Το πρώτο Queer Liberation March (QLM) της Αθήνας θα διεξαχθεί αύριο, Σάββατο, στο κέντρο της πόλης.
Το QLM ξεκίνησε στη Νέα Υόρκη τον Ιούνιο του 2019 και «τίθεται ενάντια στην οικειοποίηση των ριζοσπαστικών αγώνων και της μαχητικής ιστορίας χειραφέτησης του queer κινήματος από τις πρακτικές εμπορευματοποίησης της καλούμενης «ετερότητας», που απαντούν πλέον σε mainstream διοργανώσεις με αντίστοιχο προσανατολισμό.»
Το αυτοδιαχειριζόμενο και αντι-ιεραρχικό queer liberation march, θα έχει αφετηρία την πλατεία Εξαρχείων στις 11:00.
Η Μυρτώ Τσιλιμπουνίδη, μέλος της συνέλευσης του Queer Liberation March Αθήνας, μίλησε για την αθηναϊκή διοργάνωση στην Άντζελα Δημητρακάκη και στο marginalia.gr. Όπως εξηγεί, στόχος είναι η απεμπλοκή των διεκδικήσεων της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας «από την καπιταλιστική κανονικότητα, η οποία λειτουργεί δομικά ως μηχανή παραγωγής αποκλεισμών, επισφάλειας, και ευαλωτότητας».
Τα QLM φέτος, ανά τον κόσμο, αγκάλιασαν το Black Lives Matter κίνημα και κατέληξαν σε τεράστιες πορείες με κοινά διαθεματικά προτάγματα συλλογικής απελευθέρωσης. «Για εμάς, αυτό αποτέλεσε τεράστια πηγή ελπίδας και έμπνευσης. Ιστορικά, η δυναμική του QLM ξεπηδάει από μαύρες λεσβίες φεμινίστριες στην Αμερική, από συλλογικότητες που μας δίδαξαν πολλά και παραμένουν στην καρδιά των αγώνων μας όπως το Combahee River Collective της δεκαετίας του '70, και από την ανάγκη να σπάσουν τα δεσμά των «τοποθετημένων» και «κανονιστικών» ταυτοτήτων μέσα στο κίνημα για απελευθέρωση της σεξουαλικότητας, της έκφρασης φύλου και της ταυτότητας φύλου.»
«Δεν θα ξεχάσουμε ούτε μια στιγμή ότι οι κανονικότητες τους είναι ποτισμένες με την επισφάλεια, την αγωνία και το αίμα της Ζάκι, της Ελένης, των θυμάτων της έμφυλης βίας που γιγαντώθηκε στην περίοδο του εγκλεισμού της καραντίνας, των ανθρώπων που είναι κλεισμένοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης [...] των σεξεργατριών που δεν έχουν το παραμικρό πλαίσιο προστασίας. Η λίστα όλο και μεγαλώνει.»
«Βιωματικά, μπορώ να μιλήσω για τις βαθιές σιωπές στα οικογενειακά τραπέζια που (σχεδόν) όλοι κι όλες γνωρίζουν, αλλά κανείς και καμία δεν πρέπει να ψελλίσει τη λέξη και να πάρει μορφή αυτή η σιωπή, εξού και το σύνθημα «σε κάθε γάμο-βάφτιση υπάρχει μια λεσβία, μπορεί να είναι το μωρό, μπορεί και η θεία Λία». Ή για τα συνεχιζόμενα «coming out» σε γονείς, γιατί μπορεί την πρώτη φορά να ήταν απλά μία φάση που θα περάσει, τη δεύτερη φορά μια κακή στιγμή, την τρίτη φορά να μην είσαι σίγουρο ακόμα – και πάει λέγοντας. Η συγκατοίκηση με την σύντροφο σου γίνεται μια παρατεταμένη εφηβεία κατά την οποία μένεις με τη φίλη σου, ενώ στη δουλειά δεν θα μιλήσεις εύκολα για τα προσωπικά σου, και φυσικά πόσα φιλιά δεν δώσαμε γιατί μας έβλεπε πάντα ένας μ******; Αυτό που περιέγραψα είναι μια γραφική, αλλά καλή περίπτωση που εμπεριέχει πολύ προνόμιο. Υπάρχουν πολύ χειρότερες περιπτώσεις, όπου παιδιά κρύβονται για πάντα, που τα διώχνουν από το σπίτι τους, που για τους γονείς τους «έχουν πεθάνει», που καταπίνουν για χρόνια καταπίεση και εκφοβισμό στις σχολικές και πανεπιστημιακές αίθουσες.»
«Αυτός ο κόσμος δε μας χωράει. Αποκλείει, παραβιάζει, κακοποιεί, βασανίζει, δολοφονεί όσες και όσα δεν ταιριάζουν στα μέτρα της εξουσίας. Ο δημόσιος χώρος δε μας συμπεριλαμβάνει. Είναι μια πελώρια περίφραξη σχεδιασμένη με έμφυλες, ταξικές, φυλετικές και εθνοτικές ιεραρχήσεις, γεμάτη απαγορεύσεις και πειθαρχήσεις. Δεν είμαστε ασφαλή έξω. Κινδυνεύουμε από δεκάδες τρόπους φυσικής και συμβολικής εξόντωσης, βλέμματα, υποτιμήσεις, λεκτική και φυσική βία.»
«Παρατηρούμε τα σώματα μας να αντικειμενοποιούνται, να εξευτελίζονται, να εποπτεύονται, να γίνονται εν τέλει πεδίο άσκησης της βιοπολιτικής με αναπόσπαστες τις μεταβλητές του σεξισμού, της ομοφοβίας, της τρανσφοβίας. Μια γιγαντιαία και σιδηρόφρακτη μηχανή ελέγχου που επιτηρεί τις κινήσεις μας, τους έρωτες μας, τη σεξουαλικότητα μας, τους τρόπους που βιώνουμε το φύλο μας, τα ρούχα μας, τις παρέες μας. Δε θέλουμε να ζήσουμε έτσι.»
»Νομαδικά, θηλυκά, queer, μαύρα, χοντρά, ανάπηρα, φτωχά σώματα. Τσούλες, τρανς, λεσβίες, πουστάρες, σεξεργάτριες. Βγαίνουμε στο δρόμο και διεκδικούμε την ορατότητα μας στο δημόσιο χώρο. Διεκδικούμε δικαιοσύνη για τα δολοφονημένα μας αδέρφια. Οι ζωές μας έχουν αξία. Περπατάμε μαζί μακριά από τις ασφυκτικές κοινωνικές κατασκευές, τις ετικέτες, το άγχος και την ενοχή».
»Διοργανώνουμε το 1ο αυτοδιαχειριζόμενο και αντι-ιεραρχικό queer liberation march, γράφουμε τις δικές μας ιστορίες, ακούγεται η δική μας φωνή. Ντυθείτε ή γδυθείτε όπως σας αρέσει, ελάτε να σκάσουμε σαν πυροτέχνημα στη μουντή πόλη. Να την κάνουμε δική μας. Κανένα δεν περισσεύει, ας δημιουργήσουμε καταπληκτικές ουτοπίες.»
»Σεξιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές συμπεριφορές δε θα γίνουν ανεκτές. Οι cis straight άνδρες που θέλουν να στηρίξουν την προσπάθεια «είναι ευπρόσδεκτοι με την προτροπή να καθίσουν πίσω στην πορεία και να αφήσουν χώρο στα λιγότερο ορατά υποκείμενα».
Οι διοργανωτές καλούν τα συμμετέχοντα να βρουν «δημιουργικούς τρόπους ώστε να τηρήσουμε τους υγειονομικούς κανόνες λόγω Covid-19 για αποστάσεις και μάσκες και να νιώθουμε όλα ασφαλή.»
σχόλια