H ζωή μου ήταν αρκετά διαφορετική πριν από 10 χρόνια: ήμουνα φαντάρος.
Έχοντας πάρει μια σκανδαλωδώς ευμενή μετάθεση στην ΑΔΙΣΠΟ (Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου) στη Θεσσαλονίκη, ήμουν πολύ κοντά στο σπίτι, και μου έδιναν αρκετές διανυκτερεύσεις.
Δεν ήξερα τι θα έκανα όταν τελείωνα το στρατό, υπέθετα ότι θα πήγαινα σε όλα τα ΜΜΕ της Θεσσαλονίκης με το βιογραφικό μου, ελπίζοντας να με δεχτεί κάποιο. Η σχέση μου μετρούσε σχεδόν τέσσερα χρόνια (τώρα 17), οι γονείς μου ήταν καλά, η μαμά μου ήταν υγιής και ζωντανή, κι η αδερφή μου δεν είχε παντρευτεί κι ούτε είχε γεννήσει ακόμα τις τρεις ανιψιές μου.
Το μέλλον της χώρας φάνταζε λαμπρό: λεφτά υπήρχαν, οι προβολείς όλου του κόσμου ήταν πάνω μας, τα καταφέρναμε μια χαρά με σχετική ομόνοια και συνεργασία.
Ευτυχώς είχα διανυκτέρευση τη βραδιά της Τελετής Έναρξης κι έτσι μπόρεσα να τη δω σπίτι. Όσοι είχαμε δει δουλειές του Δημήτρη Παπαϊωάννου ήμασταν σίγουροι ότι θα βλέπαμε κάτι σπουδαίο, ειλικρινά όμως δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο σπουδαίο.
Χωρίς να το πολυψάξω, 13 χρόνια μετά, να 13 εικόνες -με τυχαία σειρά- που μου έμειναν από την αριστουργηματική βραδιά.
σχόλια