Ο Σπύρος Πέγκας ήταν εκ των ομιλητών στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου “Πώς να ζήσετε με το Διαδίκτυο”. Του ζήτησα να μας γράψει τη γνώμη του, συνδέοντάς την και με τον τομέα ειδικότητάς του, τον Τουρισμό.
Ήταν το 1990 όταν πήρα το πιο ενδιαφέρον μάθημα της σύντομης ακαδημαϊκής μου ζωής: Η Μεταμοντερνα Κοινωνία. Τότε είχα παθιαστεί με τις θεωρίες των Γάλλων, κυρίως, νεο-φιλοσόφων που ανέλυαν την νέα κατάσταση σε μία θρυμματισμένη πραγματικότητα στην οποία η ηθική περιστρεφόταν στο σύνθημα “όλα επιτρέπονται”, η πολιτική μεταφερόταν στο πεδίο του θεάματος και ο νέος κόσμος των ΜΜΕ “παραμόρφωνε” τον τρόπο πρόσληψης της πραγματικότητας.
Τον ίδιο ενθουσιασμό και πάθος ένιωσα σχεδόν 25 χρόνια μετά διαβάζοντας το βιβλίο του Μιχάλη Βαφόπουλου με τίτλο “Πώς να ζήσετε με το Διαδίκτυο”, το οποίο αποτελεί μια εξαιρετική αφορμή για... ζόρικες σκέψεις. Πρόκειται για μια μεθοδική εισαγωγή στον “υπερρεαλιστικό” κόσμο του διαδικτύου. Σε ένα κόσμο στον οποίο δεν εχει απλά αλλάξει ο τρόπος πρόσληψης της καθημερινής ροής των ατομικών ή συλλογικών γεγονότων, αλλά και η ίδια η αίσθηση των γεγονότων.
Η πραγματικότητα του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων δικτύωσης αλλά και η διάστασή τους, έχουν ξεπεράσει σε τέτοιο βαθμό τον πραγματικό κόσμο, ώστε αν ένα γεγονός δεν καταγραφεί στον “υπερρεαλιστικό κόσμο”, τότε είναι σαν να μην έχει συμβει.
Οι παράλληλες ζωες, τα πολλαπλά προφίλ, το γνωστό-άγνωστο σημείο δράσης, ο θόρυβος και η υπερπληθώρα πληροφοριών, η διασπορά ψευδών ειδήσεων, ο κυβερνοπόλεμος και η ελευθεριάζουσα προσέγγιση, τα παιχνίδια και οι τρομοκρατικές απειλές, συνθέτουν τον άναρχο κόσμο του 21ου αιώνα, με αποτέλεσμα να χάνουμε την αισθηση μιας επίπεδης και μονοδιάστατης πραγματικότητας.
Τώρα πια τα κομικ του γιουγκοσλάβου Μπιλάλ με τα ταξιδια στο άναρχο μέλλον των αιγυπτιακών θεοτήτων οι οποίες επιστρέφουν στη Γη, και οι νουβέλες του αμερικανού Γκίμπσον με τον Νευρομάντη ο οποίος κατέχει την φορητή τεχνολογία, τα οποία διαβάζαμε τη δεκαετία του '90 μοιάζουν με την σημερινή χαώδη καθημερινότητα μας στον λαβύρινθο του διαδικτύου και των αμετρητων gadget που μας ανοίγουν την δίοδο σε αυτόν.
Μήπως πραγματικά ο κόσμος έχει γίνει τόσο επικίνδυνος όσο διαβάζαμε τότε;
Είναι αλήθεια πως το διαδίκτυο είναι πλέον εδώ και έχει φέρει τα πάνω – κάτω σε όλους τους τομείς. Θα μπορούσε κανείς να εντοπίσει αμέτρητους κινδύνους και προβλήματα που συνοδεύουν την επανάσταση που έφερε στη ζωή μας ο καινούριος αυτός κόσμος, όμως θα ήταν τεράστιο λάθος να μην αναγνωρίσει τη δύναμή του και τις δυνατότητες που προσφέρει για την βελτίωση της καθημερινότητάς μας.
Από την άλλη πλευρά το διαδίκτυο είναι το μέσο που διευκολύνει να ξεπεραστούν τα στενά όρια μιας μονοδιάστατης πραγματικότητας καθώς μπορεί κάποιος να ανοιχτεί στην απέραντη σφαιρα του διαδικτύου και να χαθεί στο αέναο πολλπλασιστικό του συμπαν.
Ειδικότερα στον τομέα του τουρισμού, το διαδίκτυο παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς οι επιλογές γίνονται πλέον από τις οθόνες του υπολογιστή μας, απο τις ταμπλέτες και τα κινητά μας τηλέφωνα. Ισχυρά brands, όπως το tripadvisor και το AirBnB, αλλά και νέες ιδέες και εφαρμογές, όπως το taxibeat και το dopios, μπορούν επιπλέον να ενισχύσουν το τουριστικό προφίλ μιας πόλης, ενός προορισμού ακόμη και ενός καταλύματος και να το “ανοίξουν” με ένα σύγχρονο τρόπο σε νέες αγορές. Αυτή την δύναμη του διαδικτύου έχω την ευκαιρία να την διαπιστώνω σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό λόγω της ενασχόλησής μου με τα θέματα Τουρισμού στον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Και δεν αναφέρομαι στο σύγχρονο παιχνίδι της πολιτικής επικοινωνίας, γιατί η ώρα της κάλπης πλησιάζει και πραγματικά περιμένω να δω αυτό που ρώτησα και τον Μιχάλη Βαφόπουλο: Το διαδίκτυο και τα social media είναι αυτά που βγάζουν Δήμαρχο; Μην περιμένετε την απάντηση. Θα την κρατήσω σαν το δικό μου... κρυφό χαρτί για τις επερχόμενες εκλογές.
σχόλια