Γρήγορες Κριτικές: Το νέο άλμπουμ του Justin Timberlake

Facebook Twitter
4

Ο νέος δίσκος του Justin Timberlake μόλις κυκλοφόρησε. 

Τον άκουσα και κράτησα σημειώσεις.

Pusher Love Girl

 
Ψιλή φωνούλα: ναι.
 
Μίμηση Μάικλ Τζάκσον: όσο πάντα. Περισσότερο όμως θυμίζει Prince πράγμα καλό.

Ανατροπή: Ναι, μετά το πέμπτο λεπτό ενώ έχεις σκυλοβαρεθεί κάνει μια τελείως κουλ αλλαγή - το μπιτ αλλάζει, το ίδιο κι η παραγωγή. Και το τραγούδι γίνεται τέλειο. Είναι αυτό το κλασικό που εκανε κι ο Timbaland παλιά, προς το τέλος του τραγουδιού τσόνταρε και κάτι σαν ρεμίξ του.

 
ξεκινά όντως μετά τη διαφήμιση
 
 
Διάρκεια: 8:02
 
Βαθμολογία: 9/10 (θα ήταν αρκετά χαμηλότερη αν τελείωνε στο πέμπτο λεπτό και 10/10 αν ξεκινούσε μετά απ' αυτό.)
 
 
 

Suit & Tie: 

 

Το πρώτο σινγκλ, τελείως κουλ αλλά πιο mid-tempo απ' ό,τι θα περίμενε κάποιος απ' τον Justin.
Ξεκίνημα με διαφορετικό μπιτ: Ναι, ώστε όταν ξεκινήσει το τραγούδι να γίνει η ανατροπή!
 
Φωνούλες: ναι, πάρα πολλές.

Ραπ για να ανέβει η αξιοπιστία του: φυσικά, από τον Jay-Z

 
Βαθμολογία: 9/10


 
 

Don't Hold the Wall

 
O Timbaland (που του αρέσει να λέει ατάκες, σα να ακούγεται από το τηλέφωνο) ξεκινάει το τραγούδι με λούπα.

Μπιτ: Μυστήριο κι αισθησιακό. Πάρα πολύ αργό.

 
 
 
Παραγωγή: Ανατολίτικη. 

Samples: Από ταινίες, πράγμα που μου θύμισε τα τραγούδια του Wax Tailor
 
Διάρκεια: 7:10


Βαθμολογία: 8/10

Strawberry Bubblegum

Ξεκίνημα με φωνή Barry White; "Sexy lady, this is dedicated to you". Ξενερωτικό. Το χειρότερο είναι ότι επαναλαμβάνεται και σ' όλη τη διάρκεια του τραγουδιού σε τακτά διαστήματα.

 
εδώ σε καλύτερη, συντομευμένη, πιο γρήγορη εκδοχή
 
 
Μπιτ: Αρκετά αργό. Στο πέμπτο λεπτό μοιάζει ότι τελειώνει αλλά τελικά ξαναρχίζει, ακόμα πιο βαρετό από πριν.

Στυλ: Παλιομοδίτικη soul - με την κακή έννοια. Σαν από συγκρότημα βήτα κατηγορίας των '90s με πινελιές Chic στο πιο αργό.

Διάρκεια: 7:59 (Ναι, όλα τα τραγούδια είναι τεράστια - χωρίς εμφανή λόγο, πέρα απ' την προσπάθεια credibility - ξέρεις για να δείξουν ότι δεν ακούς έναν τυπικό ποπ δίσκο με τα τρίλεπτα σουξέ, αλλά κάτι πολύ ψαγμένο...)

Βαθμολογία: 3/10

Tunnel Vision

 
Τέλειο Ξεκίνημα: Με μια γυναικεία ηλεκτρονική φωνή που λέει κάτι σαν "I know you like it".

Συμβολή Timbaland: Μιλάει και ραπάρει αποσπασματικά (όπως στους πρώτους δίσκους της Missy Elliot) κάνοντας κάθε τόσο "what?" "what?" αλλά και τα χαρακτηριστικά του 'φρικιφρικιφρικι'.

Μπητ: Κουλ Mid Tempo προς Uptempo.


 
Μελωδία: Η καλύτερη μέχρι στιγμής. Η πιο πιασάρικη. Κουπλέ, γέφυρα, ρεφρέν - ένα κανονικό, λαχταριστό ποπ κομμάτι.

Διάρκεια: 6:46 (Δε θα με χαλούσε και παραπάνω να κρατουσε)

Βαθμολογία:
9/10
 
 
 

Spaceship Coupe

 
Ξεκίνημα: Βαρετό, κλαψιάρικο, soul / r'n'b παλιομοδίτικο.

Στίχοι: "Πήδα στο διαστημόπλοιό μου / Έχει χώρο μόνο για δύο". Ένα διαγαλαξιακό ταξίδι που καταλήγει με σεξ στο φεγγάρι. Οι στίχοι είναι το μόνο ενδιαφέρον πράγμα του τραγουδιού. Μαζί με κάτι γυναικεία βογκητά σεξ.

Φωνούλα: Και ψηλή και κλαψιάρικη.
 
 

 
 
Μπιτ: Λίγο πιο αργό να ήταν θα σταματούσε και το τραγούδι.

Δυσάρεστη Έκπληξη! Ξαφνικά μπαίνει μια αργή ηλεκτρική κιθάρα.

Διάρκεια: 7:17 (Υποψιάζομαι ότι στα λάιβ μπορεί να το τραβάει για κανα 20λεπτο.)

Βαθμολογία: 5/10

 
 

That Girl

 
Στυλ: Σχετικά αργή φανκιά, σαν σόουλ της δεκαετίας του '60
 
Καλύτερο σημείο: Στη γέφυρα ραπάρει και γίνεται κάπως πιο γρήγορο.
 
 



Πιασάρικο; Ναι.

Κουλ: Πάρα πολύ

Αξιομνημόνευτο: Όχι πάρα πολύ.

Διάρκεια: Μόλις 4:47. (Σοκ)
 

Βαθμολογία: 6/10

Let the Groove Get In

 
Ξεκίνημα: Σούπερ! Γρήγορο, με tribal στοιχεία και sample με φωνές Αφρικανων μάγων.
 
Πώς συνεχίζει: Ακριβώς όπως άρχισε. Ένα ανελέητο χορευτικό, ξεσηκωτικό κομμάτι.

 
Θυμίζει: Το ρεφρέν είναι ένας πανέξυπνος απόηχος του σημείου που στο Wanna be Starting Somethin' ο Μάικλ Τζάκσον τραγουδάει ξανά και ξανά "Μαμασε μαμασά μαμάκουσα".

Διάρκεια: 7:11 (Και καλά κάνει)

Βαθμολογία: 10/10


 

Mirrors

 
Το μόνο τραγούδι που μοιάζει με συμβατικό ποπ σουξέ της εποχής.

Θυμίζει: Παλιότερα τραγούδια του Justin (το beat) τύπου Cry Me A River. Αλλά και λίγο '90s Boyz II Men. Κυρίως όμως θυμίζει τωρινές ποπ επιτυχίες της σειράς.

Καλύτερο σημείο: Προς τη μέση, το σύνθημα που φωνάζει και επαναλαμβάνει συνέχεια ο JT - σε γηπεδικό ρυθμό: You Are / You Are / The love / Of my Life
 

 
Ωραίο; Ωραίο.

Διάρκεια: 8:05 (Γιατί;!)
 
Βαθμολογία: 8/10
 
 
 

Blue Ocean Floor

 
Ξεκίνημα: Ατμοσφαιρικό. Αργό. Μυστήριο.

Στυλ: Είναι το πιο αργό κομμάτι του δίσκου και με την πιο μίνιμαλ παραγωγή. Είναι όμως διαφορετικό, και ελκυστικό.


 
Τελικά; Σε υπνωτίζει.

Διάρκεια: 7:19

Βαθμολογία: 8/10



 

Συμπέρασμα:

 
Αργό άλμπουμ αλλά κουλ, με πανέξυπνες στιγμές - και καναδυό old school πατάτες.
 
Τελική βαθμολογία: 7.5
 
Δεν καινοτομεί όπως οι προηγούμενοι δίσκοι του, αλλά είναι ό,τι πρέπει για νυχτερινή ακρόαση. 

 
 
 
 
 
4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

4 σχόλια
Πωω συγχαρητήρια μόνο και μόνο επειδή άντεξες να ακούσεις τέτοιας διάρκειας τραγούδια χωρίς περιεχόμενο. (Έχεις αρκετό ελεύθερο χρόνο! χαχαχα) Κάποτε έγραφε ωραιότατη εμπορική μουσική. Τι έπαθε τώρα και πλατειάζει χωρίς κανένα λόγο;
τη μέρα που αυτός ο τυπάκος θα θυμίζει πρινς ή μάικλ τζάκσον το πεντάγραμμο θα αυτοκτονήσει...μέχρι τότε ας σημειώσουμε ότι το σιντί πουσάρεται σε αλυσίδα πολυκαταστημάτων-σαν να λέμε πάριος στα περίπτερα
Αγαπημένο είδωλο εφηβικών χρόνων.. Ακόμα και να μούγκριζε, γραντζουνώντας μια πλαστική κιθάρα θα μου άρεσε! Αλλα, τώρα..γιατί όλα τα τραγούδια είναι μαραθώνιοι;;
"Το ρεφρέν είναι ένας πανέξυπνος απόηχος του σημείου που στο Don't Stop Till You Get Enough ο Μάικλ Τζάκσον τραγουδάει ξανά και ξανά "Μαμασε μαμασά μαμάκουσα"."Στο "Wanna be starting something" εννοεις :)))[Aπ. Αρη: Ωχ, ναι!]