[φωτογραφίες: Βόλτα στη Λαϊκή, του Γ.Κ.]
Διάβασα τις προάλλες κάτι πολύ ενδιαφέρον.
Ο πρόεδρος της Νιντέντο έκοψε μόνος του το μισθό του για να μειώσει τις τιμές στα προϊόντα της Νιντέντο και κυρίως στην καινούρια τους παιχνιδομηχανή. Δέχτηκε ότι κάποιες πεσμένες πωλήσεις ήταν δική του ευθύνη και για να βοηθήσει την εταιρία και τους εργαζόμενους αποφάσισε να παίρνει λιγότερα.
Τι κι αν έπαιρνε 2 εκατομμύρια δολάρια; Στο κάτω-κάτω είναι κοτζάμ πρόεδρος της Νιντέντο!
Κι όμως. Αποφάσισε να κάνει μείωση του μισθού του - κι όχι καμιά μικρή. Έκοψε το 50%! Το μισό μισθό του!
Παράλληλα έκοψε τους μισθούς συνεργατών του, διευθυντών κλπ κατά 20% και 30%. Και με τα λεφτά που εξοικονομούνται μειώνει δραστικά την τιμή του 3DS, και αποφεύγει τις μειώσεις (ή απολύσεις) των υπαλλήλων του.
Ακόμα δε μπορώ να το χωνέψω. Πόσο τέλειος είναι αυτός ο άνθρωπος. Και πόσο συμβολικά εξαιρετικό το ότι έκοψε το δικό του μισθό πολύ περισσότερο απ' ό,τι των συνεργατών του.
Συχνά κοροϊδεύουμε τους Ιάπωνες που δουλεύουν τόσο πολύ όμως τώρα υπάρχει και κάτι ακόμα που θα μπορούσε ο υπόλοιπος πλανήτης να δει και να μιμηθεί.
Θα μπορούσαν οι διευθυντές των τραπεζών να το κάνουν αυτό; Τα Golden Boys; Οι μεγαλοεπιχειρηματίες; Ο Λάκης Λαζόπουλος, η Ελένη Μενεγάκη;
Όταν καθημερινά απολύεται κόσμος, θα μπορούσε κάποιος εξωφρενικά υψηλά αμοιβόμενος να προτείνει ο ίδιος (όχι απλώς να αποδεχτεί, μη μπορώντας να κάνει κάτι άλλο), μια δική του μείωση 50% προκειμένου να σώσει άλλους;
Η απληστία των εκατομμυριούχων είναι, νομίζω, το προκλητικότερο αμάρτημα του 21ου αιώνα.
σχόλια