Στο νέο βιβλίο του Παρασκευά Ακαμάτη Ζωνιανά Gold διάβασα για ένα πολύ κοντινό δυστοπικό μέλλον, στο οποίο η Ελλάδα βγαίνει απ' την κρίση αποποινικοποιώντας το χασίς και πουλώντας το κανονικότατα σε συσκευασίες από πακέτα τσιγάρων. Χάρη στις εξαγωγές και στον έξτρα τουρισμό η οικονομία ανακάμπτει, και εγώ αναρωτήθηκα: Θα μπορούσε αυτό να συμβεί στ' αλήθεια;
Έτσι λοιπόν έκανα αυτή τη *μία ερώτηση* στον συγγραφέα:
Θα μπορούσαν, κατά τη γνώμη σου, οι μπάφοι να σώσουν την οικονομία της Ελλάδας;
Τα τελευταία χρόνια έχουν γραφτεί ένα σωρό πράγματα για τις θεραπευτικές ιδιότητες της ινδικής κάνναβης. Συστήνεται για την σκλήρυνση κατά πλάκας, το γλαύκωμα, την ρευματοειδή αρθρίτιδα, τον ερυθηματώδη λύκο, τα αγχωτικά επεισόδια, την υπέρταση, την ερωτική αποτυχία, την ερωτική επιτυχία, ακόμα και για την επαναφορά της λογικής σκέψης μετά από μία ολόκληρη μέρα στις δημόσιες υπηρεσίες. Είναι όμως τελικά οι μπάφοι τόσο θαυματουργοί που θα μπορούσαν να σώσουν το αλλόκοτο εκτόπλασμα που ονομάζεται «ελληνική οικονομία»;
Στο τελευταίο βιβλίο μου ασχολούμαι εμβριθώς με το θέμα. Στα «Ζωνιανά Gold» συντελούνται διάφορα θαύματα. Η Ελλάδα αποκτά έναν ηγέτη που δεν ξέρει να λέει ψέματα και η οικονομική ανάπτυξη στηρίζεται πλέον σε δύο στιβαρούς πυλώνες. Στην ανακήρυξη της ινδικής κάνναβης ως εθνικού προϊόντος, μέσου του οποίου θα αποπληρωθεί και το χρέος της χώρας. Όπως επίσης και στην παραγωγή ταινιών πορνό (είναι εξάλλου γνωστό ότι ο μοναδικός τρόπος να μιλήσει κάποιος έντιμα για την ελληνική πολιτική των τελευταίων δεκαετιών, είναι φυσικά το σκληρό πορνό). Οι ορδές τουριστών καταφθάνουν. Αποδεικνύεται ασύγκριτα πιο επικερδές να πουλάς γλειφιντζούρια σε μαστουρωμένες γριούλες, παρά να δουλεύεις διευθυντής σε τράπεζα. Απολαμβάνεις την διασημότητα και την καθολική αποδοχή, αν δηλώσεις πορνοηθοποιός και όχι εκφωνητής ψευτοειδήσεων.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν οι μπάφοι θα μπορούσαν να σώσουν την οικονομία της Ελλάδας, ξέρω όμως ότι οι μπούφοι σίγουρα δεν έχουν καμία πιθανότητα.
Υπάρχει η (λανθασμένη) θεωρία πως μπούφος λέγεται το γλαυκόμορφο πτηνό του γένους Bubo. Χαρακτηρίζεται από 2 θυσάνους φτερών στα αυτιά και από μεγάλα πορτοκαλιά μάτια. Το φτέρωμά του είναι ξανθοκάστανο ως κιτρινόμαυρο, με καφέ κηλίδες, πιο ανοιχτόχρωμο στο κάτω μέρος. Ζει μοναχικός και φωλιάζει σε σχισμές βράχων, κουφάλες δέντρων, θάμνους και εγκαταλελειμμένες φωλιές αρπαχτικών. Το λυκόφως κουρνιάζει όρθιος σε ένα κλαδί και ανιχνεύει το έδαφος για την λεία του.
Στην πραγματικότητα ο μπούφος είναι ειδική κατηγορία ανθρώπου. Πρόκειται για άτομα που επί σειρά ετών αλληλομισούνται, αλληλοκλέβονται, λικνίζονται υπό τους ρυθμούς λεβεντοσκυλάδικων και βαυκαλίζονται με θεωρίες για την ανωτερότητα της φυλής και το αρχαίο ελληνικό αίμα τους. Ζουν σ’ ένα από τα μαγικά σημεία του πλανήτη, το οποίο όμως υποθήκευσαν προκειμένου να αγοράσουν αμάξια με διπλές εξατμίσεις και να τα τριπλοπαρκάρουν έξω από το κλαμπ αρεσκείας τους. Τώρα πίνουν οργισμένους φραπέδες, δηλώνουν πλέον έτοιμοι να σηκώσουν το λάβαρο της επανάστασης (μόνο αν είναι Boss) και κυρίως πιστεύουν πως οι κάποιοι άλλοι φταίνε για το χάλι τους, ενώ κάποιοι άλλοι θα τους σώσουν.
Περιέργως, αυτοί που θα τους σώσουν αλλά και αυτοί που φταίνε για το χάλι τους λέγονται πολιτικοί. Πρόκειται για παραπλήσια διασταύρωση πτηνών, που ξεπηδάει μέσα από τους μπούφους. Χαρακτηρίζονται από την πλήρη απουσία ηθικών φραγμών και το φτέρωμά τους είναι κουστουμάτο. Ζει σε γραφεία, φωλιάζει σε συμβούλια, αρέσκεται σε μεγάλες κουφάλες και εγκαταλελειμμένες φωλιές συναδέλφων του αρπαχτικών. Το λυκόφως κουρνιάζουν σε δικηγορικές και κατασκευαστικές εταιρείες και ανιχνεύουν την λεία τους. Όλη τους την ζωή έχουν μία και μοναδική ασχολία: την συστηματική εξαπάτηση των υπόλοιπων μπούφων με την διάδοση μια σειράς από ατέλειωτες μπάφες.
Τελικά όμως το θέλουμε να γλυτώσουμε από τις μπάφες; Μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα, έστω και σατυρικά; Ή μήπως ακόμα ελπίζουμε ότι κάποιος από μηχανής spiderman θα μας σώσει; Μήπως κατά βάθος προτιμάμε να κολυμπήσουμε λίγο ακόμα μέσα στην μεγαλοσύνη των ψευδαισθήσεών μας;
Υ.Γ. Η αρχική ερώτηση μου θύμισε λίγο τα χρόνια του σχολείου. Είναι καθαρή ατυχία που ποτέ δεν μας έπεσε ένα τέτοιο θέμα στην έκθεση. Υπήρχαν παραγνωρισμένες μεγαλοφυΐες στην τάξη μου, που θα μπορούσαν να έχουν αριστεύσει. Ακόμα ελπίζω πως κάποιος από αυτούς θα γίνει υπουργός οικονομικών.
===
σχόλια