Σε μεγάλο βαθμό οι νόμοι του κράτους, ακριβώς επειδή δεν έχει γίνει ο διαχωρισμός του απ' τη θρησκεία, είναι εξαιρετικά (και υπερβολικά) ευνοϊκοί για την Εκκλησία.
Από τις φοροαπαλλαγές μέχρι τα προνόμια, απ' τα Θρησκευτικά μέχρι τις τιμές, η Εκκλησία παίρνει πολύ περισσότερα απ' όσα δίνει. (Κι ας μην αναφέρουμε καν ότι οι φορολογούμενοι πολίτες, ασχέτως του αν είναι θρησκευόμενοι και ποιας θρησκείας, πληρώνουν από την τσέπη τους κάθε μήνα το μισθό των παπάδων.)
Το ότι υπάρχουν όμως τόσοι νόμοι που τη συμφέρουν, είναι δικαιολογία για να μην φτιαχτεί ούτε ένας που να μην την συμφέρει;
Διαβάσα την είδηση «"Όχι" από Ιερά Συνόδο στην καύση των νεκρών- "Αναξιοπρεπές, θυμίζει ανακύκλωση απορριμάτων"» (ενώ η σήψη σε φέρετρο και το φάγωμα απ' τα σκουλήκια είναι κάτι αξιοπρεπέστατο, που δε θυμίζει χωματερή!) και αρχικά αδιαφόρησα. Κλασικά, η Εκκλησία προσπαθεί να αποτρέψει τους ανθρώπους να κάνουν ό,τι αντιβαίνει στο ιερό της δόγμα. Κατανοητό.
Όμως προς το τέλος έγραφε:
Κατά τη σημερινή συνεδρία, η ΔΙΣ επικύρωσε τα πρακτικά της προηγουμένης συνεδρίας και εν συνεχεία ασχολήθηκε με το εκκρεμές νομοσχέδιο με τίτλο «Μέτρα για την επιτάχυνση του κυβερνητικού έργου και άλλες διατάξεις», κατά το άρθρο 21 του οποίου καθένας μπορεί να επιλέξει, μεταξύ άλλων, τον «τύπο τελετής της κηδείας» του και η δήλωση αυτή είναι υποχρεωτική για όλα τα όργανα ή υπηρεσίες «που επιμελούνται της ταφής του νεκρού», αρκεί να μην προσκρούει σε «κανόνες δημόσιας τάξης, υγιεινής ή στα χρηστά ήθη». Σύμφωνα με τη ΔΙΣ, «με την παραπάνω γενική διατύπωση παραβιάζεται η θρησκευτική ελευθερία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι ιερείς της οποίας δεν μπορούν δια νόμου να υποχρεωθούν να τελέσουν εξόδιο ακολουθία, εάν κάποιος ζήτησε θρησκευτική κηδεία, αλλά με την ίδια ή άλλη δήλωση είχε επιλέξει την αποτέφρωση της σορού του».
Με δυο λόγια, το Νομοσχέδιο λέει πως όσοι επιμελούνται την ταφή του νεκρού (και πληρώνονται γι' αυτήν, όπως δηλαδή οι παπάδες) πρέπει να σεβαστούν την επιθυμία του νεκρού για ταφή ή αποτέφρωση. Άρα ο παπάς θα τελέσει την εξόδιο ακολουθία και μετά θα αφήσει τον νεκρό να καταλήξει εκεί που είχε επιλέξει - είτε στο χώμα με τη σήψη και τα σκουλήκια, είτε στο αποτεφρωτήριο για να γίνει στάχτη. (Κανένα απ' τα δύο δεν είναι ωραίο, αλλά έτσι κι αλλιώς, death sucks.)
Ας ξεκαβαλήσουν το καλάμι, και ας προσφέρουν αυτό για το οποίο πληρώνονται: Αγάπη, συμπόνια, πνευματική καθοδήγηση και βοήθεια προς τους συνανθρώπους τους.
H φράση κλειδί της Ιεράς Συνόδου είναι «οι ιερείς δεν μπορούν δια νόμου να υποχρεωθούν».
Α, μπα; Αξιοποιούν δηλαδή μια χαρά τους νόμους που τους δίνουν δικαιώματα, αλλά δεν δέχονται ότι μπορεί δια νόμου να υποχρεωθούν και για κάτι;
Οι υπόλοιποι πολίτες γιατί υποχρεωνόμαστε δια νόμου να κάνουμε ένα σωρό πράγματα που δε μας αρέσουν, ή πάνε αντίθετα στα πιστεύω και την ιδεολογία μας; Πόσο ψωνάρες είναι δηλαδή οι παπάδες που -χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία για ότι δεν τους αρέσει ότι δε συνάδει με τα βιβλία τους- θεωρούν ότι κανένας νόμος δεν μπορεί να τους υποχρεώσει να κάνουν τη δουλειά τους, για την οποία πληρώνονται μάλιστα δύο φορές; (Μία με τον μηνιαίο μισθό τους που πληρώνει ο πολίτης, και μία με τα -αφορολόγητα συνήθως- λεφτά που με το έτσι θέλω παίρνουν απ' τους συγγενείς του νεκρού.)
Η Ιερά Σύνοδος, από τη μία έχει γαντζωθεί στο Κράτος και αφορίζει κάθε σκέψη για Διαχωρισμό, απ' την άλλη ξεκαθαρίζει πως κανένας νόμος του Κράτους δεν μπορεί να την υποχρεώσει να κάνει κάτι που δεν θέλει.
Να σοβαρευτεί, θα έλεγα. Όσο πληρώνεται απ' το κράτος οφείλει να ακολουθεί τους νόμους του. Είναι εδώ για να υπηρετεί τον πολίτη και οι παπάδες είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι. Ας ξεκαβαλήσουν το καλάμι, και ας προσφέρουν αυτό για το οποίο πληρώνονται: Αγάπη, συμπόνια, πνευματική καθοδήγηση και βοήθεια προς τους συνανθρώπους τους.
