Αμφιταλαντεύομαι για το θέμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Απ' τη μία είναι κάπως εκνευριστική, απ' την άλλη συνήθως είναι σωστή. Η τυπολατρία της βέβαια υπάρχει μόνο όπου την συμφέρει (όταν ήθελε να μιλάει δύο ώρες πάνω απ' το επιτρεπτό όριο, τότε δεν νοιαζόταν πολύ για το καταστατικό). Επίσης, πρόσφατα είδα ότι βουλευτές διαμαρτύρονταν που είχε αυτοαναγορευθεί πρόεδρος μιας επιτροπής χωρίς να γίνει η απαιτούμενη ψηφοφορία, και αυτή έλεγε μονότονα "Έγινα πρόεδρος σύμφωνα με το άρθρο 45 του καταστατικού παράγραφος β'" κι όταν της έλεγαν ότι το άρθρο απαιτούσε ψηφοφορία επαναλάμβανε το ίδιο.
Να πω πάντως την αμαρτία μου, απολαμβάνω πολύ να την ακούω να μιλάει - ο ρομποτικός της τρόπος και η αυτοπεποίθησή της για όσα λέει με μαγνητίζει, και βρίσκω ό,τι κι αν πει ενδιαφέρον (εκτός απ' το εμετικό γλείψιμό της στον Παυλόπουλο, εκείνο δε συγχωρείται με τίποτα).
Μόλις όμως την συμπάθησα λίγο περισσότερο, διαβάζοντας τις γελοιότητες που είπε ο Γεράσιμος Γιακουμάτος.
Να τι δήλωσε:
«Στην προσευχή μου το βράδυ, μέσα από τα άλλα που λέω, την καταλαβαίνω και την αγαπάω πάρα πολύ, λέω "Ω Θεέ μου, πότε θα ξεμπαρκάρει ο αγαπημένος μας ναυτικός, ο άντρας της;". Για να είναι κοντά της».
«Λογικό είναι, μια γυναίκα τώρα... Οκτώ μήνες... Είναι λίγο δύσκολο... Θα ήθελα, δηλαδή, να είναι εδώ ο άντρας της. Όπως κάθε γυναίκα», συμπλήρωσε ο κ. Γιακουμάτος.
Δεν είναι ότι το χιούμορ του είναι απλώς σεξιστικό -που είναι. Είναι και ότι δεν είναι χιούμορ. Το πιστεύει στ' αλήθεια, ότι αν μια γυναίκα δεν κάνει σεξ, γίνεται ενοχλητική για τους υπόλοιπους;
Το ότι το σεξ και η έλλειψή του να επηρεάσουν τη δημόσια συμπεριφορά κάποιας -γυναίκας πάντα!- χρησιμοποιείται συχνά ως επιχείρημα για να υποβιβάσουμε όποια γυναίκα φέρεται με αυστηρότητα. Αλλά το να το λες και με υπονοούμενα πεζοδρομίου για μια συνάδελφό σου βουλευτίνα (και εκλεγμένη Πρόεδρο της Βουλής), λες και είσαι στο καφενείο της γειτονιάς είναι απλά απαράδεκτο. [Πολύ καλά το είπε ο exist: "Η ειρωνεία, ο σαρκασμός και το χιούμορ είναι κάτι σαν τα μεταξωτά βρακιά, κ. Γιακουμάτο. Θέλουν επιδέξιους... ανθρώπους."]
Είναι ένας εύκολος τρόπος για να κατηγορήσεις μια γυναίκα το να την βγάλεις υστερική, ακυρώνοντας έτσι κάθετί που λέει και κάνει. Και αφού την βγάζεις υστερική, μετά χρησιμοποιείς βέβαια και το κλισέ "υστερική γυναίκα = αυτή που δεν κάνει σεξ".
Πράγματα που φυσικά έχουν ξεπεραστεί απ' την επιστήμη εδώ και καιρό.
Λέει η Σεξολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια Ελλεάνα Ελευθερίου:
Η γυναικεία σεξουαλικότητα ήταν, και εν μέρει παραμένει ακόμα δαιμονοποιημένη. Είτε αναφερόμαστε στην εκδήλωση της είτε στην καταπίεση και την απουσία εκδηλώσεων της, οι μύθοι πάντα οργίαζαν καταδικάζοντας τη γυναίκα ακόμα και σε ακραίες καταληκτικές συνθήκες, όπως το πυρ το εξώτερον ή την απόλυτη αποχή. Αντιλήψεις που τη χαρακτήριζαν άλλοτε ακάθαρτη και ελευθέρων ηθών και άλλοτε αντικείμενο που δεν επιθυμεί και δε νιώθει, ενώ η σεξουαλική του ζωή είχε μικρή διάρκεια ζωής, ξεκινώντας πρόωρα τη στιγμή που θα μάτωνε και τελειώνοντας όταν θεωρούνταν γερασμένη, πρώιμα κι αυτό, γιατί δεν θα ξαναμάτωνε πια, ευνούχισαν τη σεξουαλικότητα της γυναίκας και καταδίκασαν την ίδια σε μια σιωπηλή ανοχή. Η γυναίκα δηλαδή που κάνει σεξ και απολαμβάνει τον έρωτα είναι μια Μανταμ Εντουαρντά -η εκδιδόμενη ηρωίδα του Μπατάιγ... η γυναίκα που δεν κάνει σεξ καταλήγει να είναι μια υστερική.
Η άποψη ότι η έλλειψη του σεξ οδηγεί προς την υστερία είναι παλιά και δεν έχει επιστημονική ισχύ, πάρα το ότι ακόμα μοιάζει οι δύο αυτές καταστάσεις να συσχετίζονται στον κοινό νου, με τη σχέση αιτίας – αιτιατού. Η υστερία είναι μια ασυνείδητη παράσταση κατά την οποία η γυναίκα υποδύεται ουσιαστικά το ρόλο της γυναίκας, περισσότερο από ότι είναι η ίδια γυναίκα. Η σχέση βέβαια μεταξύ υστερίαs και σεξ υφίσταται, αλλά από άλλη σκοπιά, ενώ συνδετικός κρίκος μεταξύ της σεξουαλικής στέρησης και της υστερίας, μπορεί να αποτελεί η έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος για το σεξ.
***
Ηθικό δίδαγμα:
Όποιος θέλει να θίξει την συμπεριφορά της κας Κωνσταντοπούλου, ας αφήσει το σεξ και τις αυτοσχέδιες ψυχολογικές αμπελοφιλοσοφίες του στην άκρη -στους ειδικούς-, και ας την κρίνει με πολιτικά επιχειρήματα.
Ο δε κύριος Γιακουμάτος, που δυστυχώς είναι και βουλευτής, ας κρατήσει καλύτερα τέτοιες προσβλητικές απόψεις για τον εαυτό του.
σχόλια