Μπορεί ένα τρέιλερ να είναι χειρότερο κι από την ίδια την ταινία; (κλπ)

Lady Gaga on the Bouzouki!, συναρπαστικό πρωτοσέλιδο, Andy Warhol, o Κολλάτος + η επιθεωρησιακή ντουντούκα, Μπέσσυ Αργυράκη - Big in Japan, κ.α.

1) Δηλώσεις

«Το Αλ Τζαζίρα έχει αποκτήσει ηγετική θέση και αλλάζει τα μυαλά των ανθρώπων. Είτε το μισούμε είτε μας αρέσει, είναι πραγματικά αποτελεσματικό. Η τηλεθέασή του ανεβαίνει ακόμη και στις Ηνωμένες Πολιτείες, ακριβώς γιατί μεταδίδει πραγματικές ειδήσεις και όχι εκατομμύρια διαφημίσεις όλο το 24ωρο».

Η Χίλαρι Κλίντον, προσπαθώντας να εξασφαλίσει επιπλέον κονδύλια για την προπαγάνδα από την Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, υποκλίνεται στον εχθρό. [Από το νέο Verbatim.]




2) Τρέιλερ χειρότερο κι από την ίδια την ταινία;



1973, «Andy’s Warhol Frankenstein». (Τουλάχιστον όταν την είχα δει μας έδωσαν γυαλιά και την είδαμε -κάπως- τρισδιάστατη.)




3) Πρωτοσέλιδο



Κι ένα σχόλιο απ’ το Buzz: dkamen: «Eπαληθεύεται ο ισχυρισμός μου ότι το επίπεδο συνεισφοράς στα δημόσια βάρη που θεωρείται αυτονόητο για βόρειες κοινωνίες, ο Ελληναράς σε γενικές γραμμές μπορεί να το επιδείξει μόνο βρισκόμενος στρατόπεδα συγκέντρωσης ξένων κατακτητών υπό τη διαρκή απειλή όπλου, είναι δε ανίκανος να το αντιληφθεί σαν κάτι διαφορετικό.»




4) Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κολλάτος και η επιθεωρησιακή ντουντούκα του



Γράφει ο Θεόφιλος Δουμάνης: Οι καλύτερες στιγμές του Δημήτρη Κολλάτου πρέπει να είναι αυτές με τις συγκεντρώσεις που διοργανώνει έξω από τα σπίτια πολιτικών. Τελευταία εμφάνιση του κινήματος του "Πόρτα-πόρτα", αυτή έξω από το σπίτι του Κώστα Καραμανλή στη Ραφήνα, όπου παρά το λίγο κόσμο, ο σκηνοθέτης έδωσε τον καλύτερο του εαυτό, όχι μόνο με τις ενδυματολογικές του προτιμήσεις αλλά και με την "πρωτότυπη" ανεκδοτολογική αναφορά σε έργο του με "ήρωα" τον Καραμανλή. O Γιάννης Μπουρνέλλης, θα μπορούσε άνετα να είναι στο πόδι του.

*Εδώ και το βίντεο.




5) Η ζήση δε γυρνάει replay (κι οι δρόμοι τρέχουν χιαστί)

Κανένα λαϊκό τραγούδι του Ρασούλη [που βρέθηκε χτες νεκρός] δε μου άρεσε, ούτε ο Βούδας ούτε ο Κούδας. Πάντα μου άρεσε όμως το «Να 'μαστε πάλι εδώ Αντρέα» που έλεγε μαζί με τον Αντρέα Μικρούτσικο, παλιά πριν μπλεχτεί ο δεύτερος με την τηλεόραση.

Μου άρεσαν οι στίχοι, η μελωδία, η παραγωγή. Κυρίως όμως μου άρεσε όταν μετά τη μέση έμπαινε κι ένα υπόκωφο μπιτ, οι φωνές και τα λόγια μπλέκονταν και μια γυναικεία φωνή ακουγόταν από μακριά.



Πολύ αγαπημένο μου.
[Το βίντεο είναι δυστυχώς ξεκαρδιστικά άσχετο και άκυρο. Σόρι γι’ αυτό.]




6) Καταπληκτικό ποστ

Μια συναρπαστική (και τελείως διαφορετική) ανάλυση για την ταινία της Βουγιουκλάκη Αρχόντισσα κι ο Αλήτης που αποδεικνύει πως ο σουρεαλισμός είναι κυρίως εκεί που δεν τον περιμένεις…




7) Η Μπέσσυ Αργυράκη ήταν Big in Japan?!

Το υπέροχο Toshihiko [σε μουσική και στίχους Kiyoshi Hattori και Machiko Ryu] όπως το τραγούδησε η Μπέσσυ στις αρχές των ‘80ς.



Στο Facebook της διαβάζω: «She has released a single and an album in Japan. The single ("toshihiko") entered the Japanese Singles' TOP 10!!!».

Αλλού είδα: «Το 1981 απέσπασε το δεύτερο βραβείο στο φεστιβάλ του Τόκιο. Επίσης η Μπέσσυ Αργυράκη είπε σε μια συνέντευξη της ότι: Μια ιαπωνική εφημερίδα έγραψε ότι μια Ελληνίδα τραγουδίστρια τραγουδάει καλύτερα γιαπωνέζικα από μια Ιαπωνέζα.»

[Κάτω απ’ αυτό: «Αυτό είναι μήπως σαν τη μούφα την ιστορία με το Χέντριξ και το Χιώτη;; :P»]




8) Όνειρα με διασημότητες



Η Μία είδε τη Δέσποινα Βανδή

Λοιπόν χθες το βράδυ είδα στ’ όνειρο μου την Δέσποινα Βανδή (δεν είμαι καν fan της) ήταν λέει στο αεροδρόμιο πήγαινε κάπου και μαζί της αλλά διακριτικά πίσω της ήταν ένα μοντέλο που ήταν και καλά ο εραστής της. Εγώ το ήξερα και αυτή προχωρούσε γρήγορα να αποφύγει τα βλέμματα κι αυτός έδειχνε πολύ ερωτευμένος μαζί της btw ήταν κούκλος (εξ ου και μοντέλο)…




9) Twilight Zone – Έλληνες ομογενείς


«Lady Gaga on the Bouzouki!»



«A mash up of the Lady Gaga hit Bad Romance with the Greek classic "To Zeibekiko tis Evdokias" composed by Manos Loizos. Performed by Nikitas Tampakis at the Sts. Constantine and Helen West Nyack Church.»




10) Διαφήμιση απ’ το 1988




[Το 1992 ήταν η χρονιά ορόσημο γιατί «μπαίναμε στην Ευρώπη». Το έτος χρησίμευσε και σαν σημείο αναφοράς: «Είμαστε δυό χρόνια πριν / μετά το ’92 και γίνονται τέτοια πράγματα μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας!» Αντικαταστάθηκε σύντομα απ’ το «δείτε την κατάντια μας πέντε-τρία-δύο χρόνια πριν το 2000!» και αργότερα απ’ το «έξι χρόνια μετά το 2000 λίγα πράγματα έχουν αλλάξει», το «εν έτει 2011!» κ.ο.κ. ]




11) Νέο Βίντεοκλίπ

Σε κάποια στιγμή τον περασμένο μήνα, το νέο του Sillyboy (το “Played”) ήταν το πρώτο βίντεο που έβλεπαν οι επισκέπτες της διεθνούς έκδοσης του Dailymotion.



Διαβάζω πως τo video clip είναι μια αποκλειστικά ελληνική παραγωγή με σκηνοθέτη τον Στάθη Μουρδουκούτα της σκηνοθετικής ομάδας The cOre.

----------------------------------------------

αύριο πάλι