Εγώ θα αρκεστώ στο ότι σου έκρυψε κάτι πολύ βασικό από τη ζωή του. Αυτό και μόνο έδειξε ότι δεν είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης. Θα μπορούσες να σταθείς σε αυτό το πλασματάκι σαν 2η μάνα; Αν ναι, δώσε του μια ευκαιρία, αλλά πήγαινέ το λίγο αργά, κοινώς σιγά σιγά, ψυχολόγησέ τον όλο αυτό το διάστημα, αφού μας λες ότι σου αρέσει πολύ και συμπάθησες το παιδάκι του. Αν δε σεβαστεί την κίνησή σου αυτή θα φύγει, οπότε θα πεις πως δεν άξιζε τον κόπο. Αν νιώθεις πάλι ότι δεν μπορείς, μην το προχωράς. Καλή τύχη!!!
6.7.2020 | 12:50
Εδώ και λίγο καιρό
βγαίνω με κάποιον. Πολύ καλός, γλυκός, ρομαντικός, έξυπνος, συνεσταλμενος, υπέροχος. Έμαθα από στενό οικογενειακό περιβάλλον ότι έχει παιδί 5 χρονών... Εγώ τον μικρό τον γνώρισα αλλά δεν μου είπε κανείς ποιανού παιδί είναι, δεν ήθελα να φανώ και αδιάκριτη και υπέθεσα ότι είναι της αδελφής του, αφού ήταν μαζί της. Παίξαμε ντόμινο και γελούσαμε, περάσαμε πολυ όμορφα. Με συμπάθησε. Πολύ όμορφος ο μικρούλης. Ξανθούλης, ναζιαρης, έξυπνος, είχε προσωπικότητα. Με πείραξε λίγο που δεν μου το είπε ο ίδιος... Αλλα από την άλλη, κατανοώ ότι είναι μια συνθέτη κατάσταση και είναι δικό του θέμα πως θα το φέρει. Εμ.. Το θέμα είναι ότι εγώ δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό. Είμαι 22... Στους δικούς μου δεν ξέρω τι θα πω. Η κολλητή μου λέει καλύτερα άστο, πολύ περίπλοκο που να μπλέξεις τώρα. Εμένα αυτός όμως μου αρέσει... Αλλα θεωρώ ότι το παιδί είναι μεγάλη ευθύνη και θέλει κάτι μόνιμο στη ζωή του. Εγώ δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να ανταποκριθώ σε αυτόν τον ρόλο. Βέβαια ίσως απλά να σκέφτομαι εγώ πολύ και να μην καταλήξει πουθενά όλο αυτό μεταξύ μας.. Αλλα υπάρχει ανταπόκριση και τα σκέφτομαι. Φφφ
1
