ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για αρκετά χρόνια, έβλεπα ταινίες σχεδόν κάθε απόγευμα. Μόνος μου. Εκατοντάδες ταινίες. Αγαπημένοι μου: Bergman, Kaurismaki και Trier.Μου άρεσε λοιπόν πολύ να πατάω παύση και να βγάζω screenshots από πλάνα που, για κάποιο λόγο, ήθελα να τα απαθανατισω. Πορτραίτα προσώπων, έγχρωμα/ασπρόμαυρα, προφίλ, ανφας, ολόσωμα, εν κινήσει ή ακίνητοι και σκεπτικοί χαρακτήρες, την πλάτη τους καθώς απομακρύνονταν, ζευγάρια, χέρια μπλεγμένα, χέρια μόνα τους, τούφες μαλλιών, βλέμματα αγάπης, τρυφερότητας, απορίας, δυσπιστίας, προδοσίας, απομάκρυνσης... κτήρια, κεραίες, κρεβατοκάμαρες, παραλίες με αγνώστους, πλήθη, χορούς, πάθος κι ανομολογητη μοναξιά.Τόσες σκηνές που μου έκαναν παρέα, όταν ο κόσμος δεν ήταν πρόθυμος ν'ακουσει ή ν'ασχοληθει- και πλέον οι σκηνές αυτές είναι για μένα σχεδόν σαν αναμνήσεις από πραγματικά βιώματα: από σκηνές που δεν έζησα ποτέ αλλά που ωστόσο μου λείπουν και μου μιλάνε σε ένα σημείο μέσα μου που κανείς άλλος δεν μπορεί να δει.Σκηνές από μια ζωή που ήθελα να ζήσω αλλά δεν έζησα. -Aspie.