ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.5.2020 | 13:08

Διορισμός

θα ήθελα να ρωτήσω κάτι. Εργάζομαι στον τομέα της Υγείας και της Εκπαίδευσης. Αυτήν την στιγμή είμαι, εργασιακά, στον αέρα. Από Φθινόπωρο υπάρχει η πιθανότητα (και μόνο η ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ, το τονίζω, οπότε τα επόμενα μπορεί να είναι και σχέδια επί χάρτου) να διοριστώ σε κάποια Δομή κάπου μακρυά. Σκεφτείτε μέρη σαν το Πωγώνι, την Καστοριά, την Ικαρία, ακόμη και την Άνδρο. Δεν έχω οικογενειακές ή οικονομικές υποχρεώσεις. Μπορώ να πάω όπου θέλω. Το θέμα είναι: όταν διορίζεσαι μόνιμα (στον τομέα της Υγείας), πρέπει να μείνεις εφ'όρου ζωής εκεί; Μετάθεση δεν υπάρχει; Κι αν υπάρχει (αμοιβαία), ποιός θ'αφήσει την Αθήνα για να πάει στην Ικαρία; Εμένα ας πούμε που δεν μου αρέσουν τα νησιά (πονεμένα στρατιωτικά βιώματα) και μόνο η σκέψη πως θα πρέπει να ζήσω για κάποια χρόνια σ'ένα μέρος όπως η Λέρος ή η Ικαρία μου φαίνεται σαν εξορία (ναι, ξέρω, κάποιοι πετάνε την σκούφια τους για Ικαρία-εγώ πάλι όχι). Στο Πωγώνι δεν θα'λεγα όχι, αλλά όχι και μόνιμα. Δεν ξέρω, είμαι στην μέση. Έχει κανείς/καμμιά σας εμπειρία από εργασία σε τέτοια μέρη; Να πάω ή θα με ξεχάσει κι ο θεός εκεί πέρα; Γιατί σκέφτομαι και το μετά: πώς γυρνάς μετά κι ανοίγεις δικό σου γραφείο στην πόλη σου, όταν δεν σε ξέρει ΚΑΝΕΝΑΣ, παρά την όποια εμπειρία σου στο Δημόσιο; Μάλιστα, οι περισσότεροι δεν εύχονται το αντίστροφο, δηλαδή: διορισμό στο Δημόσιο κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει; Ασφάλιση και μισθό- αυτό δεν ζητούν όλοι; Εγώ δεν σκέπτομαι έτσι και δεν νιώθω άνετα μ'αυτήν την "απόφαση" που θα πρέπει να πάρω (ΑΝ τύχει και διοριστώ, το ξαναλέω). Εμένα η αυτάρκεια μ'ενδιαφέρει. Έχω κοτζάμ σπίτι με κήπο και θα το αφήσω; Αλλά, χωρίς σταθερό μισθό ή έστω ασφάλιση, πώς θα ζήσω; Πώς θα κάνω οικογένεια, που θέλω; Θα την κάνω εκεί μακρυά και θα την φέρω πίσω πίσω; Μου φαίνονται τελείως ανεδαφικά όλα αυτά.Αμ το άλλο; Τί γίνεται με την κοινωνικοποίηση σ'εκείνα τα μέρη; Είμαι νέος άνθρωπος, όχι καλόγερος. Υπάρχει ζωή εκεί ή θα αγιάσω; Το θέτω κάπως σαρκαστικά και μισο-αστεία, όμως το θέμα είναι σοβαρότατο και θα επηρεάσει την ζωή μου με τρόπους που δεν μπορώ να προβλέψω. Προς το παρόν κάτι υπάρχει που μπορώ να κάνω ως δουλειά εδώ που βρίσκομαι, αλλά ''είμαι σε δίλημμα, δεν ξέρω τί να κάνω: να κάτσω στα σίγουρα αυγά μου με την πιθανότητα όμως τ'αυγά να βγουν κλούβια ή να φύγω για κάτι *σίγουρο* αλλά να μην μπορώ να ξεκολλήσω από εκεί;''. Έλα ντε. Αν έχετε κάποια εμπειρία ή συμβουλή, θα εκτιμηθεί τα μάλα.ΚατακουζίναΥ.Γ.: Είδες προβλήματα που έχει ο κόσμος; Δεν ξέρω ποιά δουλειά να διαλέξω. Αλλά να μου πεις: γιατί σπούδαζα τόσα χρόνια; Για να κάθομαι;
2
 
 
 
 
σχόλια
H Λέρος μοιάζει πραγματικά με εξορία τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες. Η Ικαρία και η Άνδρος είναι υπέροχα νησιά με κόσμο χειμώνα-καλοκαίρι. Από προσωπική μου εμπειρία θα μοιραστώ το εξής. Έχω εργαστεί σε μεγάλες πόλεις και πέρασα άσχημα παρά την πολυκοσμία και τη νυχτερινή ζωή. Φέτος, εργάστηκα για πρώτη φορά σε νησί και η φιλοξενία των ανθρώπων ήταν μοναδική. Λαχταρούν να σε δουν και να προσφέρουν. Οι άνθρωποι εξάλλου είναι αυτοί που αναβαθμίζουν ή υποβιβάζουν έναν τόπο. Καλή τύχη με τη δουλειά σου και καλές εμπειρίες! Η υπογραφή της Κατακουζίνας, θεωρώ πως είναι περιττή σε κάθε εξομολόγηση.

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

Scroll to top icon