Μέχρι πρόσφατα πιστευόταν ότι η γάτα εξημερώθηκε στην αρχαία Αίγυπτο, όπου θεωρούνταν ιερό ζώο. Ωστόσο, τα αποτελέσματα έρευνας του 2007 έδειξαν ότι η καταγωγή όλων των κατοικίδιων γατών πιθανώς ανάγεται σε πέντε αφρικανικές αγριόγατες (Felis silvestris lybica) που έζησαν στην Εγγύς Ανατολή γύρω στο 8000 π.Χ.
Ως δεινότατος θηρευτής, η γάτα κυνηγά πάνω από 1.000 είδη ζώων για τροφή.
Οι γάτες μπορούν και ακούν προς όλες τις κατευθύνσεις χάρη σε τριάντα δύο μύες.Η γάτα μπορεί να κινεί το ένα της αυτί ανεξάρτητα από το άλλο και εξαιτίας αυτής της κινητικότητας, το ζώο κινεί το σώμα του προς μία κατεύθυνση και στρέφει τα αυτιά του σε άλλη.
Μάλιστα τα οστά των ποδιών τους να σχηματίζουν το κατώτερο τμήμα του ορατού άκρου. Περπατούν με μεγάλη ακρίβεια, επειδή, όπως όλα τα αιλουροειδή, μπορούν να τοποθετούν σχεδόν κατευθείαν το καθένα από τα πίσω τους πόδια στο αποτύπωμα του αντίστοιχου μπροστινού ποδιού, ελαχιστοποιώντας τους θορύβους και τα ορατά ίχνη. Αυτό επίσης παρέχει ασφαλές πάτημα για τα πίσω πόδια τους όταν περπατούν σε σκληρό έδαφος.
Οι γάτες εξοικονομούν ενέργεια με τον ύπνο και κοιμούνται περισσότερο από τα υπόλοιπα θηλαστικά, ιδιαίτερα όταν μεγαλώνουν σε ηλικία.
Η ημερήσια διάρκεια του ύπνου κυμαίνεται από δώδεκα ως δεκάξι ώρες. Ορισμένες γάτες βέβαια κοιμούνται και είκοσι ώρες το 24ωρο. Ο όρος "γατίσιος ύπνος" αναφέρεται στην ικανότητα κάποιου να κοιμάται ελαφρά για μικρό χρονικό διάστημα.
Καθώς έχουν στενή σχέση με τα ζώα της ερήμου, οι γάτες αρέσκονται στο να εκτίθενται στον ήλιο και στη ζέστη και συχνά κοιμούνται σε ηλιόλουστες περιοχές στη διάρκεια της ημέρας. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους, η έκθεση των γατών στην ηλιακή ακτινοβολία είναι υποφερτή μέχρι τους 52 βαθμούς Κελσίου περίπου.
Οι φυσιολογικοί καρδιακοί παλμοί μιας κατοικίδιας γάτας είναι από 120 ως 220 το λεπτό και εξαρτώνται από το αν βρίσκεται το ζώο σε έξαψη. Για μία γάτα σε ηρεμία, ο φυσιολογικός ρυθμός των παλμών της καρδιάς της είναι μεταξύ 150 και 180 χτύπων το λεπτό, διπλάσιος σχεδόν από εκείνον του ανθρώπου (μέσος όρος 80 καρδιακοί παλμοί το λεπτό).
Πολλά ανθρώπινα φαγητά είναι κάπως τοξικά για τις γάτες, όπως η θεοβρωμίνη στη σοκολάτα, που μπορεί να της φέρει δηλητηρίαση, παρά το γεγονός ότι ελάχιστες γάτες τρώνε σοκολάτα.
Ο μόνος σίγουρος τρόπος για να δείτε πώς τα περνάει το κατοικίδιό σας όταν το αφήνετε μόνο είναι να χρησιμοποιήσετε μια webcam ή κάποιο παρόμοιο σύστημα για να τους παρακολουθήσετε, λέει στους New York Times η Dr. Bain του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.
Θυμήθηκε μάλιστα έναν ιδιοκτήτη που ήταν απολύτως σίγουρος ότι το κατοικίδιό του υπέφερε από άγχος αποχωρισμού, αλλά "όταν τελικά είδαμε το βίντεο, είδαμε πως κοιμόταν, ξυπνούσε, ξανακοιμόταν, ξαναξυπνούσε και μετά ξαναξάπλωνε στον άλλο καναπέ. Αυτό δεν ήταν άγχος αποχωρισμού - αλλά απλή βαρεμάρα!".
Η βαρεμάρα είναι όντως πρόβλημα για τα κατοικίδια, λένε οι κτηνίατροι, επειδή τα ζώα που έχουν προγραμματιστεί να ξοδεύουν όλη τη μέρα τους στη φύση κυνηγώντας για να φάνε, στο σπίτι που τους δίνουμε εμείς την τροφή, δεν έχουν και πολλά να κάνουν. "Όταν ταϊζεις ένα κατοικίδιο, είναι σαν να του κλέβεις το λόγο ύπαρξης" λέει ο Dr. Ian Dunbar.
Μια λύση είναι να δώσετε στο κατοικίδιό σας ένα παιχνίδι που "θέλει δουλειά". Μπορείτε να δώσετε παιχνίδια που έχουν κρυμμένο φαγητό - ας πούμε λαστιχένια παιχνίδια που χρειάζεται να μασηθούν κάποια ώρα μέχρι να βγει το κατεψυγμένο φαγητό. Το κατοικίδιό σας πρέπει να δουλέψει για το φαγητό του - είναι φτιαγμένο γι' αυτό!