ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα σε ολους! Με λιγα λογια θα σας πω την ιστορια μου. Εδωσα πρωτη χρονια πανελληνιες το 16, με ολα τα προβληματα στο σπιτι (πατερας με ασθενεια και με χαλια οικονομικα). Δεν περασα καπου. Εδωσα και το 17 για δευτερη χρονια παλι με προβληματα στο σπιτι, και καταφερα και περασα και στην πολη μου αλλα το κυριοτερο και στη σχολη που ηθελα. Δυστυχως, η μοιρα παιζει ασχημα παιχνιδια γιατι εκει που εκανα σχεδια για τη φοιτητικη μου ζωη, αρρωστησα κι εγω. Ημουν για μηνες στο σπιτι, οχι μονο λογω ασθενειας (μπορουσα να βγαινω που και που, με προσοχη) αλλα και λογω κακης ψυχολογιας. Οι φιλοι που ειχα απο το σχολειο κοιταξαν τη ζωη τους, λογικο, που και αυτο συνεβαλλε στο να μη βγαινω γιατι αν εχεις μια παρεα για να βγεις, ολο το πραγμα γινεται λιγο πιο ευκολο. Δεν κραταω κακια σε κανεναν. Γενικα περασα καταστασεις που δεν θελω να θυμαμαι καθολου. Τις εχω διαγραψει. Αυτα τα χρονια που ημουν αρρωστος, δεν εκανα απολυτως τιποτα. Στη σχολη δεν πηγα ποτε, παρα μονο σε 2 εξεταστικες σεπτεμβριου που ηξερα οτι δεν θα εχει πολυ κοσμο. Εχω περασμενα 25 μαθηματα απο τα 55 της σχολης. Θελω πολυ τωρα που εγινα καλα, δοξα τω Θεω, να τα περασω και τα υπολοιπα και να τελειωνω. Αλλα με βασανιζει το οτι θελω κι εγω επιτελους να ζησω τη φοιτητικη ζωη. Τοσα χρονια βλεπω στο φβ αναρτησεις και φωτογραφιες απο γνωστους να περνανε ξεφρενα και ομορφα. Εγω λογω υγειας δεν μπορουσα. Τωρα που ειμαι καλα λεω να ξεκινησω απο την αρχη, δηλαδη να ξεκινησω απο το πρωτο ετος. Θελω πολυ να γνωρισω νεα ατομα, να βγω, να φλερταρω κλπ. Απο εμφανιση δεν μου λειπει κατι, ισα ισα. Το μονο που με προβληματιζει ειναι οτι θα φαινομαι λιγο μεγαλυτερος (ειμαι 22), αλλα και αυτο δεν με πολυνοιαζει πλεον. Θελω απλα, εστω και αργοπορημενα, να ζησω ξενοιαστα φοιτητικα χρονια μεχρι να παρω το πτυχιο. Η ζωη μου διδαξε οτι πρεπει να αδραξουμε την καθε μερα. Δε θελω να χασω ουτε λεπτο πλεον. Τον Οκτωβριο εφοσον ανοιξουν τα πανεπιστημια για τους πρωτοετεις (επεσα και σε αλλο εμποδια βλεπετε, τον covid19), πρωτος θα παω και θα γνωρισω νεο κοσμο στη σχολη. Θελω οσο τιποτα να γνωρισω νεο κοσμο. Να βγαινω εξω για κανενα ποτο, οπως παλια. Να παω και καμια εκδρομη. Δοξα τω Θεω, στην οικογενεια ειμαστε ολοι καλα πλεον, και στη υγεια μας και στα οικονομικα μας (καλα με βαση τα δεδομενα της εποχης). Οι γονεις μου εκαναν και δυο πολυ ομορφα δωρα. Μου πηραν αυτοκινητο. Ανυπομονω να πηγαινω βολτες με νεους φιλους. Δυστυχως, προς το παρον, μπαινω μεσα στο αυτοκινητο μονος και κανω καμια μικρη βολτιτσα μονος μου. Και το δευτερο δωρο, ειναι ενα σκυλακι που το περιμενω πως και πως να ερθει απο Αθηνα. Μακαρι ολα απο εδω και περα να πανε καλα. Κουραστηκα οσο τιποτα αλλο τη μιζερια και το να κοιταω το ταβανι και τις ζωες των αλλων, ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΘΕΑΤΗΣ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΖΩΗ. Σαν ουσιαστικα ''πρωτοετη'' φοιτητη, τι με συμβουλευετε να κανω για να κανω γρηγορα φιλους; Γενικα οποιος θελει να βοηθησει ειτε εμψυχωτικα ειτε να μου πει ρεαλιστικα τι με περιμενει στον εξω κοσμο, ας αφησει σχολιο. Ευτυχως, παρολη την τοση ''κλεισουρα'' που βιωσα, δεν εχω καποιου ειδους αγοραφοβια, δε φοβαμαι να μιλαω μπροστα σε κοσμο, απλα χρειαζομαι λιγο καιρο μεχρι να εμπιστευτω καποιον και να μιλαω ανοιχτα. Τελος παντων, αρκετα σας κουρασα με τα δικα μου. Ευχομαι σε ολους υγεια!!!