Για τη «μάχη με τον εαυτό μας» έγραψε η αναγνώστριά μας Αλεξάνδρα, που μοιράζεται σήμερα μαζί μας όσα είχε γράψει στο ημερολόγιό της πριν από 8 μήνες, αλλά μας ενημερώνει και για το πώς έχουν τα πράγματα σήμερα.
Ένα κομμάτι από το προσωπικό μου ημερολόγιο:
18/3/2017
Έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα. Έγιναν πολλά στη ζωή μου τα οποία δε θα αναφέρω. Αντίθετα θα εστιάσω στο πρόβλημά μου με το φαγητό. Όσες προσπάθειες και αν έκανα έως τώρα να το αντιμετωπίσω, δυστυχώς δεν μπορώ.
Συνεχώς κυλάω στο βούρκο. Η ψυχολόγος δεν είχε αποτέλεσμα. Η διατροφή που ακολούθησα με έκανε να χάσω 8 κιλά και να χάσω τη μυική μου μάζα. Δεν έχω τη δύναμη να ξεκινήσω πάλι γυμναστική. Μου είναι πολύ δύσκολο να νιώθω «άρρωστη».
Είναι άδικο να χάνω πράγματα από τη ζωή μου και την καθημερινότητά μου επειδή τρώω. Το πιο φυσιολογικό πράγμα και αυτό που είναι απαραίτητο για να ζήσω είναι για εμένα δαίμονας που με τιμωρεί.
Σιχαίνομαι τον εαυτό μου, κοιτάζω το σώμα μου με απέχθεια. Ακόμη και στα «καλύτερά» μου να είμαι δεν είμαι ικανοποιημένη. Και έτσι έφτασα εδώ που έφτασα και δε μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου. Κάθε μέρα κοιμάμαι και ξυπνάω σκεπτόμενη το φαγητό.
Κάθε φορά που κάνω κάτι «κακό», όπως το να φάω μία κρέπα ή κάτι «απαγορευμένο», τιμωρώ τον εαυτό μου τρώγοντας περισσότερο. Μέχρι να νιώσω ότι θέλω να κάνω εμετό. Μετά σταματάω για λίγο και συνεχίζω το φαγητό. Έτσι ανοίγω και κλείνω τον κύκλο κάθε μέρα.
σχόλια