Σε μια ταινία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έπρεπε να κάνουν ευθανασία στο σκύλο τους. Αυτόματα σκέφτηκα τι θα γινόταν αν έπρεπε να το κάνω για μία απ' τις δύο γάτες μου, και μετά δε μπορούσα να σταματήσω να το σκέφτομαι, ως το τέλος του φιλμ.
Πριν λίγο, το ξαναθυμήθηκα όταν μου ήρθε αυτό το ημέιλ...
Είμαι η Αγνή, μια από τις αναγνώστριές σας.
Πήρα το θάρρος να σας γράψω αυτό το μήνυμα γιατί εχθές έζησα μια εμπειρία επώδυνη, που πιστεύω πως πολλοί έχουν βιώσει, ίσως και κάποιοι από εσάς.
Κάναμε ευθανασία στο σκύλο μας. Ένα υπέροχο τσιουάουα, 14 ετών. Όλα έγιναν μέσα σε 3 ώρες. Είχε το τελευταίο διάστημα προβληματάκια υγείας λόγω της ηλικίας του αλλά ελεγχόμενα. Ζάχαρο κι ένα φύσημα στην καρδούλα. Έπαιρνε όμως τα φάρμακα που έπρεπε κι ήταν καλά.
Μέχρι χτες το πρωί. Άρχισε να παθαίνει απανωτά εγκεφαλικά κι ο γιατρός συνέστησε ευθανασία. Υπέφερε και δεν υπήρχε άλλη λύση. Όταν με πήραν τηλέφωνο να μου το πουν η καρδιά μου έσπασε - την άκουσα να σπάει. Όσες φορές κι αν είχα σκεφτεί πως κάποτε θα έρθει η "ώρα", καμία λέξη δεν περιγράφει την αίσθηση όταν όντως έρθει.
Ζήτησα να μην κάνουν τίποτα μέχρι να φτάσω κοντά του, έτρεξα σαν παλαβή αλλά μόλις μπήκα, είχε ήδη "κοιμηθεί".
Τον μεταφέραμε εκεί όπου θα είναι ήσυχα και άνετα και τώρα καλούμαστε να μείνουμε με την ανάμνηση και το βάρος της απουσίας του. Άδειο το σπίτι χωρίς εκείνον. Αστείο; Παράλογο; Δεν ξέρω. Δε θεωρώ πως είμαι παρανοϊκή. Ήταν όμως μια παρουσία στο σπίτι, όπως όλοι μας. Ήταν η παρέα, ο ψυχολόγος, το φάρμακο όλων μας. Και τώρα λείπει.
Μου λένε "Πώς κάνεις έτσι; Κάθε μέρα πεθαίνουν άνθρωποι". Δεν αντιλέγω. Αλλά γιατί το ένα να αναιρεί το άλλο; Γιατί να μην έχω δικαίωμα να πονέσω και να πενθήσω για ένα πλάσμα που μόνο χαρές προσέφερε, σε αντίθεση με τους ανθρώπους;
Ναι, πενθούμε. Κι είναι δικαίωμα καθενός αν νιώθει έτσι και να το βιώσει και να το εκφράσει, χωρίς να νιώθει ντροπή. Γιατί μόνο όσοι έχουν σκύλο ξέρουν τι τους έχει προσφέρει και πόσο άδολα.
Ζητώ συγγνώμη αν σας χάλασα τη διάθεση πρωί πρωί και για το χρόνο σας που σπατάλησα όμως είχα την ανάγκη να τα γράψω αυτά. Σας ευχαριστώ.
Καλό ταξίδι, Χουτάκο μου.
