Πρώτα όμως θέλησα να μάθω γι’ αυτόν
Ο Μπάμπης Μπατμανίδης γεννήθηκε. Οι γονείς του δεν ήταν πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και στην παιδική του ηλικία δεν προσποιούνταν τον τραγουδιστή στον καθρέφτη του, κρατώντας για μικρόφωνο ένα τηλεκοντρόλ. Αν και η μεγάλη του αγάπη ήταν πάντοτε το τραγούδι, η μοίρα του έπαιξε σκληρά παιχνίδια και η καριέρα του πάντα έσβηνε πριν καλά καλά αρχίσει. Ο Μπάμπης όμως δεν το έβαζε κάτω και ξανά μανά έπαιρνε φόρα για μια νέα αποτυχία.
Παρ’ όλα αυτά η σκληρή δουλειά τον αντάμειψε και με την βοήθεια ενός νονού της νύχτας βαφτίστηκε «τραγουδιστής». Τα χειρότερα έρχονταν. Ο Μπάμπης έκανε το συναυλιακό του ντεμπούτο στο νεανικό κέντρο διασκεδάσεως «Το καφενείο μου», αφήνοντας τραγικές εντυπώσεις με το ταπεινό του προφίλ, την αυθεντικά λαϊκή βασανιάρικη φωνή και την στιχουργική του δεινότητα.
Ποιος δεν έκλαψε στον ώμο του διπλανού του ακούγοντας την «Οικοδομή» («Μόλις ο ήλιος έβγει παίρνω το μυστρί/Αχ, τον δρόμο τον ξέρω για την οικοδομή/Με λάσπη και νερό χτίζω το γιαπί/Και στην μπετονιέρα ρίχνω τσιμέντο Ηρακλή»), ποιος δεν μέθυσε με το «Για σένα μόνο» («Την θεωρία της σχετικότης/την ξέρει όλη η ανθρωπότης/Ενέργεια ίσον εμ επί σε/Εις το τετράγωνο μωρό μου ναι»), ποιος δεν οργίστηκε με το «Μη μου σπας τ’αμάξι» («Μα μην μου σπας τα’ αμάξι, Μην μου σπας τ’ αμάξι/Γλυκέ μου αναρχικέ είμαστε εντάξει»), ποιος δεν ταυτίστηκε με το «Ντεκαφεϊκνέ» («Ο Μαρξ ψυχή μου μίλαγε για προλεταριάτο/Ποτέ φραπέ δεν χτύπαγε να ‘ρθουν τα πάνω κάτω») και ποιος δεν σιγοτραγούδησε το «Σε θέση οφσαϊντ» («Συνελήφθηκες μωρό μου, κι όλοι πια το πήραν πρέφα/ Δεν σε σώζει ούτε η ΕΠΟ, Δεν σε σώζει κι η UEFA»)...
-----------------
Να κι οι απαντήσεις για τα αγαπημένα του πράγματα.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Όταν οι Άλλοι Τρώγαν Βαλανίδια:
Ένα βιβλίο επίκαιρο όσο ποτέ, που μας υπενθυμίζει την ουσιαστική μας θέση πάνω στον πλάνήτη, την παναιώνια θέση μας στο σύμπαν, την διαρκή την ακμή του πολιτισμού μας, που όλα τα εργοστάσια της Clerasil δεν μπορούν να εξαφανίσουν.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΛΙΠ:
Μάκης Καλαϊτζής - Γκριζοπράσινα Μάτια,
λόγω επειδή, τονίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Θεσσαλονίκης, τα πολιτιστικά της μνημεία, τα όμορφα κορίτσα και την χαίτη.
(Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να βάλω τσόντα κι ακόμη ένα βίδεο κλιπ το οποίο είναι βασικά τσόντα)
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ:
Λευκός Πύργος,
γιατί πέρα από το ότι είναι παραθαλάσσιο, είναι και φουλ κομπλέ κι όχι γιαπί όπως η Ακρόπολη την οποία προσπαθείτε να χτίσετε ναούμ εδώ και 2500 χρόνια και δεν μπορείτε. Τώρα καταλαβαίνω γιατί και το μετρό δεν θα γίνει ποτέ στην Θεσσαλονίκη, αφού η εταιρία που το ανέλαβε είναι αθηναϊκιά.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΤΑΙΝΙΑ:
Κλασική Περίπτωση Βλάβης.
Διότι κι εμείς παιδιά της βιοπάλης του μόχθου και του μερεμέτι είμεθα κι αυτή η ταινία (και το σίκουέλ οφκόρς) αποτελούν οδηγό εμπνεύσεως πάνω από όλα. Ιδού και ένα μικρό απόσπασμα
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΔΙΣΚΟΣ:
Της Εκκλησίας, δεν είναι τυχαίο εξάλλου που είναι πρώτος σε εισπράξεις.
A! και φυσικά Παναγιώτης Ψωμιάδης, Ελλάδα μου για σένα τραγουδώ.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ:
Nitsa Tsitra live at Anastasia (Serres 1985) και Γιορτή Κορινθιακής σταφίδας Μαύρη Βρυσούλες 2009 (Ψένια Βέρα, Τούλα Κατσίβαλη κι όλο το καλογυμνασμένο συγκρότημά).
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
Ή στην Ά ή στην 'Β όλοι παν για την Μαρμίτα.
Μία εκπομπή λόγου και τέχνης με πρόφαση το ποδόσφαιρο… (μήνυμα προς Ραπτό: Κωστή λαϊκή απαίτηση η άμεση επαναδραστηριοποίηση Μπουγάτσα, Τρέγια, Ντρούλιγκ, Περιπτερά κ.λ.π αγαπημένων συνπανελιστών από το παρελθόν)
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ SITE:
http://kkeisageek.freehostia.com
Απαντήσεις σε κάθε ταξική απορία, σε κάθε κοινωνική διαδικασία κι όλα αυτά random, γιατί ποτέ δεν μας ένοιαξε η ερώτηξη.
------------------
+++
Ο Μπάμπης Μπατμανίδης, για πρώτη φορά στην Αθήνα.
Εμφανίζεται την Παρασκευή. (Όλο το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καλτ Ελληνικού Κινηματογράφου που γίνεται στο Gagarin είναι εδώ.)
σχόλια