμβολή Timbaland: Μιλάει και ραπάρει αποσπασματικά (όπως στους πρώτους δίσκους της Missy Elliot) κάνοντας κάθε τόσο "what?" "what?" αλλά και τα χαρακτηριστικά του 'φρικιφρικιφρικι'.
Μπητ: Κουλ Mid Tempo προς Uptempo.
Μελωδία: Η καλύτερη μέχρι στιγμής. Η πιο πιασάρικη. Κουπλέ, γέφυρα, ρεφρέν - ένα κανονικό, λαχταριστό ποπ κομμάτι.
Διάρκεια: 6:46 (Δε θα με χαλούσε και παραπάνω να κρατουσε)
Βαθμολογία: 9/10
Spaceship Coupe
Ξεκίνημα: Βαρετό, κλαψιάρικο, soul / r'n'b παλιομοδίτικο.
Στίχοι: "Πήδα στο διαστημόπλοιό μου / Έχει χώρο μόνο για δύο". Ένα διαγαλαξιακό ταξίδι που καταλήγει με σεξ στο φεγγάρι. Οι στίχοι είναι το μόνο ενδιαφέρον πράγμα του τραγουδιού. Μαζί με κάτι γυναικεία βογκητά σεξ.
Φωνούλα: Και ψηλή και κλαψιάρικη.
Μπιτ: Λίγο πιο αργό να ήταν θα σταματούσε και το τραγούδι.
Δυσάρεστη Έκπληξη! Ξαφνικά μπαίνει μια αργή ηλεκτρική κιθάρα.
Διάρκεια: 7:17 (Υποψιάζομαι ότι στα λάιβ μπορεί να το τραβάει για κανα 20λεπτο.)
Βαθμολογία: 5/10
That Girl
Στυλ: Σχετικά αργή φανκιά, σαν σόουλ της δεκαετίας του '60
Καλύτερο σημείο: Στη γέφυρα ραπάρει και γίνεται κάπως πιο γρήγορο.
Πιασάρικο; Ναι.
Κουλ: Πάρα πολύ
Αξιομνημόνευτο: Όχι πάρα πολύ.
Διάρκεια: Μόλις 4:47. (Σοκ)
Βαθμολογία: 6/10
Let the Groove Get In
Ξεκίνημα: Σούπερ! Γρήγορο, με tribal στοιχεία και sample με φωνές Αφρικανων μάγων.
Πώς συνεχίζει: Ακριβώς όπως άρχισε. Ένα ανελέητο χορευτικό, ξεσηκωτικό κομμάτι.
Θυμίζει: Το ρεφρέν είναι ένας πανέξυπνος απόηχος του σημείου που στο Wanna be Starting Somethin' ο Μάικλ Τζάκσον τραγουδάει ξανά και ξανά "Μαμασε μαμασά μαμάκουσα".
Διάρκεια: 7:11 (Και καλά κάνει)
Βαθμολογία: 10/10
Mirrors
Το μόνο τραγούδι που μοιάζει με συμβατικό ποπ σουξέ της εποχής.
Θυμίζει: Παλιότερα τραγούδια του Justin (το beat) τύπου Cry Me A River. Αλλά και λίγο '90s Boyz II Men. Κυρίως όμως θυμίζει τωρινές ποπ επιτυχίες της σειράς.
Καλύτερο σημείο: Προς τη μέση, το σύνθημα που φωνάζει και επαναλαμβάνει συνέχεια ο JT - σε γηπεδικό ρυθμό: You Are / You Are / The love / Of my Life
Ωραίο; Ωραίο.
Διάρκεια: 8:05 (Γιατί;!)
Βαθμολογία: 8/10
Blue Ocean Floor
Ξεκίνημα: Ατμοσφαιρικό. Αργό. Μυστήριο.
Στυλ: Είναι το πιο αργό κομμάτι του δίσκου και με την πιο μίνιμαλ παραγωγή. Είναι όμως διαφορετικό, και ελκυστικό.
Τελικά; Σε υπνωτίζει.
Διάρκεια: 7:19
Βαθμολογία: 8/10
Συμπέρασμα:
Αργό άλμπουμ αλλά κουλ, με πανέξυπνες στιγμές - και καναδυό old school πατάτες.
Τελική βαθμολογία: 7.5
Δεν καινοτομεί όπως οι προηγούμενοι δίσκοι του, αλλά είναι ό,τι πρέπει για νυχτερινή ακρόαση.
σχόλια