«Η ιστορία μου ξεκινά από 4 ετών», λέει στο LIFO.gr ο Γιώργος Καραμποτάκης που είναι είναι 26 χρονών, από τον Βόλο.
«Η μητέρα μου, για να με κάνει να ξεχνιέμαι στο σπίτι και να ηρεμώ, μού αγόρασε ένα τεράστιο βιβλίο: Το Ο Άτλας του Διαστήματος. Σοβαρό βιβλίο για τα δεδομένα της ηλικίας μου γεμάτο τρομερές εικόνες από πλανήτες, κομήτες, γαλαξίες - σκέτη μαγεία. Μέχρι να φτάσω να τα ζήσω από κοντά θα περάσουν 20 χρόνια, όταν δηλαδή έκανα το μεγάλο βήμα να αγοράσω την Nikon d3100, μια απλή dslr που έγινε η προεξοχή του εαυτού μου την νύχτα. Αν και αυτή δεν έχει πολλές δυνατότητες και εγώ περιορισμένο χρόνο για να αφιερώσω, έζησα, ζω, και ελπίζω να ζήσω ξανά αυτά που είδα.»
—Τι είδες λοιπόν;
Είδα τον θρίαμβο του φωτός στο σκοτάδι. Όλοι λένε ότι η νύχτα είναι σκοτεινή, αλλά κάνουν λάθος. Όλα εκεί ψηλά είναι γεμάτα ζωή, ο γαλαξίας μας φωτίζει τις νύχτες μας κάθε βράδυ και δεν το καταλαβαίνουμε - είναι εκεί και δεν δίνουμε σημασία. Αλλά κάποιοι λίγοι του δώσαμε σημασία... Να είσαι σε βουνό σε μία κορυφή του Πηλίου με συντροφιά τον αέρα μέσα από τις αγριόλευκες με τον γαλαξία να λάμπει, να τρέχεις σε χωράφια μετά την μαγειρίτσα -ναι το κάνα και αυτό- 4 τα ξημερώματα για να έρθει στο κατάλληλο σημείο ο γαλαξίας, να ζεις τον νοτιά του Αιγαίου, να ακούς τον άνεμο και να βλέπεις το κόκκινο φεγγάρι να δύει μέσα στο απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου και να εμφανίζεται το κέντρο του γαλαξία στο πιάτο σου, να βλέπεις την μεγαλοσύνη τόσο καθαρά με γυμνό μάτι και να νιώθεις τόσο γεμάτος αλλά και τόσο ασήμαντος. Αυτά δεν αλλάζονται με τίποτα στον κόσμο. Αυτή είναι η πραγματική ζωή και πρέπει να το καταλάβουμε.
—Πώς φωτογραφίζεις το γαλαξία;
Όπως είπα έχω την πιο απλή dslr και τον Samyang 14 mm f2,8. Mαζί με αυτά αγόρασα και αστροστάτη, ένα μηχάνημα που μου επιτρέπει να τοποθετώ την μηχανή επάνω και με την ίδια ταχύτητα της περιστροφής της Γης ακολουθώ τον ουρανό και μαζεύω όσο φως χρειάζομαι σε χαμηλά iso. Mε αυτό τον τρόπο πετυχαίνω αποτελέσματα ισοδύναμα και πολλές φορές καλύτερα και από πιο ακριβές μηχανές. Όμως προσδίδουν κάτι, ένα μειονέκτημα που εγώ λατρεύω, ένα θόλωμα στο foreground από την κίνηση της μηχανής. Είμαι έτσι μαθημένος που λατρεύω την κίνηση στο φωτογραφικό καρέ χωρίς να επιζητώ την στατικότητα. Προσπαθώ λοιπόν να γίνω πιο αφαιρετικός - άλλοτε το πετυχαίνω και άλλοτε όχι.
—Τι σου έχει μάθει αυτή η επαφή με τον ουρανό;
Ο κόσμος είναι γενικά αποτραβηγμένος και δυστυχισμένος. Βγείτε, ζήστε, πάρτε αυτόν που αγαπάτε δίπλα σας και βγείτε στην φύση να δείτε το θαύμα αυτό. Δεν χρειάζονται λεφτά να το δεις, μια βόλτα 20 λεπτά έξω από τα φώτα αρκεί. Δεν σου ζητάει τίποτα αλλά σου δίνει τα πάντα. Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε.
—Σε βοηθούν οι δικοί σου κι οι φίλοι σου;
Ναι και θα ήθελα να ευχαριστήσω για αυτά που ζω πρώτα από όλα τους γονείς μου που με βοηθάνε να κάνω αυτό που αγαπώ τέτοιες εποχές -δεν θα ήμουν πουθενά αν δεν τους είχα, την κοπέλα μου που είναι φωτογράφος και αυτή και με συντοφεύει όπου πραγματικά τρελά σκεφτώ να πάω δίνοντας σε όλο αυτό σημασία, και τέλος στο καλύτερο αστροφωταγράφο της Ελλάδας για μένα και καλό φίλο μου Κωνσταντίνο Βασιλακάκο που όχι μόνο με έμαθε απλά να εστιάζω στο άπειρο με ένα απλό φακό της nikon αλλά με εμπνέει με τον τρόπο ζωής και σκέψης του.
