Όταν πρωτοξεκίνησε η δυνατότητα σχολιασμού στο LIFO.gr περίπου πριν από δέκα χρόνια, δεν υπήρχε κανένας έλεγχος. Ένα απ' τα πρώτα σχόλια που υπάρχει στο σύστημά μας, είναι στην κριτική του Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλου για την ταινία ALTER EGO από ανώνυμο: «Και μόνο για τον κώλο του Σάκη, αξiζει να τη δεις. Για να είμαι σαφέστερος, ΜΟΝΟ για τον κώλο του Σάκη αξίζει να τη δείς». Αν αυτό ήταν πικάντικα χαριτωμένο, ένα σωρό άλλα ήταν σαφώς πιο σκαιά. Βρισιές, τραμπουκισμοί με greeklish, προσωπικές επιθέσεις, μηνύσιμα πράγματα: ήταν η πρώτη εποχή, που δοκιμάζαμε τα νερά χωρίς να ξέρουμε πως αν τα αφήσεις χωρίς έλεγχο σύντομα μετατρέπονται σε βούρκο. Διαβάζοντας ένα σχετικό, πρόσφατο άρθρο στην Guardian, καταλάβαμε ότι όλα τα sites λίγο-πολύ πέρασαν τις ίδες δοκιμασίες.
Μπορεί σε πολλά σάιτ ακόμα και σήμερα τα σχόλια να είναι τελείως ανοιχτά και να μπορείς να γράψεις ανώνυμα κάτι που θα δημοσιευτεί το ίδιο δευτερόλεπτο -όπως άλλωστε και στο Facebook-, όμως με τα χρόνια εμείς ανακαλύψαμε πως αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου και στους άλλους. Η εκ των υστέρων διαγραφή προσβλητικών σχολίων λειτούργησε για μερικά χρόνια, όμως σύντομα ο αριθμός των σχολίων ξεπερνούσε τα χίλια ημερησίως (σήμερα είναι πολύ περισσότερα) και με τίποτα δεν προλαβαίναμε να τα βρίσκουμε όλα εκ των υστέρων.
Ταυτόχρονα, μετά το πρώτο Μνημόνιο, όταν η δυσαρέσκεια των πολιτών είχε χτυπήσει κόκκινο και η υποτιθέμενη δημοσιογραφία των πολιτών ήταν στα πάνω της, ο κάθε αγανακτισμένος θεωρούσε ιερό δικαίωμά του να μπει τελείως ανώνυμα στο ίντερνετ και να καταγγείλει ως απατεώνες, καθάρματα και γερμανοτσολιάδες όσους δεν συμπαθούσε. Και φυσικά απαιτούσε ό,τι γράψει να δημοσιευτεί. Οι ευχές για ΨΟΦΟΥΣ, οι κρεμάλες και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα καλλιεργήθηκαν μέσω του ίντερνετ και μεταδόθηκαν χάρη σ' αυτό απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, αποενοχοποιώντας τους τραμπούκους και βγάζοντας σχεδόν σε όλους το χειρότερο εαυτό μας. Θεωρίες συνωμοσίας διακινήθηκαν και μεταδόθηκαν με την ταχύτητα του φωτός, ξεκάθαρα ψέματα παγιώθηκαν ως αλήθειες κι εμείς αμήχανοι παρακολουθούσαμε τα "κακά" σχόλια (που και πάλι, ευτυχώς, ήταν λιγότερα απ' τα κανονικά) να αυξάνονται και να γίνονται πιο σκληροπυρηνικά.
Τότε ήταν που αποφασίσαμε να μην επιτρέπουμε πια τα ανώνυμα σχόλια αλλά επιβάλλαμε στους σχολιαστές να είναι μέλη της σελίδας μας. Για να γίνει αυτό θα έπρεπε να δώσουν το αληθινό ημέιλ τους, να ενεργοποιήσουν μέσω αυτού το λογαριασμό τους και να βρίσκονται έτσι υπό στενότερη παρακολούθηση και έλεγχο από εμάς. Υποθέσαμε ότι αν αναγκαζόταν κάποιος να δώσει τα στοιχεία του, πολύ πιο δύσκολα θα σε έβριζε πατόκορφα ή θα έκανε πράγματα που σήκωναν καταγγελία στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Σωστά;
Και ναι, και όχι. Τον πρώτο καιρό τα δηλητηριώδη σχόλια μειώθηκαν δραματικά, όμως το ίδιο μειώθηκαν και όλα τα σχόλια. Στην αρχή λίγοι ήταν οι γενναίοι που γράφονταν μέλη και έτσι με ένα σταθερό ψευδώνυμο (ή και το πραγματικό τους όνομα, σπανιότερα) είχαν το θάρρος της γνώμης τους. Είχαμε πάρει δεκάδες ημέιλ διαμαρτυρίας τα οποία πρόβλεπαν πως τα σχόλιά μας θα ερήμωναν, πως κανένας δεν θα έγραφε και πως τα άρθρα μας δεν θα διαβάζονταν πλέον από κανέναν. Σταδιακά οι σχολιαστές ξαναγύρισαν, μαζί τους όμως και τα τρολ. Το Facebook αλλά και η κατάσταση στη χώρα είχε αποθρασύνει τους χρήστες του ίντερνετ και μάλλον δεν υπήρχε επιστροφή. Στο Facebook έβλεπες συχνά κόσμο να βρίζει χυδαία δημοσίως, να συκοφαντεί ή να εκτοξεύει ποινικά κολάσιμες απειλές, έχοντας ξεκλείδωτο προφίλ με το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ του όνομα, την φωτογραφία του και όλα τα στοιχεία του. Η κουλτούρα είχε αλλάξει, και αφού όλοι απειλούσαν και έβριζαν ονλάιν χωρίς την παραμικρή συνέπεια, η αγένεια και ο μισανθρωπισμός έγιναν η νόρμα. Ήταν η εποχή του θριάμβου της Χρυσής Αυγής.
Το κόλπο μας με την εγγραφή στο σάιτ ήταν καταδικασμένο να αποτύχει: κανείς δεν φοβόταν τις συνέπειες του τρολαρίσματος ή του ιντερνετικού τραμπουκισμού, απ' τη στιγμή που βεβαιώνονταν πως τέτοιες συνέπειες δεν υπήρχαν. Πολλοί φιλόσοφοι αναρωτήθηκαν τι θα γινόταν αν σε κάποιο πείραμα άφηνες τους ανθρώπους τελείως ελεύθερους, χωρίς κανόνες, και αυτό το πείραμα ήταν το ίντερνετ. Παρόλα τα καλά του, το διαδίκτυο είχε γκρεμίσει κάθε έννοια σεβασμού και μέτρου.
Δεν μπορούσαμε να το αλλάξουμε αυτό, παρά μόνο να βάλουμε λίγη τάξη στα του οίκου μας. Έτσι ξεκινησαμε τον μετριασμό (moderation) σχολίων. Τίποτα δεν δημοσιευόταν -και δε δημοσιεύεται- αν δεν έχει διαβαστεί και εγκριθεί πρώτα από τον Διαχειριστή.
Οι χρήστες κατανοούν και συμφωνούν ότι έχουν τις παρακάτω υποχρεώσεις σχετικά με το περιεχόμενο που δημοσιεύουν στο site:
Σύμφωνα με μία δικαστική απόφαση, τα σάιτ είναι υπεύθυνα για τα σχόλια που ανεβαίνουν. Αν κάποιος αποφασίσει να κάνει μήνυση για ένα υβριστικό σχόλιο αναγνώστη, δεν θα την κάνει εναντίον του "Ροζ Νυχτολούλουδου" αλλά εναντίον μας και εμείς θα περάσουμε όλο το ζόρι. Γι' αυτό μερικές φορές είμαστε έξτρα (ίσως και υπερβολικά) προσεκτικοί. Αν βρεθούμε ποτέ στα δικαστήρια, τουλάχιστον ας είναι για κάτι που υπεύθυνα και επώνυμα γράψαμε εμείς οι ίδιοι.
Παράδειγμα σχετικά με πολιτικό που έφτιαξε νέο κόμμα: «Οτι θυμηθεί του Λωλοστεφανή αυτη η χώρα! Ο καθε χαζοχαρούμενος μαλακοκαύλης φτιάχνει και απο ενα κόμμα...»
Είναι άλλο μια έντονη αντιπαράθεση για το θέμα που συζητιέται και άλλο στο ξεκάρφωτο να εκτροχιάζεις την κουβέντα ειρωνευόμενος το συνομιλητή σου:
Παράδειγμα: «Εκτός απο σχόλια στη lifo κάνεις και κάτι άλλο στη ζωή σου;» Αν τέτοιες περιπτώσεις δεν κοπούν απ' την αρχή, μετά ο προσβεβλημένος συνσχολιαστής θα απαντήσει πιο χοντρά, μετά πάλι ο άλλος - και όταν κάποτε κόψουμε ένα σχόλιο αρχίζουν οι αναφορές «γιατί κόψατε εμένα ενώ αυτός είπε χειρότερα» και θα έχουν και δίκιο.
Παράδειγμα σε άρθρο για το προσφυγικό: «Δεν περίμενα κάτι καλύτερο από ανθρώπους [Σύρους] που ζουν στο Μεσαίωνα γιατί απλούστατα το IQ τους φτάνει μόνο σε μονοψήφια νούμερα.»
Παράδειγμα σε άρθρο για το σύμφωνο συμβίωσης: «πηξαμε στα πουσταρια»
Δεν είναι καθόλου προσβλητικό να διαφωνεί κάποιος μαζί μας (έτσι κι αλλιώς δημοσιεύουμε πολλές και αντικρουόμενες απόψεις), αλλά σχόλια όπως τα παρακάτω δεν πρόκειται να μπουν:
Σε άρθρο για το Πάσχα και την εκκλησία: «Ανοησία, χοντροκοπιά, χυδαιότητα... Ποσο κάφρος πρεπει να είναι κάποιος για να μην αναγνωρίζει το μεγαλειο του Ευαγγελιου; Ποσο αχρηστος δημοσιοκαφρος εισαι, βρε πουστάρα Δημοκιδη... Λυπαμαι τη μανα που σε γεννησε...»
Σε απλή αναμετάδοση αποτελέσματος ψηφοφορίας στη Βουλή: «Καλά LIFO πόσο πουλημένη είσαι; Σε πληρώνι ο Τσίπρας για να τον προστατευεις και κάθεσαι και το βουλόνεις; Δεν περίμενα ότι κι εσύ είσαι ξεπουλημένη....»
Σε συνεντεύξεις που μας κάνουν την τιμή να μας δώσουν άνθρωποι που εκτιμούμε, έρχονται συχνά σχόλια που διαφωνούν ευγενικά για την αξία ή τα λεγόμενα του συνεντευξιαζόμενου. Συχνά όμως έρχονται και τελείως απορριπτικά, χωρίς καν επιχειρήματα, τα οποία δεν δημοσιεύουμε για να προστατεύσουμε και τους καλεσμένους μας αλλά και την αξιοπρέπεια της σελίδας.
Παράδειγμα, κάτω από συνέντευξη σκηνοθέτη: «Μόνο μπαρούφες κάνει αυτός ο ατάλαντος, εμετός.»
Παράδειγμα: «Ναι αλλά δεν λέτε ότι η Γερμανία έχει νομιμοποιήσει τους οίκους ανοχής για τους κτηνοβάτες, ούτε ότι η Ολλανδία έχει κόμμα παιδεραστών μέσα στη Βουλή. Μείνετε Ευρώπη εσείς, με τους κτηνοβάτες και τους παιδέραστές!»
Σταματήσαμε πριν από αρκετά χρόνια να δημοσιεύουμε σχόλια σε greeklish και φυσικά οι αντιδράσεις ήταν πολλές και οι δικαιολογίες όσων δεν μπορούσαν να γράψουν ελληνικά ακόμη περισσότερες. Στα «δεν έχει το πληκτρολόγιό μου ελληνικά» δώσαμε οδηγίες και ακόμα και τη δυνατότητα αυτόματης μετατροπής στα ελληνικά μέσω τρίτου σάιτ. Πολύ σπάνια έρχεται πια σχόλιο με greeklish.
Να ένα σημερινό παράδειγμα: «Den einai to idio mi les pipes, edw mia fora & ena kairo pateres plirwnan poutanes sta mpourdela gia na apoktisoun o giokas tous empeiria, kai autos eixe ti prwti tou empeiria apo mia omorfi 24xroni daskala, oi goneis tou prepei na nai perifanoi egw tha imoun sigoura an itan gios mou, to oti emeine egkuos vevea periplekei ta pramata auto tha mporouse na apofeuxthei alla efoson oi goneis tou to theloun to paidi & tous xaropoihse to gegonos whatever I guess.»
Αυτή τη στιγμή, στο σάιτ μας υπάρχει ένας διαχειριστής που διαβάζει και εγκρίνει ή απορρίπτει όλα τα σχολίων, τις Εξομολογήσεις, τα Σε Είδα, τις Αφιερώσεις και εξετάζει τις Αναφορές σχολίων. Δεκάδες φορές κάθε ημέρα, από το πρωί ως το βράδυ μπαίνει στη Διαχείριση του σάιτ και ασχολείται με τα χιλιάδες σχόλια που έρχονται καθημερινά, ώστε να μην υπάρχει μεγάλη αργοπορία απ' τη στιγμή της αποστολής τους μέχρι τη στιγμή της ανάρτησής τους.
«Κάνω για χρόνια αυτή τη δουλειά» μας λέει, «και δεν υπάρχουν πολλά που με εκπλήσσουν πια. Εντοπίζω αρκετά εύκολα τα τρολ, τους flamers ή τους έμμισθους από κόμματα που πληρώνονται για να μεταφέρουν τη γραμμή της κυβέρνησης ή άλλων κομμάτων. Έτσι τους κόβω κατευθείαν. Το ίδιο και με πολλούς που φτιάχνουν διπλούς και τριπλούς λογαριασμούς, μπορώ να δω τα ip τους, και δεν εγκρίνω πια τα σχόλιά τους, ειδικά όταν το ίδιο άτομο μπαίνει με δυο τρία διαφορετικά ψευδώνυμα για να συμφωνήσει με τον εαυτό του.
Έρχονται συχνά σχόλια που λένε "Ξέρω ότι δεν θα το βάλετε αλλά μου αρκεί που θα το διαβάσει ο Διαχειριστής" και βρίζουν χυδαία τους πάντες και τα πάντα. Πολλές φορές διαβάζω κάτι και σκέφτομαι πόσο θα βοηθούσε μερικούς ανθρώπους η επαφή με άλλους ανθρώπους, φίλους ή και ψυχολόγους. Υπάρχει πολύ μίσος εκεί έξω και μερικές φορές στεναχωριέμαι μ' αυτά που διαβάζω.
Έχει χρειαστεί μερικές φορές να απευθυνθούμε στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Υπήρχε κάποιος που έστελνε ημέιλ σε αναγνώστες μας που αναζητούσαν γνωριμίες μέσω της στήλης Αναζητήσεις / Σε Είδα, και δεν σταματούσε μ' όποιον τρόπο κι αν τον μπλοκάραμε. Επίσης έχουμε συνεργαστεί με την Δίωξη όταν μας έρχονται μηνύματα από ανθρώπους που υπονοούν ή λένε ξεκάθαρα ότι θα αυτοκτονήσουν. Δεν είναι καθόλου σπάνια αυτά τα μηνύματα. Μας έχουν γράψει τέτοιοι άνθρωποι, μετά την επέμβασή μας, λέγοντας πως τους εντόπισε η Δίωξη και πως τελικά ξεκόλλησαν απ' τη μαυρίλα που τους είχε κατακλύσει κι αποφάσισαν να ζητήσουν ψυχολογική βοήθεια, και το σημαντικότερο, να ζήσουν.
Συχνά προσπαθούν να διαφημίσουν κάτι μέσω των σχολίων. Με τον καιρό αποκτάς εμπειρία για να καταλάβεις αν κάποιο σχόλιο που αναφέρει ένα προϊόν, ή μια παράσταση ή δίνει κάποιο λινκ άλλου σάιτ είναι spam ή όχι. Επίσης να πω ότι όπως είναι αυτονόητο στα χορηγούμενα άρθρα μας που διαφημίζουν κάτι δεν εγκρίνονται δυσφημιστικά ή αρνητικά σχόλια. Οι σχολιαστές πάντως είναι οι νούμερο ένα σύμμαχοί μας όταν τυχόν κάνουμε κάποιο τυπογραφικό ή άλλο λάθος. Συχνά έρχεται κάποιο σχόλιο σε άρθρο που λέει "δεν είναι για δημοσίευση το σχόλιό μου, αλλά σας έχει ξεφύγει το τάδε ή το δείνα" κι έτσι εγώ τα προωθώ στον υπεύθυνο και βλέπει αν όντως πρέπει να διορθωθεί κάτι. Κριτική στους αρθρογράφους μας φυσικά και επιτρέπεται, όμως όταν τους προσβάλλουν, τους βρίζουν ή τους κοροϊδεύουν, τα σχόλια δεν περνάνε. Ή αν ένα φλογερό σχόλιο έχει επιχειρήματα εναντίον της άποψης του αρθρογράφου αλλά στο τέλος τον λέει "άχρηστο", μπορεί να αφήσω τα επιχειρήματα και να σβήσω την προσβολή. Αν βέβαια γράφει πολύ σωστά ευγενικά επιχειρήματα και στο τέλος τον λέει «πουλημένη πουστάρα» ή κάτι τέτοιο ακραίο κόβω όλο το σχόλιο - δεν αξίζει να ακουστεί, τουλάχιστον απ' το μέσο μας, η άποψη ενός ανθρώπου ρατσιστή και κακού. Επίσης με κλειστά τα μάτια κόβουμε χρυσαυγίτικα σχόλια, αυτό συμβαίνει ήδη από πριν καν μπει το κόμμα στη Βουλή.
Υπάρχουν φορές που δεν ξέρω αν πρέπει να περαστεί ένα σχόλιο, και τότε ζητάω μια δεύτερη γνώμη. Μερικές φορές υπάρχει κεκαλυμμένος ρατσισμός ή σεξισμός ή μπορεί να μου ξεφύγει κάποιο υπονοούμενο, ή ειδικά όταν σχολιαστές μιλούν μεταξύ τους, να μην καταλάβω σε τι αναφέρονται. Αν δεν είμαι σίγουρος για κάτι, μπορεί τελικά να το κόψω κι έτσι όντως μπορεί να αδικήσω κάποιον. Μας στέλνουν μερικές φορές ημέιλ για κάτι που, λόγω υπερβολικής αυστηρότητας, έχω κόψει, και μερικές φορές επανορθώνω. Άλλες φορές, αν μου ξεφύγει κάτι από ανθρώπινο λάθος, ευτυχώς έχουμε και τη δυνατότητα αναφοράς σχολίου, κι έτσι όποιος αναγνώστης θεωρεί ότι ένα σχόλιο είναι spam ή προσβλητικό μπορεί να κάνει αναφορά, την οποία θα ελέγξω άμεσα...»
Και πάλι στην αρχή υπήρχαν αντιδράσεις. «Μας λογοκρίνετε, υποτίθεται είστε free-press, δεν θα ξαναγράψουμε, δεν θα σας ξαναδιαβάσουμε»: αυτά ήταν μερικά απ' όσα μας έγραφαν για εβδομάδες το 2012 όταν ξεκινήσαμε τον μετριασμό σχολίων, 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα.
Όμως σύντομα διαπιστώσαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον και ελπιδοφόρο. Συγκεκριμένοι σχολιαστές που για χρόνια μιλούσαν μόνο με βρισιές και συκοφαντίες, αναγκάστηκαν να προσαρμόσουν τα λεγόμενά τους, ώστε να περνούν πλέον τον "έλεγχό" μας. Με δυο λόγια, άρχισαν να συζητούν σαν άνθρωποι. Κι εκεί που πριν υπήρχαν οι κρεμάλες, οι ψόφοι και η απαξίωση, γεννήθηκε, επιτέλους, διάλογος με επιχειρήματα. Οι ίδιοι που ήταν ικανοί για το χειρότερο, ήταν ικανοί και για το καλύτερο, αν τους έβαζες ένα όριο (αυτο)σεβασμού.
Σταδιακά τα σχόλια που διαγράφαμε λιγόστευαν. Οι αναγνώστες καταλάβαιναν πως το να γράψουν ένα κατεβατό για να υποστηρίξουν με ψευδώνυμο και χωρίς στοιχεία ότι ο τάδε ηθοποιός είναι βρυκόλακας δεν θα εγκριθεί κι έτσι δεν ξόδευαν πια ούτε το δικό τους ούτε το δικό μας χρόνο. Μερικές φορές, εφόσον ένα μεγάλο σχόλιο ήταν κατά 90% σύμφωνο με τους όρους μας αλλά κάπου υπήρχε κάτι προσβλητικό ή υβριστικό, επεμβαίναμε αφαιρώντας τη λέξη. Συχνά ερχόταν σύντομα νέο σχόλιο από τον έξαλλο αναγνώστη που απαιτούσε είτε να δημοσιευτεί αυτούσιο το σχόλιο ή να διαγραφεί. Το διαγράφαμε φυσικά, και μερικές φορές ήταν κρίμα γιατί έπρεπε να διαγράψουμε αξιόλογες γνώμες σχολιαστών που δεν δέχονται να απαλειφθεί μια άκυρη αναφορά τους.
Η επικοινωνία έχει αλλάξει με την έλευση του ίντερνετ και όχι μόνο προς το χειρότερο. Ένωσε ψηφιακά ανθρώπους που αλλιώς δεν θα γνωρίζονταν ποτέ, τους έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουν για (ενίοτε πανσπάνια) κοινά τους ενδιαφέροντα, να διαφωνήσουν πολιτισμένα και να μάθουν πράγματα. Η δυνατότητα σχολιασμού άρθρων έδωσε φωνή σ' αυτούς που δεν είχαν και προώθησε τον επικοδομητικό διάλογο.
Το τίμημα φυσικά είναι μεγάλο. Προφανώς και δεν φταίει το ίντερνετ για την επιθετικότητα των ανθρώπων, αλλά είναι αλήθεια πως χωρίς αυτό λίγοι θα εκδηλώνονταν. Οι τραμπούκοι της καθημερινότητας (αυτοί που θα βριστούν πρόσωπο με πρόσωπο) είναι ελάχιστοι σε σύγκριση με τους τραμπούκους του ίντερνετ. Εικάζω ότι στην πραγματικότητα οι περισσότεροι που βρίζουν ή τρολάρουν στο ίντερνετ θα το έκαναν και στην πραγματική ζωή αν είχαν τα κότσια -και ευτυχώς που δεν τα έχουν. Μήπως η ιντερνετική εκτόνωση μάς γλιτώνει απ' τα χειρότερα, με τον ίδιο τρόπο που η εκτόνωση στο γήπεδο (υποτίθεται ότι) μειώνει την βία εκτός γηπέδου;
Το βέβαιο είναι πως, θεωρώντας πως επειδή ο άλλος δεν είναι μπροστά μας άρα δεν έχει αληθινά συναισθήματα και δεν πονάει με τις ψηφιακές πράξεις μας, αποθρασυνόμαστε όλο και περισσότερο...
Στα σημερινά διαγραμμένα σχόλια βλέπω ένα που αποκαλεί την τραγουδίστρια Adele «μπάζο, χοντρέλα και τρεις τραγουδίστριες σε μία», ένα για την είδηση «Φίλης: Eγώ την κόρη μου την αποκαλώ "φως μου"» που λέει «ΣΤ' ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΑΣ» και μερικά που προτείνουν σε γυναίκες αρθρογράφους μας να πάνε να πλύνουν κανά πιάτο στην κουζίνα τους.
Επειδή τα διαγράφουμε παύουν να υπάρχουν; Τα κρύβουμε κάτω απ' το χαλί, αλλά οι άνθρωποι που έβγαλαν χολή εκτονώθηκαν πραγματικά ή απαιτούν και τη δημοσίευση τους;
Αλλάζει άραγε κάτι στη νοοτροπία των ανθρώπων αν ένα απ' τα δεκάδες χιλιάδες σάιτ επιβάλλει την ευγένεια και το σεβασμό στα σχόλιά του; Πιθανότατα όχι, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή απ' το να συνεχίσουμε να προσπαθούμε.
Γίνετε διαχειριστής μας και αποφασίστε την τύχη των παρακάτω 8 σχολίων.
«Μιλάνε όλοι μιλάει και ο μεθύστακας,άιντε κάνε μας τη χάρη πιές κανά ούζο και σταμάτα τις ανοησίες»
Εμείς ΔΕΝ το εγκρίναμε. Προσβάλλει έναν άνθρωπο που υπήρξε αλκοολικός και εδώ και δεκαετίες, μετά από μάχη, είναι καθαρός. Θεωρεί δεδομένο ότι είναι μεθυσμένος όταν έκανε τη δήλωση και χαρακτηρίζει ανοησίες όσα είπε.
Ούτε εμείς το εγκρίναμε. Προσβάλλει έναν άνθρωπο που υπήρξε αλκοολικός και εδώ και δεκαετίες, μετά από μάχη, είναι καθαρός. Θεωρεί δεδομένο ότι είναι μεθυσμένος όταν έκανε τη δήλωση και χαρακτηρίζει ανοησίες όσα είπε.
«Άρη Δημοκίδη, δεν παντρεύεις την κόρη σου -αν έχεις- με κανένα Πακιστανό να δούμε πόσο αντιρατσιστής είσαι ? Εξυπνάδες εκ του ασφαλούς με όπλο πάντα τον δήθεν ρατσισμό και την ατελείωτη ανοχή σε όλα και μάλιστα χωρίς όρια, αυτό δεν είναι κράτος αλλά μπ@υρδέλο και μάλλον φαίνεται ότι δεν σε ενοχλεί καθόλου.»
Kαι εμείς το εγκρίναμε. Ήταν μεν επιθετικό, όμως ο διαχειριστής το έστειλε πρώτα στον συντάκτη και ο συντάκτης έδωσε το ΟΚ να μπει, ώστε να απαντήσει στον αναγνώστη. Η απάντησή μου λοιπόν ήταν η εξής: «Μακάρι να είχα κόρη και να ήθελε να παντρευτεί Πακιστανό ή Πακιστανή. Χαρά μου θα ήταν. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως ανέχομαι τους τυχόν οπισθοδρομικούς ή εγκληματίες της κάθε θρησκείας.»
Εμείς το εγκρίναμε. Ήταν μεν επιθετικό, όμως ο διαχειριστής το έστειλε πρώτα στον συντάκτη και ο συντάκτης έδωσε το ΟΚ να μπει, ώστε να απαντήσει στον αναγνώστη. Η απάντησή μου λοιπόν ήταν η εξής: «Μακάρι να είχα κόρη και να ήθελε να παντρευτεί Πακιστανό ή Πακιστανή. Χαρά μου θα ήταν. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως ανέχομαι τους τυχόν οπισθοδρομικούς ή εγκληματίες της κάθε θρησκείας.»
«Τυπική Ελλεείνίδα είσαι κι εσύ όπως όλες οι γυναίκες αυτής της χώρας. Όλες κάνετε ότι δεν γουστάρετε αλλά όλες πούτσο θέλετε.»
Εμείς ΔΕΝ το εγκρίναμε. Σεξιστικό και προσβλητικό.
Ούτε εμείς το εγκρίναμε. Σεξιστικό και προσβλητικό.
«(...) Πού θα πάει όμως, θα βρω ποιος είσαι και τότε μη περιμένεις χαδάκια και ευγένειες»
Εμείς ΔΕΝ το εγκρίναμε. Είναι απειλή που σηκώνει ακόμα και παρέμβαση της ΔΗΕ.
Ούτε εμείς το εγκρίναμε. Είναι απειλή που σηκώνει ακόμα και παρέμβαση της ΔΗΕ.
«Η lifo μου κάνει πλάκα που το θεωρεί είδηση ότι εφαρμόζεται ο ΚΟΚ!»
Και εμείς το εγκρίναμε. Μας τη λέει που κάναμε είδηση τη συγκεκριμένη κλήση επειδή θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, και παρότι θεωρούμε ότι τέτοιο ασυνήθιστο γεγονός δεν είναι αυτονόητο και άρα έχει δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αφήνουμε τον αναγνώστη να έχει διαφορετική άποψη.
Εμείς το εγκρίναμε. Μας τη λέει που κάναμε είδηση τη συγκεκριμένη κλήση επειδή θα έπρεπε να είναι αυτονόητη, και παρότι θεωρούμε ότι τέτοιο ασυνήθιστο γεγονός δεν είναι αυτονόητο και άρα έχει δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αφήνουμε τον αναγνώστη να έχει διαφορετική άποψη.
«Καλά τι μαλακίες κάνει το ούφο; Αν αυτό είναι τέχνη, να πάω να εκθέσω και τα χρησιμοποιημένα μου κωλόχαρτα.
Εμείς ΔΕΝ το εγκρίναμε. Προσβλητικό και υβριστικό, χωρίς πραγματική διάθεση για κουβέντα.
Ούτε εμείς το εγκρίναμε. Προσβλητικό και υβριστικό, χωρίς πραγματική διάθεση για κουβέντα.
«Τι απίστευτα επιφανειακή ερμηνεία. Ο άνθρωπος αυτός, όπως και πολλοί άλλοι, μπορεί απλά να μην ήξερε στα 18 του τι ήθελε να κάνει στο μέλλον. Μπορεί απλά να αποφάσισε πως δεν ήθελε να ασχολείται όλη του τη ζωή με τα μαθηματικά, πως δεν του άρεσε το ακαδημαϊκό περιβάλλον ή πως ήθελε να είναι ανεξάρτητος και να έχει τη δικιά του επιχείρηση. Υπάρχουν εκατοντάδες λόγοι για τους οποίους μπορεί να χάραξε αυτή την πορεία πέρα από το "δεν είχε μέσο για το δημόσιο". Αλλά ξέρω, όταν κρατάμε στο χέρι σφυρί βλέπουμε παντού καρφιά.»
Και εμείς το εγκρίναμε. Μπορεί το «Τι απίστευτα επιφανειακή ερμηνεία» να μην είναι ευγενικό, είτε απευθύνεται σε συντάκτη είτε σε σχολιαστή όπως εδώ, όμως ακολουθείται από επιχειρήματα και ολοκληρωμένη σκέψη. Εάν ήταν μόνο του και άρα αφοριστικό, χωρίς να μπει στον κόπο να εξηγήσει τι εννοεί, μπορεί να μην έμπαινε για να μην πυροδοτήσει τσακωμό και στρέψει την κουβέντα μακριά απ' την αρχική είδηση.
Εμείς το εγκρίναμε. Μπορεί το «Τι απίστευτα επιφανειακή ερμηνεία» να μην είναι ευγενικό, είτε απευθύνεται σε συντάκτη είτε σε σχολιαστή όπως εδώ, όμως ακολουθείται από επιχειρήματα και ολοκληρωμένη σκέψη. Εάν ήταν μόνο του και άρα αφοριστικό, χωρίς να μπει στον κόπο να εξηγήσει τι εννοεί, μπορεί να μην έμπαινε για να μην πυροδοτήσει τσακωμό και στρέψει την κουβέντα μακριά απ' την αρχική είδηση.
«Ψοφο...με το χειροτερο δυνατο τροπο...και να σαπιζεται αιωνια στην κολαση καθαρματα. ΟΥΣΤ!»
Εμείς ΔΕΝ το εγκρίναμε. Υπάρχουν φορές που μπορεί να συμφωνούμε με το πνεύμα ενός σχολίου (δεν υπάρχει τίποτα που να μισούμε περισσότερο αυτή τη στιγμή απ' τους Τζιχαντιστές) όμως έχουμε αποφασίσει πως στο σάιτ μας δεν χωρούν ούτε οι εκφράσεις μίσους -ακόμα και οι δικαιολογημένες- ούτε οι ακρότητες. Εννοείται πως όλα τα υπόλοιπα, οργισμένα αλλά με πιο ψύχραιμη διατύπωση σχόλια δημοσιεύτηκαν κανονικά.
Ούτε εμείς το εγκρίναμε. Υπάρχουν φορές που μπορεί να συμφωνούμε με το πνεύμα ενός σχολίου (δεν υπάρχει τίποτα που να μισούμε περισσότερο αυτή τη στιγμή απ' τους Τζιχαντιστές) όμως έχουμε αποφασίσει πως στο σάιτ μας δεν χωρούν ούτε οι εκφράσεις μίσους -ακόμα και οι δικαιολογημένες- ούτε οι ακρότητες. Εννοείται πως όλα τα υπόλοιπα, οργισμένα αλλά με πιο ψύχραιμη διατύπωση σχόλια δημοσιεύτηκαν κανονικά.
